“Η ΚΑΤΑΛΗΨΗ ΚΑΙ Η ΕΚΚΑΘΑΡΙΣΗ ΤΗΣ ΜΟΥΡΓΚΑΝΑΣ”

ΛΗΣΜΟΝΗΜΕΝΕΣ  ΙΣΤΟΡΙΚΕΣ  ΕΠΕΤΕΙΟΙ

http://roykoymoykoy.blogspot.gr/

Νικόλαος  Ζαρκάδας Υποστράτηγος  ε.α.   

    Κατά τη διάρκεια του τριετούς {1946 – 1949} αδελφοκτόνου εμφυλίου πολέμου μεταξύ του ελληνικού στρατού και των ξενοκίνητων ανταρτικών δυνάμεων, οι οποίες επιδίωξαν την υποδούλωση της Πατρίδας μας στο ανελεύθερο καθεστώς των κρατών της Σοβιετικής Ένωσης, πολλές επιχειρήσεις σχεδιάστηκαν και πολλές αιματηρές μάχες δόθηκαν.

    Μεταξύ των επιχειρήσεων αυτών οι σπουδαιότερες είναι αυτές για την κατάληψη και την εκκαθάριση των ορεινών περιοχών Μουργκάνας, Βιτσίου και Γράμμου η επιτυχής έκβαση των οποίων σήμανε και την τύχη του πολέμου και την διατήρηση της Πατρίδας μας ελεύθερης και ανεξάρτητης.

    Οι ανταρτικές δυνάμεις επεδίωξαν, κατέλαβαν και οργάνωσαν αρχικά ορεινά συγκροτήματα πάνω στην όριο γραμμή μετά των φιλικά διακείμενων προς αυτές βαλκανικών κρατών, από τα οποία εξασφάλιζαν αφ’ ενός μεν συνεχή ροή διοικητικής μέριμνας αφ’ ετέρου δε δυνατότητα αναπλήρωσης απωλειών και ασφαλούς διαφυγής στις περιπτώσεις ήττας τους.

    Για την οχυρωμένη τοποθεσία του ορεινού όγκου της Μουργκάνας της περιοχής Θεσπρωτίας Ηπείρου ο ελληνικός στρατός ενήργησε τρεις επιθετικές ενέργειες. Με την τελευταία, 11 – 22 Σεπτεμβρίου 1948, επέτυχε πλήρως την κατάληψη και εκκαθάριση με σημαντικές απώλειες των ανταρτικών δυνάμεων σε προσωπικό και πολεμικό υλικό.

    Μέγιστη και αποφασιστικής σημασίας η νίκη των εθνικών ελληνικών δυνάμεων για τη συνέχεια και γενικά την τελική έκβαση του εμφυλίου πολέμου. Στέρησε στις ανταρτικές δυνάμεις του μίσους ένα από τα σοβαρότερα προπύργια τους και υποχρέωσε αυτές να διασκορπιστούν ή να διαφύγουν προς τις τοποθεσίες τους του Βιτσίου και του Γράμμου.

    Σήμερα, εβδομήντα ένα χρόνια μετά την περήφανη και αποτελεσματική αυτή νίκη του ελληνικού στρατού δεν πρέπει να ξεχνάμε τον ηρωισμό, την αυταπάρνηση και την αυτοθυσία των παιδιών της Πατρίδας μας.  Είναι καθήκον και υποχρέωσή μας να διατηρήσουμε άσβεστη τη μνήμη τους.

    Η Πολιτεία, κατά το παρελθόν, ανήγειρε στο χωριό Τσαμαντάς της περιοχής μεγαλοπρεπές και επιβλητικό μνημείο προς τιμήν των πεσόντων αξιωματικών, οπλιτών και ιδιωτών. Μπροστά στο μνημείο αυτό κάθε χρόνο την τελευταία Κυριακή του μήνα Σεπτεμβρίου τελείται με πρωτοβουλία, μέριμνα και την ευγενική φροντίδα του σωματείου “Φίλοι του Στρατού Φιλιατών” απλή θρησκευτική επιμνημόσυνη δέηση και κατατίθενται δάφνινα στεφάνια μνήμης, τιμής και ευγνωμοσύνης. Μεταξύ αυτών και των Συνδέσμων Πεζικού και Καταδρομέων Μακεδονίας.

    Το Παράρτημα Βόρειας Ελλάδας του Πανελλήνιου Συνδέσμου Αξιωματικών Πεζικού {ΠΣΑΠ} έχει προτείνει και επαναλαμβάνει την πρότασή του, όπως η Ένωση Αποστράτων Αξιωματικών Στρατού {Ε.Α.Α.Σ.} συμπεριλάβει την σημαντική αυτή ιστορική επέτειο στις ετήσιες εκδηλώσεις της και οργανώνεται η τέλεσή της από κάποιο Παράρτημα της περιοχής.

    Σήμερα η αναφορά στα γεγονότα της περιόδου του εμφυλίου πολέμου γίνεται προκειμένου να τονισθεί η τραγική διάσταση μιας μεγάλης ανθρώπινης και εθνικής καταστροφής, ώστε να μην επαναληφθεί. Δεν πρέπει να απλοποιείται και ούτε να παραποιείται μια σύνθετη πραγματικότητα και να μετατρέπεται σε μισαλλοδοξία και φανατική πολιτική συνθηματολογία και προπαγάνδα.

    Δεν πρέπει να αγνοήσουμε την ιστορία μας, ούτε να την παραχαράσσουμε, γιατί μια Ελλάδα χωρίς την αληθινή ιστορία της είναι ορφανή και δυστυχισμένη.

    Ας μη ξεχνούμε, ότι το σήμερα έρχεται από το χθες και το αύριο βγαίνει από το παρελθόν, το οποίο δεν πρέπει να παρασύρει το παρόν, αλλά να το βοηθάει να είναι διαφορετικό και καινούργιο και να αντιμετωπίζει την αδελφοκτόνο εκείνη περίοδο, ως ένα μακρινό, ξεπερασμένο και απόλυτα διευκρινισμένο τραγικό γεγονός.

    Ας απομονώσουμε, τους μερικούς ευτυχώς ολίγους, οι οποίοι ανασύρουν θλιβερές μνήμες, στοχοποιούν ανθρώπους, συγκρίνουν και ταυτίζουν ανόμοιες καταστάσεις, διχάζουν, αποπροσανατολίζουν και γενικά δημιουργούν σύγχυση.

    Είναι αποδεδειγμένο ότι ο εμφύλιος πόλεμος υπήρξε η χειρότερη πληγή της σύγχρονης ιστορίας της Πατρίδας μας.

    Είναι ανάγκη να συνδεθούμε με το ιστορικό παρελθόν, ώστε και αυτό να μην μας εκδικηθεί και σταματήσει να υπάρχει. Να καλλιεργήσουμε μεταξύ μας την σύμπνοια και την αγάπη και να επιδιώκουμε την ειρήνη, την κατανόηση και τον αλληλοσεβασμό.

    Θλιβερές οι σημερινές σκέψεις με την κακοποίηση και καταπάτηση των εθνικών και θρησκευτικών συμβόλων, την υποβάθμιση και περιορισμό των εθνικών και ιστορικών επετείων, την μεθοδευμένη και συστηματική αλλοίωση της θυσίας των πεσόντων και την συνεχή προσπάθεια παραχάραξης της ιστορίας μας.

    Στο μνημείο του Τσαμαντά τιμούμεν τους πεσόντες αξιωματικούς και οπλίτες για τον ενθουσιασμό τους, το μαχητικό πνεύμα, το υψηλό φρόνημα και την πειθαρχία τους “τοις κείνων ρήμασι πειθόμενοι” που επέδειξαν στις κρίσιμες εκείνες στιγμές και διατήρησαν την δημοκρατική Ελλάδα ελεύθερη και ανεξάρτητη.