http://radicals.gr/
Μία από τις εξέχουσες μορφές που
αναδείχθηκαν στο χώρο της Ανατολής, υπήρξαν οι Σαμουράι.
Οι άνθρωποι που δεν τραβούσαν ποτέ σπαθί αν δεν συνέτρεχε σημαντικός λόγος και
ποτέ δεν το επέστρεφαν στην θήκη του, χωρίς να αποδοθεί τιμή. Διακατέχονταν από
τον κώδικα τιμής “Bushido”, ο
οποίος ήταν ένας περίπλοκος κώδικας των Σαμουράι της φεoυδαρχικής
Ιαπωνίας, που βασιζόταν σε τρεις βασικές
αρχές. Πρώτον την απόλυτη αφoσίωση στον άρχοντα
του οίκου, δεύτερον την επίδειξη υπέρμετρης ανδρείας στην μάχη και τέλος την αποφυγή της ατίμωσης ακόμα
και με θάνατο αν χρειαστεί.
Μια αντιπροσωπευτική ιστορία για τον κώδικα
τιμής των Σαμουράι είναι και αυτή των 47 Ρονίν.
Ρονίν
αποκαλούνταν οι Σαμουράι που δεν είχαν ή έχασαν τον αφέντη τους, οι οποίοι
τιμώνται μέχρι και σήμερα από τους Ιάπωνες.
Τον χειμώνα του 1701, ο Άρχοντας Ασάνο του Άκο αντιπροσώπευε την
περιοχή του, στην αυλή του Σογκούν Τσουναγιόσι,
στο Τόκιο. Ο τελετάρχης της αυλής, εν ονόματι Κίρα,
στο πλαίσιο της ανομίας που επικρατούσε στα ανώτατα αξιώματα, προσπάθησε να
πείσει τον άρχοντα Ασάνο ότι λόγω
θέσης, θα έπρεπε να του παρέχει χρηματικά δώρα, ως αντάλλαγμα την φιλία του και
την αύξηση της επιρροής του στην αυλή. Ο
άρχοντας Ασάνο, τον αγνόησε τελείως και
ο Κίρα φοβούμενος πως εάν αυτή η
συμπεριφορά γενικευόταν, θα έχανε κύρος και χρήμα, σε μια επίσημη συνέλευση,
του είπε:
«Εάν τα χρήματα
έχουν τόση μεγάλη σημασία για σένα, υπάρχουν και άλλοι τρόποι να με
ικανοποιήσεις. Έχω ακούσει πως έχεις μια όμορφη γυναίκα με ένα λαμπερό πρόσωπο
σαν το φεγγάρι, στήθη που διεγείρουν τον πόθο, μηρούς άσπρους σαν το γάλα και…». Δεν πρόλαβε, να αποσώσει την
φράση του και ο άρχοντας Ασάνο, τράβηξε
το σπαθί του τραυματίζοντας τον πολύ σοβαρά.
Το να τραβήξει κανείς σπαθί όμως, μέσα στο
Αυτοκρατορικό Παλάτι, τιμωρούταν με θάνατο, τιμωρία που επιβλήθηκε στον άρχοντα
Ασάνο, παρά την πρόκληση την οποία
δέχθηκε. Λόγω της υψηλής του θέσης, του επετράπη να πεθάνει έντιμα, κάνοντας σεπούκου (ή αλλιώς χαρακίρι). Ο Κίρα,
από την άλλη, δεν τιμωρήθηκε καθόλου, συνεχίζοντας να εκτελεί τα καθήκοντά του.
Όταν όμως ένας άρχοντας Σαμουράι έκανε σεπούκου, τα περιουσιακά του
στοιχεία περιέρχονταν στον Σογκούν, ενώ οι σαμουράι ακόλουθοί του, εγκατέλειπαν
το κάστρο του και γινόντουσαν Ρονίν. Ο Οΐσι Κουρανοσούκε, ο σημαντικότερος
σαμουράι και σύμβουλος του Ασάνο και οι
υπόλοιποι 61 Σαμουράι που απέμειναν πιστοί στον οίκο του Ασάνο, εγκατέλειψαν απρόθυμα το κάστρο, αλλά ορκίστηκαν να εκδικηθούν για το θάνατο του
άρχοντα τους, πράξη η οποία θα επανέφερε την τιμή στον έκπτωτο οίκο
τους.
Για περίπου δύο χρόνια, οι Ρονίν περίμεναν
και συνέλεγαν πληροφορίες για τον Κίρα,
υποδυόμενοι τους εμπόρους, τους ζητιάνους και τους αλκοολικούς. Όταν επιτέλους
έφτασε η μέρα υλοποίησης των σχεδίων τους, ο Οΐσι
αναφερόμενος στον 16χρονο γιο του Σικαρά,
είπε «Εάν αποφασίσεις να ακολουθήσεις εμένα
στο καθήκον αυτό, θα οδηγηθείς σίγουρα στον θάνατο, αλλά ένα θάνατο με τιμή». Ο Σικαρά
επιβεβαιώνοντας της ιαπωνική παράδοση αιώνων, ακολούθησε τον πατέρα του, χωρίς
δισταγμό.
Από τους 62 συνολικά άνδρες, την μέρα της
εκδίκησης παρουσιάστηκαν 47.
Από
αυτούς, ένας άνδρας ήταν 70 χρονών, πέντε γύρω στα εξήντα, τέσσερις στα
πενήντα, τέσσερις στα σαράντα, δεκαοχτώ στα τριάντα, δεκατρείς στα είκοσι και
δύο μόλις στα δεκαεφτά.
Ήταν 14 Δεκεμβρίου, 1703, ίδια μέρα ακριβώς με τον θάνατο του άρχοντα Ασάνο, δύο χρόνια πριν. Η αποστολή στέφθηκε
από επιτυχία, καθώς όλοι οι σωματοφύλακες του Κίρα
σκοτώθηκαν, ενώ κανείς από την ομάδα του Άσάνο.
Ο Κίρα,
άνανδρος μέχρι το τέλος, βρέθηκε κρυμμένος σε μια αποθήκη. Ο Οΐσι εμφανίστηκε μπροστά του
φωνάζοντας «Κανείς να μην ανακατευθεί. Ο Κίρα
ανήκει σε μένα προσωπικά. Πίσω όλοι». Η πάλη ήταν γρήγορη, άγρια και γεμάτη οργή, όμως ο Κίρα, πιο καλομαθημένος, γρήγορα έπεσε από
εξάντληση. Οι Ρονίν τον έσυραν
στην αυλή και του έδωσαν την ίδια ευκαιρία που είχε και ο άρχοντας τους, να
διαπράξει σεπούκου, η ανανδρία του όμως δεν τον άφησε να καρφώσει το σπαθί στα
σωθικά του. Τότε ο Οΐσι, χωρίς
χρονοτριβές αποκεφάλισε τον Κίρα και
εναπόθεσε το κεφάλι του, μπροστά στον τάφο του άρχοντα Ασάνο.
Ο Σογκούν Τσουναγιόσι
αντί να θυμώσει, εντυπωσιάστηκε από την αφοσίωση των 47 Ρόνιν στον αφέντη τους
και βρέθηκε αντιμέτωπος με ένα μεγάλο δίλημμα. Να τους τιμωρήσει σύμφωνα με τον
νόμο ή να τους χαρίσει τη ζωή, για τον κώδικα τιμής “Bushido” που επέλεξαν να υπηρετήσουν;
Τελικά ο Σογκούν Τσουναγιόσι, τους επέβαλε την αυστηροτέρα των ποινών και παρόλο
που οι Ρονίν δεν είχαν το προνόμιο να κάνουν σεπούκου (ή
χαρακίρι) τους
επιτράπει να το πράξουν σε δημόσια τελετή, αναγνωρίζοντας τους ως έντιμους
πολεμιστές, ενώ παράλληλα χάρισε τη ζωή στον νεότερο από αυτούς και γιο
του Οΐσι, Σικαρά.
Στις 4 Φεβρουαρίου 1703, οι 46 Ρόνιν χωρίστηκαν
σε 4 ομάδες και εκτέλεσαν όλοι ταυτόχρονα σεπούκου. Καθώς ο Οΐσι
γονάτισε στην εξέδρα της τελετής και ήταν έτοιμος να κάνει χαρακίρι ευχαρίστησε
τους θεούς που του έδωσαν την ευκαιρία να αποδείξει ότι είναι πραγματικός
Σαμουράι.
«Μεταξύ των λουλουδιών υπάρχει το άνθος της κερασιάς
μεταξύ των ανδρών υπάρχουν οι Σαμουράι. Ο άνδρας θα υπάρχει τόσο, όσο και
η ζωή του. Αλλά το όνομά του θα υπάρχει πάντα και για περισσότερο από την
αιωνιότητα.»
