Λάζαρος – Κίμων Μπερβερίδης
Τ΄ άσπρο το
τριαντάφυλλο πάνω από την καρδιά
Όταν το
πρωτοείδα να το φοράς στα γιορτινά
Θυμήθηκα τον
ήλιο της αγάπης τον φωτεινό
Που ξεχώριζε
στο στήθος σαν αστέρι λαμπερό
Φαίνεται αληθινό
σαν της χαράς το μυστικό
Φαίνεται τόσο
φυσικό σαν της δροσιάς τ΄αγέρι
Λευκός ανθός
παρηγοριάς λουλούδι φανταστικό
Λευκός ανθός
της αγκαλιάς της μοίρας το λημέρι.
Τ΄ άσπρο το
τριαντάφυλλο του κόσμου η αγάπη
Μέθυσα με την
μυρωδιά με της ομορφιάς την χάρη
Τριαντάφυλλα
σκέφθηκα μια φορά για να δωρίσω
Της ζωής το
μονοπάτι που θέλησα ν΄ ανθίσω.
Φαίνεται
αληθινό μα δειλιάζω όμως να το αγγίξω
Μη
μαραθεί και χάσει της φρεσκάδας το σημάδι
Νοσταλγώ
διάπλατα την καρδιά μου ν΄ ανοίξω
Να παραμείνει
μέσα μου κρυφό στερνό μου χάδι.
