Λάζαρος – Κίμων Μπερβερίδης
Με
όνειρα ζούσαμε τα παιδικά
Έρχονται
πίσω ξανά σιωπηλά
Κάτω
από τα αστέρια, νεανικές βραδιές
Τραγούδια
λέγαμε σαν εραστές.
Τραγούδια
αθωότητας θυμάμαι
Στις
γειτονιές πειράγματα ερωτικά
Παρέα
οπουδήποτε να πάμε
Ερωτευόμασταν
πλατωνικά.
Μα
τώρα μεγαλώσαμε λιγάκι
Δεν
εγκαταλείπουμε βέβαια την μάχη
Με
τους συμμαθητές το καφεδάκι
Και
πονηρές κρυφές ματιές όπου λάχει.
Αγιάτρευτες
χαρές, γλιστρούν τραγουδιστά
Σαν
ένα γλυκό μουρμούρισμα του ανέμου
Ένας
ύμνος στην αιώνια ομορφιά
Χίλιες
μορφές κρατώ μέσα μου Θεέ μου.
