ΟΙ ΤΡΕΙΣ ΙΕΡΑΡΧΕΣ ΚΑΙ Η ΑΛΛΗ ΑΠΟΨΗ!

Γνωρίζω, πως με αυτή τη δημοσίευση , λόγω ριζικών διαφορών απόψεων σε θεμελιώδη θέματα, θα δημιουργηθούν εντάσεις. Δεν τις επιδιώκω, αλλά και δεν τις αποφεύγω.

Εννοείται ότι οι απόψεις όλων των θεμάτων είναι του εκάστοτε συντάκτη, πάνω στις οποίες ενσυνείδητα δεν παίρνω θέση

http://roykoymoykoy.blogspot.gr/

ΠΑΝΤΕΛΗΣ ΠΑΝΑΓΙΩΤΑΡΑΚΟΣ

    Οι τρεις εορτάζοντες (αποδεδειγμένα) ανθέλληνες και αλλοεθνείς, «υψιπετείς φωστήρες της τρισηλίου θεότητας»! Με αυτούς γεννηθήκαμε με αυτούς πορευόμαστε και όπως πάει υμνώντας τους θα τελευτήσουμε.   Τρεις από τους πάμπολλους αρνητές και κατακριτές του Ελληνισμού που όχι μόνο κάποιοι άσχετοι ή γενίτσαροι τους αγιοποίησαν αλλά τους όρισαν και προστάτες των Ελληνικών γραμμάτων και της παιδείας.   Χάθηκε ο Ισοκράτης, ο Αριστοτέλης, μια Υπατία, ένας Πλήθωνας Γεμιστός, ένας Κοραής να αναλάβουν αυτό τον ρόλο; Φυσικά όχι μόνο την διδασκαλία τους αγνοούμε αλλά και τα ονόματά τους.

    Όσον αφορά τους εορτάζοντες πρόκειται για τους κατ’ εξοχήν θεωρητικούς διαμορφωτές του Τριαδικού δόγματος και περισσότερο οι Βασίλειος και Γρηγόριος, που ως γόνοι ευπόρων οικογενειών προτίμησαν να εξελιχθούν με σπουδές στην «ειδωλολάτρισσα» Αθήνα. Με την υποδομή της Ελληνικής φιλοσοφίας στις αποσκευές τους, προσπάθησαν να εξωραΐσουν το χριστιανικό δόγμα, στον ζωτικό όρο «ομοουσιότητα» του  Θεού Λόγου Ιησού (όπως αργότερα και του «Παρακλήτου Πνεύματος»), που «απαίτησε» το +325 στην Α’ Οικ.  Σύνοδο Νικαίας ο Μ. Κων/νος και να το κάνουν κάπως συμβατό με την ανθρώπινη λογική!

    Ένα ασαφές και αλλοπρόσαλλο δόγμα, που λειτούργησε ως γενεσιουργός αιτία εκατοντάδων αιρέσεων, που βάζει τις τρεις υποστάσεις (πρόσωπα) «ομοούσιους»· (της αυτής ουσίας) ενός και μοναδικού άκτιστου αιτίου (Θεού)! Τόσο κατανοητό, που ακόμα και οι «ντόκτορ» της δογματικής θεολογίας αποφεύγουν να αγγίξουν. Ο όρος «ομοουσιότητα» που επιβλήθηκε από τον παντοδύναμο μονοκράτορα (μόλις είχε τακτοποιήσει και τον γαμπρό του Λικίνιο), υποχρεώνοντας τους επισκόπους να δεχτούν την προτεινόμενη διατύπωση καθώς χάιδευε τη λαβή του καλοακονισμένου σπαθιού του, είχε αναφανδόν απορριφθεί σε παρελθούσα Σύνοδο, ήδη από το +268. Οι λόγοι της «επιθυμίας» του είναι προφανείς, αφού θέλει και θέτει τον επί της Γης μονοκράτορα, υπό τη σκέπη και τις «οδηγίες» του μοναδικού Θεού ….. και συναγωνιστή «εν τοις ουρανοίς».

    Αυτή η αρρωστημένη κατάσταση έβαλε αντικειμενικό στόχο την εξολόθρευση του Ελληνικού κόσμου (του αντίπαλου δέους), που λόγω του υψηλού πολιτιστικού επιπέδου δεν υπήρχε περίπτωση να αποδεχθεί την εισαγόμενη δεισιδαιμονία της Ανατολής (αναστάσεις, αναλήψεις, Τωβίες, Ιωνάδες, Σατανάδες, φίδια κλπ), θεωρώντας τα ως «μωρολογίες». Είναι ο βιασμός στην ανθρώπινη λογικότητα και υποτιμά τον σύγχρονο άνθρωπο όταν υιοθετεί τα πιστεύω των πρωτόγονων και αμαθών Ιουδαίων της εποχής του σιδήρου. Να πιστεύει σε ένα τρικέφαλο ανθρωπάκι που ήταν πάντα εκεί στο πουθενά και για να πάψει να βαριέται αποφάσισε από το τίποτα να φτιάξει το …. 5508 πΧ. εκτός από το Αδαμιαίο ζεύγος, και τα δισεκατομμύρια των γαλαξιών, με τα εκατομμύρια τρισεκατομμυρίων αστέρων και την ακόμα περισσότερη «σκοτεινή ύλη» που κάποτε θα φωτοβολήσει! Το γνώριζαν καλά οι κρατούντες τα σκήπτρα· με τον Ελληνισμό παρόντα , η ύπαρξη του Γιαχβέ(χ) της ερήμου αργά ή γρήγορα θα πήγαινε στη λήθη.

    Η επίθεση κατά του πολιτισμένου κόσμου που είχε ως κύριο εκφραστή τον αθώο και ανυποψίαστο Ελληνισμό ήταν αναπόφευκτη, καθώς ο «ζηλωτής και μόνος αληθινός» Θεός ως η μοναδική αλήθεια, δεν ανεχόταν την ύπαρξη κανενός άλλου πλην του εαυτού του (τα βλέπουμε επί των ημερών μας από τον έτερο εξάδελφο Ισλάμ). Ήταν σφοδρή, άκρως φονική και εθνοκτόνος, μακράς διάρκειας (τουλάχιστον τριών αιώνων), ολοκληρωτική (σε κάθε σημείο της Ρωμαϊκής επικρατείας).

    Το αποτέλεσμα ήταν ο Ελληνισμός της αρετής, του ανήσυχου πνεύματος, της έρευνας και της επιστήμης, ο Ελληνισμός της τέχνης και του πολιτισμού, της απόρριψης μιας αναπόδεικτης τυφλής πίστης σε κάποιο υποτιθέμενο επέκεινα, αλλά της μελέτης, του πειράματος και του συμπεράσματος, να καταρρεύσει· να οδηγηθεί στον αφανισμό ένας υπέρλαμπρος πολιτισμός που ποτέ η ανθρωπότητα δεν γνώρισε όμοιό του, ενώ παράλληλα οι κοινωνίες έμπαιναν στο σκοτεινό Μεσαίωνα και στην επιβολή των νέων ηθών και παραδόσεων που έφερναν από την έρημο της Ιουδαίας οι «Βεδουίνοι» κατακτητές του πνεύματος. Ρυπαροί αναχωρητές και πλήθη καλογέρων υπό την κάλυψη στρατιωτικών τμημάτων κομμάτιαζαν αγάλματα, κατεδάφιζαν τους ναούς με τους τραγικούς υπερασπιστές να βρίσκονται εντός, γιατί φυσικά ήθελαν να αφήσουν τους δαίμονες άστεγους, ενώ πυρπολούσαν δάση δρυός και αποψίλωναν ελαιώνες γιατί φυσικά ήταν τα ιερά δένδρα του Διός και της Αθηνάς! Ο δε εορτάζων φωστήρας Χρυσόστομος φέρει ακεραία την ευθύνη της κατεδάφισης του ναού της Εφεσίου Αρτέμιδος ενός από τα επτά θαύματα του κόσμου, της καταστροφής του Σεραπείου (Διός), με την παγκοσμίου κύρους βιβλιοθήκη του στη Αλεξάνδρεια, όπως και τους ναούς στην περιοχή της Φοινίκης μισθώνοντας ιερούς άνδρες καλογέρους για τον θεάρεστο σκοπό.   Ένεκα της «περιφανούς» νίκης κατά των αόπλων Ελλήνων κ’ Ελληνιστών ήταν αναμενόμενη και η επιβράβευση με αγιοποιήσεις των αιμοσταγών εξολοθρευτών των προγόνων μας, Μέγα Κωνσταντίνου (21/5), Μέγα Θεοδοσίου (17/1), Θεοδοσίου Β’ (29/7), Ιουστινιανού (15/11) κα.

    Γίνεται σαφές πως πρόκειται για δυο συγκρουόμενες κοσμοαντιλήψεις, με χαοτικές δομικές διαφορές, που ποτέ μα ποτέ δεν υπάρχει περίπτωση να συνταυτιστούν και να συμπορευτούν. Ας δούμε μόνο αυτό:

    Ο Ελληνικός στοχασμός απορρίπτει ως αδιανόητη την Ιουδαϊκή μονοθεϊστική αντίληψη· την εκ του μηδενός δημιουργία ύλης και του σύμπαντος. Επίσης την έναρξη ροής του χρόνου από την απόφαση κάποιου εξωκοσμικού αιτίου (Θεός), που το χριστιανικό δόγμα διαβεβαιώνει πως είναι εκεί «προ πάντων των αιώνων» και όποτε γουστάρει θα επιστρέψει για δεύτερη φορά προκειμένου να επιφέρει και την συντέλειά του (ως δική του περιουσία που είναι, ότι θέλει το κάνει), ενώ ταυτόχρονα θα γίνεται από τον ίδιο (Γιαχβέ- Λόγος- Ιησούς), η «κρίση ζώντων και νεκρών», καθώς θα έχουν ήδη άπαντες αναστηθεί με κανονικά τα σώματά τους (ομολογουμένως καταπληκτικό)! Όμως οι ντόκτορ απαξιούν να μας διαφωτίσουν που τα βρήκαν αυτά, καθόσον ο ίδιος ο Ιησούς έπεσε έξω στις προγνώσεις του.

    Αντιθέτως με όλα τα παραπάνω ο Ελληνικός (θύραθεν) στοχασμός δέχεται τον Κόσμο ή Σύμπαν (Όντως Ον), αΐδιον (αυθύπαρκτο, ποτέ δεν έπαψε να υπάρχει), αγέννητο, αυτοσυντηρούμενο, χωρίς αρχή και τέλος (άπειρον), ζωντανό (ζώσα ύλη αναδυόμενη αφ’ εαυτού), και βεβαίως δεν πρόκειται για το «φέουδο» κάποιου εξωτερικού προς αυτό αιτίου (Θεού). Την ίδια σύμπλευση με τις Ελληνικές απόψεις παραδέχονται με συγκίνηση οι επιστήμονες της σύγχρονης Αστροφυσικής 25 αιώνες μετά!

    Έτσι με αυτά και μ’ αυτά συνεχίζουμε οι σύγχρονοι Νεοέλληνες-Ρωμιοί την πορεία προς ένα αβέβαιο μέλλον ισορροπώντας μεσοπέλαγα στις δυο βάρκες, με εμφανή πλέον την κρίση ταυτότητος και εθνικής αυτοσυνειδησίας. Ας κλίνουμε λοιπόν ευλαβικά το γόνυ στους αιμοβόρους διώκτες μας ως ικέτες των πρεσβειών τους.