Λάζαρος – Κίμων Μπερβερίδης
Όταν αρχίζω να γράφω, αποδημώ σαν
χελιδόνι
Σε άγνωστα μέρη τριγυρίζω, ψάχνω μέρος
να προσγειωθώ
Η σκέψη μου ψυχές ελεύθερες θέλει ν΄
ανταμώνει
Γράφω σβήνω λέξεις ,την πεπατημένη
ακολουθώ.
Τα πρωινά περισσότερο η σκέψη μου πετά
Βλέπω με την ρόδα της φαντασίας μου πιο
καθαρά
Μπαίνει στο παρόν δεν ξεχνά το παρελθόν
Γεμίζει νοσταλγία, χαμένες ευκαιρίες
σωρηδόν.
Έχουν αξία όταν θυμάμαι τα ξεχασμένα
αποκτούν δικαίωμα στον χρόνο τα χαμένα
στην μνήμη μου τα γιορτάζω με λίγο κρασί
τα ζω έστω για λίγο, χωρίς επιστροφή.
Όταν αρχίζω να γράφω πυξίδα δεν κατέχω
Ψάχνω κάποιες αλήθειες ν΄ ανακαλύψω
Περιπλανώμενος στο άγνωστο αντέχω
Με όσες όμως η καρδιά μου συμφωνεί
Διαγράφονται αυτόματα από την λογική.
