Πρίν από καιρό, έβαζα κάθε μέρα ένα
τραγούδι που επέλεγα, ξεκινώντας από ξένα τραγούδια της ΔΕΚΑΕΤΙΑΣ
’60. Ακολούθησαν ελληνικά της ίδιας περιόδου.
Τώρα, εγκαινιάζω την δημοσίευση από την συλλογή μου καθημερινά, ρεμπέτικα τραγούδια στις
παλαιότερες εκτελέσεις που βρίσκω, τραγούδια που πολύ πιθανό να μην γνωρίζουν
και οι λάτρεις του είδους. Ελπίζω να σας αρέσουν.
Σήμερα έχουμε το «Η κατάρα της μάγισσας» 1952
Το τραγούδι είναι γνωστό και ως "της μάγισσας η κόρη".
Σύνθεση του Στ. Τζουανάκου το 1952.
Τραγουδά ο συνθέτης μαζί με τον Γ. Τατασόπουλο
Ένα παιδί, μοναχοπαίδι, αγόρι
ξεμυάλισε της μάγισσας την κόρη
κι αφού τη γλέντησε, αγκάλιασε μιαν άλλη
κι η μάνα της κατάρα του ΄δωσε μεγάλη.
"Ποτέ αγάπη εσύ να μη χαρείς,
καταραμένος να΄σαι όσο ζεις."
Παντού η κατάρα αυτή τον κυνηγάει
και στη ζωή του όποια αγαπάει
την βρίσκει μ΄άλλον και τον καίει η λαχτάρα,
της μάγισσας έχει αληθεύσει η κατάρα.
"Ποτέ αγάπη εσύ να μη χαρείς,
καταραμένος να΄σαι όσο ζεις."
Η ζήλια πια τα μάτια του θολώνει,
την άπιστη αγάπη του σκοτώνει
και μεσ΄τη φυλακή κλεισμένος συλλογιέται
της μάγισσας πως η κατάρα εκδικιέται.
"Ποτέ αγάπη εσύ να μη χαρείς,
καταραμένος να΄σαι όσο ζεις."
«δεχόμαστε
και
παραγγελιές!»
