Λάζαρος – Κίμων Μπερβερίδης
Σκόρπια
τα λόγια πνιγμένα μέσα στις λέξεις
Με
την σκέψη να πονώ μόνον εγώ
Χλωμή
η μνήμη στέρεψαν οι βλέψεις
Σκόρπια
τα λόγια πες μου που να στραφώ.
Δεν
ανήκω σε καμιά πλέον μνήμη
Τώρα
νέα μονοπάτια αναζητώ
Σκόρπια
τα λόγια στου καραβιού την πρύμη
Νέους
πύργους στο διάβα μου θα κατακτώ
Να
σκεφθείς ότι φοβάμαι τα στερνά
Τις
παλαιές της ψυχής μου συγκινήσεις
Σκόρπια
τα λόγια τα λημέρια τα παλιά
Θα
γυρίσεις νοσταλγός για να τρυγήσεις.
Θυμητάρης
ο καημός στη ψυχή μου βραδιάζει
Η
αναζήτηση με φως και σκιά που πλησιάζει
Το
φως την σκοτεινή του πλευρά φανερώνει
Σκόρπια
τα λόγια με την σκιά που ανταμώνει.
