Το μαχαίρι στον λαιμό του Ευκλείδη
Τσακαλώτου ετοιμάζεται να βάλει το Eurogroup, καθώς οι πληροφορίες των
τελευταίων ωρών αναφέρουν ότι υιοθετήθηκε
πλήρως η γραμμή Σόιμπλε αναφορικά με τη συμμετοχή του ΔΝΤ στο
ελληνικό πρόγραμμα.
Σε μια στροφή 180 μοιρών σε σχέση με τις συμβιβαστικές και εναλλακτικές λύσεις που αναζητούνταν μέχρι πρότινος κυρίως με πρωτοβουλία της Κομισιόν και της ΕΚΤ, στο τελευταίο Euroworking Group έπεσε το σήμα στην ελληνική πλευρά ότι δεν υπάρχει άλλη λύση από την πλήρη αποδοχή των όρων που θέτει το ΔΝΤ. Παρά τις ενστάσεις, που, σύμφωνα με πληροφορίες, ήγειραν η Ευρωπαϊκή Επιτροπή και η ΕΚΤ, παρά τις κατά καιρούς συγκρούσεις του Τ. Βίζερ με τον Π. Τόμσεν, παρά την πρωτοφανή δημόσια αντιπαράθεση Κομισιόν- ΔΝΤ για τη μεθοδολογία και τα στοιχεία του Ταμείου, η συμμετοχή του ΔΝΤ θεωρείται, πλέον, αδιαπραγμάτευτη και η ελληνική πλευρά θα βρεθεί ενώπιον του διλήμματος “ή ψηφίζετε τα μέτρα που ζητάει το Ταμείο ή τίποτα”.
Τι σημαίνει πρακτικά αυτό; Ότι η κυβέρνηση θα πρέπει να ψηφίσει προκαταβολικά μέτρα ύψους περίπου 4,2 δισ ευρώ και μάλιστα από τον σκληρό πυρήνα του Προϋπολογισμού ήτοι από το αφορολόγητο κι από τις συντάξεις, που ως γνωστόν έχουν στοχοποιηθεί από το ΔΝΤ από την αρχή της διαπραγμάτευσης. Σύμφωνα με υπολογισμούς από τους ξένους τεχνοκράτες, για κάθε 300 ευρώ μείωσης της έκπτωσης φόρου (σήμερα είναι 1.900 ευρώ για τους άτεκνους), εξασφαλίζονται έσοδα 0,5% του ΑΕΠ, δηλαδή περίπου 900 εκατ. Ευρώ, άρα αν η έκπτωση φόρου μειωθεί στα 1.000 ευρώ, μπορούν να εξασφαλιστούν περίπου 3 δισ ευρώ. Αυτό σημαίνει όμως ότι το αφορολόγητο θα πέσει από τις 8.636 ευρώ στις 4.545 ευρώ, άρα θα φορολογηθούν ακόμα και οι εργαζόμενοι των 400 ευρώ! Όσον αφορά στο υπόλοιπο “κενό”, οι τεχνοκράτες ζητάνε να καλυφθεί από τις καταβαλλόμενες κύριες συντάξεις, με “ψαλίδισμα” ή κατάργηση της προσωπικής διαφοράς.
Σε μια στροφή 180 μοιρών σε σχέση με τις συμβιβαστικές και εναλλακτικές λύσεις που αναζητούνταν μέχρι πρότινος κυρίως με πρωτοβουλία της Κομισιόν και της ΕΚΤ, στο τελευταίο Euroworking Group έπεσε το σήμα στην ελληνική πλευρά ότι δεν υπάρχει άλλη λύση από την πλήρη αποδοχή των όρων που θέτει το ΔΝΤ. Παρά τις ενστάσεις, που, σύμφωνα με πληροφορίες, ήγειραν η Ευρωπαϊκή Επιτροπή και η ΕΚΤ, παρά τις κατά καιρούς συγκρούσεις του Τ. Βίζερ με τον Π. Τόμσεν, παρά την πρωτοφανή δημόσια αντιπαράθεση Κομισιόν- ΔΝΤ για τη μεθοδολογία και τα στοιχεία του Ταμείου, η συμμετοχή του ΔΝΤ θεωρείται, πλέον, αδιαπραγμάτευτη και η ελληνική πλευρά θα βρεθεί ενώπιον του διλήμματος “ή ψηφίζετε τα μέτρα που ζητάει το Ταμείο ή τίποτα”.
Τι σημαίνει πρακτικά αυτό; Ότι η κυβέρνηση θα πρέπει να ψηφίσει προκαταβολικά μέτρα ύψους περίπου 4,2 δισ ευρώ και μάλιστα από τον σκληρό πυρήνα του Προϋπολογισμού ήτοι από το αφορολόγητο κι από τις συντάξεις, που ως γνωστόν έχουν στοχοποιηθεί από το ΔΝΤ από την αρχή της διαπραγμάτευσης. Σύμφωνα με υπολογισμούς από τους ξένους τεχνοκράτες, για κάθε 300 ευρώ μείωσης της έκπτωσης φόρου (σήμερα είναι 1.900 ευρώ για τους άτεκνους), εξασφαλίζονται έσοδα 0,5% του ΑΕΠ, δηλαδή περίπου 900 εκατ. Ευρώ, άρα αν η έκπτωση φόρου μειωθεί στα 1.000 ευρώ, μπορούν να εξασφαλιστούν περίπου 3 δισ ευρώ. Αυτό σημαίνει όμως ότι το αφορολόγητο θα πέσει από τις 8.636 ευρώ στις 4.545 ευρώ, άρα θα φορολογηθούν ακόμα και οι εργαζόμενοι των 400 ευρώ! Όσον αφορά στο υπόλοιπο “κενό”, οι τεχνοκράτες ζητάνε να καλυφθεί από τις καταβαλλόμενες κύριες συντάξεις, με “ψαλίδισμα” ή κατάργηση της προσωπικής διαφοράς.
Ποιό θα είναι το... γλυκαντικό; Μια
μεγαλύτερη εξειδίκευση των μεσοπρόθεσμων μέτρων για το Χρέος, που θα επιτρέψει
μια θετική Ανάλυση Βιωσιμότητας του Χρέους, θα ανοίξει την πόρτα για το
Πρόγραμμα Ποσοτικής Χαλάρωσης της ΕΚΤ και θεωρητικά θα επιτρέψει τη σταδιακή
επιστροφή στις αγορές.
Σύμφωνα με πιο αισιόδοξους Ευρωπαίους αξιωματούχους, η σκληρή αυτή θέση του Eurogroup μπορεί να “μαλακώσει” στην αναμενόμενη πολύωρη συζήτηση της Πέμπτης ή στην πορεία ως το επόμενο Eurogroup της 20ης Φεβρουαρίου και οι τρεις πλευρές (Αθήνα- Ευρωπαίοι- ΔΝΤ) να καταλήξουν σε ένα πιο “εύπεπτο” και πολιτικά διαχειρίσιμο πακέτο μέτρων. Ακόμα και σε αυτήν την περίπτωση, όμως, θα απαιτηθεί η προκαταβολική ψήφιση μέτρων. Όσον αφορά, δε, στο σενάριο περί μέτρων που θα ψηφιστούν αλλά δεν θα ισχύσουν εφόσον οι στόχοι επιτευχθούν, ελληνικές πηγές τονίζουν ότι δεν είναι δυνατή συνταγματικά η νομοθέτηση υπό διαλυτική αίρεση και γι’ αυτό άλλωστε ψηφίστηκε ο “κόφτης”.
Αυτό που προκαλεί έντονη ανησυχία είναι ότι οι Ευρωπαίοι υιοθετούν τη σκληρή γραμμή Σόιμπλε, παρά τον προφανή κίνδυνο της πολιτικής αποσταθεροποίησης στην Ελλάδα, με δεδομένο ότι πέρα από το ενδεχόμενο των πρόωρων εκλογών, μένει αναπάντητο από τους Ευρωπαίους αξιωματούχους το ποιος θα μπορούσε να νομοθετήσει τέτοιου είδους μέτρα. Όπως παρατηρούν ευρωπαϊκές πηγές, που “φωτογραφίζουν” το τετ-α-τετ του Β. Σόιμπλε με την Κ. Λαγκάρντ στο Νταβός ως το “κλειδί” των εξελίξεων που “τρέχουν”, η προφανής απουσία του γαλλικού παράγοντα εν όψει εκλογών, η ανυπαρξία του Ιταλού υπουργού για τους ίδιους λόγους, η ούτως ή άλλως αδύναμη θέση της Κομισιόν και η σφόδρα πιθανή αντικατάσταση του Γ. Ντάισελμπλουμ από τον “Γερμανό” Ισπανό υπουργό Οικονομικών Ντε Γκίντος, επιτρέπουν στο Β. Σόιμπλε όχι μόνο να παίζει μόνος του “μπάλα” στο Eurogroup αλλά και να φτιάχνει κατά το δοκούν τους κανόνες του παιχνιδιού...
Σύμφωνα με πιο αισιόδοξους Ευρωπαίους αξιωματούχους, η σκληρή αυτή θέση του Eurogroup μπορεί να “μαλακώσει” στην αναμενόμενη πολύωρη συζήτηση της Πέμπτης ή στην πορεία ως το επόμενο Eurogroup της 20ης Φεβρουαρίου και οι τρεις πλευρές (Αθήνα- Ευρωπαίοι- ΔΝΤ) να καταλήξουν σε ένα πιο “εύπεπτο” και πολιτικά διαχειρίσιμο πακέτο μέτρων. Ακόμα και σε αυτήν την περίπτωση, όμως, θα απαιτηθεί η προκαταβολική ψήφιση μέτρων. Όσον αφορά, δε, στο σενάριο περί μέτρων που θα ψηφιστούν αλλά δεν θα ισχύσουν εφόσον οι στόχοι επιτευχθούν, ελληνικές πηγές τονίζουν ότι δεν είναι δυνατή συνταγματικά η νομοθέτηση υπό διαλυτική αίρεση και γι’ αυτό άλλωστε ψηφίστηκε ο “κόφτης”.
Αυτό που προκαλεί έντονη ανησυχία είναι ότι οι Ευρωπαίοι υιοθετούν τη σκληρή γραμμή Σόιμπλε, παρά τον προφανή κίνδυνο της πολιτικής αποσταθεροποίησης στην Ελλάδα, με δεδομένο ότι πέρα από το ενδεχόμενο των πρόωρων εκλογών, μένει αναπάντητο από τους Ευρωπαίους αξιωματούχους το ποιος θα μπορούσε να νομοθετήσει τέτοιου είδους μέτρα. Όπως παρατηρούν ευρωπαϊκές πηγές, που “φωτογραφίζουν” το τετ-α-τετ του Β. Σόιμπλε με την Κ. Λαγκάρντ στο Νταβός ως το “κλειδί” των εξελίξεων που “τρέχουν”, η προφανής απουσία του γαλλικού παράγοντα εν όψει εκλογών, η ανυπαρξία του Ιταλού υπουργού για τους ίδιους λόγους, η ούτως ή άλλως αδύναμη θέση της Κομισιόν και η σφόδρα πιθανή αντικατάσταση του Γ. Ντάισελμπλουμ από τον “Γερμανό” Ισπανό υπουργό Οικονομικών Ντε Γκίντος, επιτρέπουν στο Β. Σόιμπλε όχι μόνο να παίζει μόνος του “μπάλα” στο Eurogroup αλλά και να φτιάχνει κατά το δοκούν τους κανόνες του παιχνιδιού...
