Λάζαρος – Κίμων Μπερβερίδης
Όταν
γράψω παγιδεύομαι συνέχεια μέσα στις λέξεις
Σβήνω
,γράφω και όλο με κυκλώνουν απορίες
Ψάχνω
λέξεις με προθέσεις, του μυαλού οι αντιθέσεις
Δεν
αισθάνομαι ασφαλής να γιατρέψω αδυναμίες.
Μετά
τους πρώτους στίχους οι ορίζοντες ανοίγουν
μου
ξυπνάνε οι ιδέες και οι σκέψεις οργιάζουν
συναισθήματα
και όνειρα στο χορό μαζί να σμίγουν
μηνύματα
ικανοποίησης στα ύψη ανεβάζουν.
Γυρεύω
να προλάβω τις ήρεμες αυτές στιγμές
μην
μου φύγει το όνειρο, ο ρεμβασμός η νοσταλγία
το
χρώμα του ουρανού, το φως του δειλινού αυτές οι αλλαγές
τρυπώνουν
στο ανήσυχο μυαλό και φέρνουν μελαγχολία.
Όταν
γράψω θέλω να σπάσω της πλήξης το κλοιό
Να
φύγω μακριά να ζήσω στον δικό μου κόσμο
Στην
μνήμη μου βάζω μια πυξίδα οδηγό
Την
κορυφή να δω, πονάνε τα πόδια μου στο δρόμο.
Μα
όταν φθάσω μέχρι εκεί, θα βάλω μια μονογραφή
Πολλά
θα αλλάξω θα σβήσω, θα γράψω όταν τα ξαναδιαβάσω
Ίσως
τα σκίσω και πέσω χωρίς αλεξίπτωτο από την κορυφή
Ίσως
όταν φθάσω, νοιώσω νικητής την δημιουργία να θαυμάσω.
