του Σταύρου Λυγερού
Είναι από εθνικής απόψεως δραματικό ο ίδιος
ο πρωθυπουργός να μην έχει συνείδηση του τι ακριβώς εθνικά διακυβεύεται στο
διπλωματικό μέτωπο του Μακεδονικού.
Είναι αποκαλυπτική της κυβερνητικής ελαφρότητας η εξής φράση του: «Δεν είναι παράλογο να
περιέχεται ο όρος «Μακεδονία» σε μία σύνθετη ονομασία είτε με γεωγραφικό
είτε με χρονικό προσδιορισμό, έναντι όλων».
Για
τον Τσίπρα, λοιπόν, είναι αδιάφορο εάν
ο προσδιορισμός είναι γεωγραφικός ή χρονικός. Κι όμως, εκεί βρίσκεται ένα
μεγάλο μέρος της ουσίας. Ο χρονικός προσδιορισμός (Νέα Μακεδονία) παραπέμπει
στην Όλη Μακεδονία, γεγονός που αντί να ακυρώνει στην πραγματικότητα
επικυρώνει τον Μακεδονισμό των Σκοπίων, το ιδεολόγημα του «διαμελισμένου μακεδονικού έθνους».
Με άλλα λόγια, ακόμα και εάν στα λόγια οι Σλαβομακεδόνες δηλώσουν πως δεν
τρέφουν αλυτρωτικές βλέψεις, το ίδιο το όνομα του κράτους τους
θα τις συντηρεί.
Πολύ περισσότερο που το νέο όνομα δεν θα είναι για όλες τις χρήσεις.
Τί σημαίνει το «έναντι όλων» του
Τσίπρα; Από τη στιγμή που δεν κάνει αναφορά (όπως και ο Κοτζιάς) σε αλλαγή της συνταγματικής ονομασίας, το «έναντι όλων» σημαίνει έναντι όλων των άλλων. Δηλαδή, μόνο για διεθνή χρήση. Πώς άραγε η Ελλάδα
θα πείσει τα εκατόν τόσα κράτη που έχουν αναγνωρίσει τη γειτονική χώρα σαν «Μακεδονία» να αλλάξουν τη
στάση τους και να την αναγνωρίσουν με το νέο όνομα;
Η Ελλάδα θα πρέπει να επιδοθεί σε ένα διπλωματικό
μαραθώνιο διαρκείας και να σπαταλήσει πολύτιμο διπλωματικό κεφάλαιο με αμφίβολα
αποτελέσματα. Και απέναντί της θα έχει τα Σκόπια, τα οποία θα αγωνίζονται να
μην αλλάξει τίποτα. Αντί, λοιπόν, να κλείσει αυτό το μέτωπο θα οξυνθεί. Εκτός
κι αν η Ελλάδα παραιτηθεί και το νέο όνομα θα χρησιμοποιείται μόνο σε διεθνείς
οργανισμούς και ίσως από κάποιες λίγες χώρες που θα φιλοτιμηθούν να υιοθετήσουν
το νέο όνομα στις διμερείς σχέσεις τους με τα Σκόπια.
Τέλος, το γεγονός ότι τόσο ο πρωθυπουργός
όσο και ο υπουργός Εξωτερικών –σε αντίθεση με τον Κώστα Καραμανλή– κατά το κοινώς λεγόμενο «κάνουν την πάπια» όσον αφορά το όνομα της
εθνότητας και της γλώσσας, δείχνει ότι ουσιαστικά έχουν προσχωρήσει στη γνωστή
λογική «επειδή φωνάζει το πόπολο, βάλτε μια
σύνθετη ονομασία για να ξεμπερδεύουμε». Μόνο που εάν προχωρήσουν
συνάψουν και ψηφίσουν τέτοια συμφωνία, αντί να ξεμπερδεύουμε θα βρεθούμε όλοι
μπερδεμένοι και μάλιστα σε πολύ πιο δυσμενή θέση από ότι σήμερα.
