Αμφικτύων
Μέριασε Χάρε δεν θα διαβώ
έχω παιδιά και άνδρα
γιατρό έχω το θεό και τον Ασκληπιό
στην δική σου δεν θα περάσω μάνδρα
Μανιάτισσα, αρχόντισσα, γενναία
η αρρώστια σε χτύπησε τόσο νέα
και συ ατρόμητη με ηρωισμό την
αντιμετωπίζεις
όρθια μπροστά της δεν σε
φοβίζει
Εκεί που την απόλυτη ευτυχία
είχες αγγίξει
σκάει ο κεραυνός πάνω σου
να σε θερίσει
εσύ όμως ακλόνητη γενναία
με υψηλό ηθικό αμύνεσαι ακμαία
Η ζωή δεν είναι επίπεδη αλλά ημιτονοειδής
άλλοτε σε ανεβάζει
και άλλοτε σε πάει στην καταπακτή
πάντα δεν είναι χαρούμενη και
απολαυστική
μόνον οι θεοί και οι μάκαρες ζουν
αιώνια
στο νιρβάνα
σκέψου τους πολλούς που δεν
έχουν φάρμακα
περίθαλψη και άλλοι στερούνται τα
πάντα
Οι αρρώστιες αλλάζουν το ρυθμό
μας
άλλες οι βουλές ανθρώπων και άλλες των
θεών μας
άλλα ήταν τα όνειρα σου
και αλλού τώρα ο λογισμός σου, στα παιδιά
σου
και οι κρουνοί ανοίγουν του πορτοφολιού σου
αξία έχει μόνο η ζωή σου
τις φτερούγες σπάνε της ψυχής μας
όλα όμως φευγαλέα και η ζωή μας
κάθε στιγμή που ζούμε θείο δώρο
ουδείς γνωρίζει την επόμενη στιγμή
τι θα φέρει ο χρόνος
Φίλε έτρεφες ψευδαισθήσεις ως τώρα
την πραγματικότητα της ζωής
την έκανες πέρα
για φόβο και λύπη δεν
είναι ώρα
η ίαση
της υπερτέρα
κάλλιο να μη σε έβρισκε τούτη η μπόρα
τώρα σφίξε τις γροθιές σου
ατσάλωσε το ηθικό σου και προχώρα
|
Με την πραγματικότητα συμβιβάσου
πάλεψε ηρωικά θάρρος να δώσεις
στην σύντροφο σου
και στήριξη στα παιδιά σου
ζήσε όπως παίζει της
ζωής η ορχήστρα
τώρα ολισθαίνεις στην τσουλήθρα
σύντομα όμως θα σταματήσεις
όταν υγιής η προσφιλής μας στο σπίτι
θα γυρίσει
αντιμετώπισε την κρίση όσο καλύτερα μπορείς
άσκοπο θα ήταν να αυτοθυσιαστείς
Με ηθικό τούτο τον καιρό να
παλέψεις
και τις δυσκολίες με αγώνα θα
ανταπεξέλθεις
αύριο μια καλύτερη ημέρα ξημερώνει
και τον πόνο της ψυχής μας αλαφρώνει
Μάζεψε λοιπόν τα λογικά σου
μη χαλάς την υγεία σου και την καρδιά
σου
κοίταξε την οικογένεια σου
μπόρα είναι και θα περάσει
η μακρά μου ζωή αυτό με έχει διδάξει
με ψυχραιμία όλα θα τα διαβούμε
καλές ημέρες και πάλι θα ξαναρθούνε
χαρές και στενοχώριες πάνε μαζί
δίδυμες είναι αδελφές και πρέπει
να τις δεχθούμε
με την ίαση της προσευχόμαστε και
αφάνταστα θα χαρούμε και θα γενεί
Τώρα χρειάζεται ομόνοια
στήριξη στην ασθενή μας και συμπόνια
η δολερή Ερις όπου φυτρώνει
Έθνη και οικογένειες αλώνει
ο πόνος και το άγχος το
θυμό μεγαλώνει
κερδισμένος δεν βγαίνει
όποιος θυμώνει
Καρκίνε δεν σε φοβάμαι
συγγενείς και φίλοι στο πλευρό μου
και με βοηθάνε
όλοι η ανθρωπότητα τώρα σε χτυπάνε
είμαι αποφασισμένη να σε νικήσω
θέλω να ζήσω, και θα ζήσω
Πάρε παράδειγμα από μένα
με επιθετικό καρκίνο εννέα χρόνια κερδισμένα
κάλλιο αυτά τα λόγια ποτέ
μου να μην τα είχα γραμμένα
αλλά όλοι σε αγαπάμε εσένα
δικό μας είσαι «ΕΜΜΑ»
*Αμφικτύων είναι ο
Υποστράτηγος ε.α Κωνσταντίνος Κωνσταντινίδης,
Συγγραφεύς, Μέλος της
Εταιρείας Ελλήνων λογοτεχνών
|
