Παπακώστας Κωνσταντίνος
Κράτα
γερά στα στέρνα σου και μέσα στην καρδιά σου
τη
μάννα, τον πατέρα σου και όλα τα παιδιά σου,
δείξ’
τους τι είναι η ζωή αγάπη, πίστη, ελπίδα
ξύπνα
τους κάθε πρωινό να δουν ηλιαχτίδα.
Τον
ήλιο ν’ αντικρύσουνε χρειάζονται θυσίες
οι
άγιοι μας δίδαξαν μας δίνουν ευλογίες,
η
Παναγία αρωγός των πάντων πλατυτέρα
το
χέρι σου κρατά γερά στων ουρανών τη σφαίρα.
Πέταξε,
άπλωσε και συ τα χέρια στα ουράνια
σύννεφα,
μπόρες θα διαβείς θα δεις τα επουράνια,
το
θρόνο του δημιουργού όταν θα αντικρύσεις
στα
άλυτα προβλήματα της γης θα βρεις τις λύσεις.
Ο
δρόμος που πορεύεσαι έχει παγίδες, πάθη
τον
τρόπο πως θα τις διαβείς κανείς δεν θα σου μάθει,
στο
κανάκεμα όσα έμαθες από γονείς, δασκάλους,
αυτά
είναι τα όπλα σου μην περιμένεις άλλους.
Σε
κοινωνία μέσα ζεις και θέλουν να τους δείξεις
ότι
έχεις πλέριες αρετές, αλλά με αποδείξεις,
φιλάνθρωπος,
φιλεύσπλαχνος πράος και ελεήμων,
εργατικός,
φιλότιμος και προπαντός οικτίρμων.
Η
σκάλα στα επουράνια είναι η Παναγία
κάθε
σκαλί και όνομα πασών Υπεραγία,
αν
θες και συ να ανεβείς τον πλάστη σου να φθάσεις
ξεκίνησε
τ’ ανέβασμα νωρίς για να προφθάσεις.
Όνομα
στην ταυτότητα έχεις και το ορίζεις
όλοι
μ’ αυτό σε κράζουνε κι αμέσως ξεχωρίζεις,
ψάξε
και βρες τον άγιο που φέρεις τ’ όνομά του
ζήτησε
την πρεσβεία του σε κάθε κάλεσμά του.
Ψάξε
βαθειά μεσ’ την καρδιά ως την ψυχή να φθάσεις
δικαιολογίες
μην ζητάς και ξέχνα τις προφάσεις,
πάλεψε
πάντα τίμια, δώσε καλούς αγώνες
το
όνομά σου να γραφεί σε όλους τους αιώνες.
Πορεύσου
μέσα στη ζωή με απλωμένα χέρια
και
θάχεις πάντα πάνω σου τον ουρανό μ’ αστέρια,
σκόρπισε
την αγάπη σου μέσα απ’ την ψυχή σου
με
το σταυρό να προχωράς σε όλη τη ζωή σου.
Λιμάνι
πάντα έβρισκες στης μάνας σου τον κόρφο
με
Παναγιά να ξεκινάς εσπερινό και όρθρο,
τη
σκάλα της ν’ αξιωθείς με αγώνες να τελειώσεις
όνομα
άγιο, ψυχή αγνή να παραδώσεις.
