Του Γιάννη Σιδέρη
Μέγας κλαυθμός
και οδυρμός στα social
media για την επιχείρηση της αστυνομίας σε τρία υπό
κατάληψη κτίρια στα Εξάρχεια. Ακόμη και ο πρώην κυβερνητικός
εκπρόσωπος Δημ. Τζανακόπουλος μίλησε με πόνο για τις «μωρομάνες», οι οποίες
ήταν μεταξύ των 143 που απομακρύνθηκαν.
Χαρακτήρισε δε την επιχείρηση ως «εντυπωσιασμού για να τροφοδοτηθούν τα αιμοβόρικα αντιδραστικά ανακλαστικά»!
Ο ευαίσθητος
αλληλέγγυος πρώην υπουργός, και οι εξίσου ευαίσθητοι των social media, ουδεμία αναφορά είχαν κάνει επί θητείας ΣΥΡΙΖΑ στο ειδεχθές κολαστήριο της Μόρια, ούτε είχαν επιδοθεί σε αναρτήσεις
ανθρωπιστικής αγανάκτησης τον Απρίλιο
του 2019 για την επιχείρηση της αστυνομίας σε δυο υπό κατάληψη
κτίρια πάλι στα Εξάρχεια (Ζωοδόχου Πηγής και Μπουμπουλίνας), ούτε και στην
επιχείρηση σκούπα που εκκένωσε το Σύνταγμα από όσους είχαν κατασκηνώσει εκεί. Αλλά τότε είχαμε ΣΥΡΙΖΑ.
Παρέβλεψαν
επίσης οι θορυβωδώς διαμαρτυρόμενοι ότι οι εκκενώσεις των κτιρίων δεν ήταν μια
αυθαίρετη αστυνομική ενέργεια – που και έτσι να ήταν, στη δικαιοδοσία της
αστυνομίας υπάγεται αφού ήταν παράνομη η κατάληψη. Οι εκκενώσεις έγιναν παρουσία εισαγγελέα κατ’ εφαρμογή δικαστικών
αποφάσεων, καθώς οι ιδιοκτήτες είχαν προσφύγει και δικαιωθεί δικαστικώς.
Παρέβλεψαν
παράλληλα οι ανθρωπιστές ότι τα παιδιά και οι «μωρομάνες» βρίσκονταν σε κτίρια που κατέλαβαν
άγνωστοι άντρες, που ζούσαν μαζί τους, και που εναπόκειτο στην καλή τους θέληση
και μόνο να μην τις, και τα, καταστήσουν θύματα παντοειδούς εκμετάλλευσης, αφού
δεν υπήρχε καμία επίβλεψη. Ποιος άραγε ήλεγχε τις συνθήκες της «κοινής» ζωής;
Ούτε επίσης
μπορούσαν να γνωρίζουν υπό ποιες υγειονομικές
συνθήκες ζούσαν αυτά τα παιδιά, αν τρέφονταν σωστά, αν είχαν ιατρική
παρακολούθηση και περίθαλψη, ή αν βίωναν τα όποια προβλήματα. Τους αρκούσε ότι τους εγκατέστησαν εκεί οι έμποροι της ευαισθησίας,
κάποιοι των ΜΚΟ,
που συνήθως έχουν καταστήσει το Προσφυγικό προσοδοφόρο επάγγελμα (σ.σ. Η
ιδιοκτήτρια του υπό κατάληψη City Plaza
που εγκαταλείφθηκε με τον ερχομό της νέας κυβέρνησης, ανακάλυψε και κατήγγειλε
πως ηγετικό στέλεχος της κατάληψης στο ξενοδοχείου της ελάμβανε κάθε μήνα μισθό
από γερμανική ΜΚΟ. Μήπως η Πολιτεία πρέπει να γίνει πιο αυστηρή με το μακρύ
χέρι των ΜΚΟ που έχουν ξεσαλώσει στη χώρα και δρουν ως κράτος εν κράτει;).
Οι εικόνες:
Αν προσαρμόζαμε
το αποδιδόμενο στον Στάλιν, ότι ο θάνατος ενός ανθρώπου είναι τραγωδία και ο θάνατος
διακοσίων χιλιάδων είναι στατιστική, θα λέγαμε ότι το ίδιο ισχύει
και για την παράνομη μετανάστευση (δεν αναφερόμαστε στους
πρόσφυγες πολέμου, που ποσοστιαία είναι λίγοι).
Αναφερόμαστε
στην παράνομη
μετανάστευση, και στις εικόνες της:
Η μικρή εικόνα έχει ατομικά προβλήματα πολλών αποχρώσεων. Έχει να
διηγηθεί πονεμένες ιστορίες ανθρώπων. Ταξίδι κινδύνων, άθλιες συνθήκες
διαβίωσης, δυστυχία, εκμετάλλευση από τους κοντραμπατζήδες ανθρώπινων υπάρξεων,
εμπόριο φτηνής νεανικής σάρκας, ναρκωτικών κ.ά.
Η μεγάλη εικόνα ωστόσο έχει δημόσια προβλήματα. Δείχνει τους
τεράστιους αριθμούς ανθρώπων που εισρέουν από τον Τρίτο Κόσμο και σε λίγο δεν
θα μπορούν πλέον να απορροφηθούν από τις δυτικές κοινωνίες. Δείχνει τα τεράστια
γκέτο στις μεγαλουπόλεις της Δύσης ( Μασσαλία, υποβαθμισμένα προάστια
Παρισιού, Μπέρμιγχαμ, Μόλενμπεεκ στις Βρυξέλλες, Μάνχαϊμ στη Γερμανία κ.α), όπου δημιουργούνται
αυτόνομες κοινότητες στις οποίες δεν φτάνει ο νόμος του φιλοξενούντος κράτους.
Δημιουργούν δικούς τους κανόνες, μεταφέρουν τα ήδη και έθιμα των χωρών τους,
έχουν τους δικούς τους αρχηγούς, χωρίς καμία διάθεση ενσωμάτωσης και συνύπαρξης
στις χώρες υποδοχής.
Ιδιαίτερη
δυσκαμψία παρουσιάζουν οι μουσουλμανικοί
πληθυσμοί. Στις αρχές του μήνα π.χ. στην Ολλανδία τέθηκε σε ισχύ νόμος
του 2018 που απαγορεύει στις γυναίκες να φέρουν μπούρκα ή νικάμπ
σε σχολεία, νοσοκομεία, σε δημόσια κτίρια και μέσα μαζικής μεταφοράς, αλλά θα
μπορούσαν στο δρόμο. Εθεάθησαν
ωστόσο μουσουλμάνες που παρέκαμψαν το νόμο
φορώντας… ιατρικές μάσκες για να κρύψουν το πρόσωπό τους!
Η μη κομμουνιστική Αριστερά, από τότε που
εγκατέλειψε τον εργατισμό, την πάλη των τάξεων και τον φιλειρηνισμό (αφού
κατέρρευσε το Ανατολικό Μπλοκ και έπαψαν οι διαμαρτυρίες κατά των πυραύλων
Πέρσινγκ και Κρουζ), βρήκε νέο πεδίο
μετωπικής αντιπαράθεσης με το «Σύστημα». Τον Δικαιωματισμό,
πτυχή του οποίου είναι η απόλυτη αποδοχή κάθε ενός που παραβιάζει τα σύνορα,
και η απαίτηση να του αποδοθούν όλα τα προνόμια που δικαιούνται οι γηγενείς.
Προνόμια και υπηρεσίες που έχουν στηθεί με την εργασία, την προσφορά, τη θυσία
των νυν και των προηγούμενων γενιών. Και όποιος αντιδρά χαρακτηρίζεται φασίστας
και ρατσιστής.
Δεν έχουμε
λύσεις το τσεπάκι. Θεωρούμε ότι οι ανθρωπιστικές αρχές της Δύσης (έστω
μέρους της Δύσης) και οι ανάγκες για φτηνά χέρια («Σκοπός της εισαγωγής ξένων εργατών είναι η διατήρηση της δουλείας»
των εργατών είχε πει Μαρξ) θα επιτρέψουν την συνέχιση της εισροής παράνομων
μεταναστών. Τα προβλήματα θα συνεχιστούν χωρίς προσώρας να διαφαίνεται κάποια
λύση.
