Από
parallaxi
Εικόνες: Σοφία Λαμπρινοπούλου
Μια κεντρική στοά της πόλης που κάποτε
έσφυζε από ζωή σήμερα έχει αλλάξει πρόσωπο.
Η Στοά
Κολόμβου, γεμάτη πριν λίγα χρόνια καταστήματα, στέκια και κόσμο,
τώρα πια θυμίζει έρημο τοπίο, με φόντο τα αμέτρητα κατεβασμένα στόρια,
παρουσιάζοντας ένα σκηνικό παρακμής. Φαίνεται η κακή τύχη που συνδέεται με την
ιστορία του ονόματος πέρασε και στην καθημερινότητα της στοάς…
Η Στοά
Κολόμβου έχει είσοδο και έξοδο από την Εγνατία
και τη Βαλαωρίτου. Το όνομα «Κολόμβος» δεν παραπέμπει στον γνωστό Χριστόφορο Κολόμβο, όπως νομίζουν αρκετοί
Θεσσαλονικείς, αλλά στον ιταλό μάγειρα της
σιδηροδρομικής εταιρίας, Αντζιολίνο
Κολόμπο, που στις αρχές του περασμένου αιώνα άνοιξε στη Θεσσαλονίκη
το πολυτελές Ξενοδοχείο Κολόμπο στη διασταύρωση των οδών Λέοντος
Σοφού και Βαλαωρίτου, αρχές της
δεκαετίας του 1870.
Στην πυρκαγιά του 1890 το ξενοδοχείο έπαθε ζημιές αλλά επαναλειτούργησε, αλλά το 1897, ο κύριος Κολόμπο
αποφάσισε να αποσυρθεί στην πατρίδα του, το Κόμο.
Με την ανατίναξη της Οθωμανικής
τράπεζας (στη
θέση της ανεγέρθηκε το κτίριο του σημερινού Κρατικού Ωδείου) ( διασταύρωση οδών Φράγκων και Λέοντος Σοφού )το 1903, το
ξενοδοχείο καταστράφηκε και κατεδαφίστηκε. Στη θέση του ανεγέρθηκε
υπερπολυτελές τετραώροφο ξενοδοχείο, το οποίο καταστρέφεται ολοσχερώς στην
πυρκαγιά του 1917. Η περιοχή όμως, η αγορά, η στάση και η στοά
εξακολουθούν να έχουν το όνομά του.
Μόλις λίγα χρόνια πριν μια
σειρά μπαρ και εστιατόρια είχαν δώσει μια νέα πνοή στη Στοά την οποία γνώρισαν
χιλιάδες νέοι άνθρωποι που την έκαναν στέκι τους. Ανάμεσα τους και το bar του Ιεροκλή Μιχαηλίδη. Τα μαγαζιά άρχισαν
σιγά-σιγά να κλείνουν και σήμερα η παλιά ένδοξη στοά που έδωσε το όνομα της στη
στάση και σε όλη την περιοχή μοιάζει μια στοά-φάντασμα.
