Ιωάννης Μ. Ασλανίδης Αντιστράτηγος ε.α. Επίτιμος Δκτής της Σ.Σ.Ε.
«Εκ της
Ιστορίας προκύπτει ότι, αν οι Έλληνες δεν αλληλοσπαράσσοντο θα κατακτούσαν την
υφήλιο»
(ΦΟΝ
ΟΘΩΝ ΒΙΣΜΑΡΚ)
Αφορμή για το κείμενο αυτό ήταν οι
δύο συγκεντρώσεις διαμαρτυρίας, ΤΕΤΑΡΤΗ και ΠΕΜΠΤΗ (17-18/6/15) στο Σύνταγμα η μεν για την «Κατά της λιτότητας», η δε «Υπέρ της παραμονής μας στην Ευρωπαϊκή Ένωση».
Αν είναι δυνατόν να υπάρχει Έλλην σώφρων ο οποίος να επιθυμεί την «λιτότητα». Η λιτότητα δεν είναι επιθυμία,
είναι πολλές φορές επιβεβλημένη ανάγκη, σε μια οικογένεια, σ’ ένα κράτος, για
να αποφύγει τα χειρότερα.
Άρα! και αυτές οι συγκεντρώσεις,
παρακινούμενες δυστυχώς από κομματικές και ιδεολογικές αντιλήψεις, έχουν ως
αποτέλεσμα να διχάσουν πάλι τον Ελληνικό λαό,
σ’ αυτούς που επιθυμούν την ρήξη με την
Ευρώπη και σ’ αυτούς που επιθυμούν
στην μη ρήξη αλλά σ’ ένα συμβιβασμό, όσο το δυνατόν λιγότερο επώδυνο.
Λένε ότι, η Ιστορία διδάσκει, κι όμως οι Έλληνες και ιδίως οι πολιτικοί της
Ελλάδος, φαίνεται ότι εξαιρούνται από τον κανόνα αυτό. Αυτό τουλάχιστον
διδάσκει η Ιστορία μας. Ακόμη και όταν
ο Ελληνικός λαός από αρχαιοτάτων χρόνων, βλέποντας ότι, δεν μπόρεσε ποτέ να
ορθοποδήσει ή και οι κατά ιστορικά χρονικά διαστήματα μεγαλουργίες του, δεν
βάσταξαν πολύ και τα αίτια ευρίσκοντο πάντα στην διχόνοια που κατέχει τον
Έλληνα, κατέληγε λέγοντας· «Τι
να κάνουμε είναι θέλημα Θεού (δηλ. και πάλι δεν φταίμε εμείς, αλλά φταίει ο Θεός)».
Ζητώντας συγνώμη από τους αγαπητούς
συμπατριώτες, θα ήθελα να κάμω για άλλη μια φορά, μια στοιχειώδη αναδρομή στα
ματωμένα αχνάρια της διχόνοιας στην μακραίωνη ιστορία μας, μήπως και κάποιοι
κατανοήσουν κάποτε το μεγάλο ελληνικό πολιτικό μας πρόβλημα:
ΠΡΩΤΟΝ: Το 1821 για την
διχόνοια, δεν μιλάει, δεν διδάσκει δεν κραυγάζει απλά, αλλά! αναθεματίζει, μαστιγώνει,
εξορκίζει και την χαρακτηρίζει κατάρα κωδικοποιημένη στα χρωματοσώματα και
στα γονίδιά μας.
Άνοιξη του 1825
στο Ναύπλιο, ο Παλαιών Πατρών Γερμανός λέει στον Παπαφλέσσα:
«Δεν θέλουμε να εννοήσουμε ότι
τίποτε δεν εκάναμε νικήσαντες τους Τούρκους, αν δεν νικήσουμε και σύντομα τα
πάθη μας. Η Διχόνοια! Να ο μεγάλος εχθρός μας… αυτή θα μας φάει…».
«Δολερή»,
την χαρακτηρίζει ο εθνικός μας ποιητής στον εθνικό μας ύμνο. Την παρουσιάζει να
κρατάει ένα σκήπτρο, το σύμβολο της εξουσίας και χαμογελαστά να το υπόσχεται σ’
όλους.
Λέει ο Κολοκοτρώνης
κατά την διάρκεια της επαναστάσεως: «Εις τον πρώτο χρόνο της επανάστασης είχαμε μεγάλη ομόνοια και όλοι
ετρέχαμε σύμφωνοι… και εάν αυτή εβαστούσε ακόμη δύο χρόνους, ηθέλαμε κυριεύσει
και την Θεσσαλία και την Μακεδονία και ίσως εφθάναμε και στην Κωνσταντινούπολη…
Αλλά επειδή είμεθα εις τέτοια κατάσταση εξ αιτίας της Διχόνοιας μας έπεσε η
Τουρκία επάνω μας και κοντέψαμε να χαθούμε και στους στερνούς επτά χρόνους δεν
κατορθώσαμε μεγάλα πράγματα…
ΔΕΥΤΕΡΟΝ: Κατά το ηρωικό έπος του ’40
και τότε υπήρχε μερίδα Ελλήνων, οι οποίοι δεν συμφωνούσαν με τον υπέρ πίστεως
και πατρίδος αγώνα σχεδόν όλων των Ελλήνων και εχαρακτήρισαν τον πόλεμο αυτόν «ιμπεριαλιστικό», όσο βέβαια ίσχυε το σύμφωνο ΜΟΛΟΤΩΦ-ΡΙΜΠΕΡΤΡΟΦ.
Στην Μέση Ανατολή. Μετά τον επικό Αγώνα
στην Ελλάδα πολλοί Έλληνες άφησαν οικογένεια, εργασία κ.λπ. και έφυγαν στη Μέση Ανατολή, για να συνεχίσουν μέσα στα
πλαίσια των Συμμάχων τον Αγώνα των κατά του φασισμού. Όμως! Κι’ εκεί μπήκε μέσα
μας το σαράκι της διχόνοιας και αντί να βλέπουμε τον εχθρό, βγάλαμε τα μάτια
μας μεταξύ μας, σε σημείο που μας ξευτέλισαν οι σύμμαχοί μας. Ευτυχώς κάποιοι
ψύχραιμοι και γενναίοι κατόρθωσαν να πείσουν τους συμμάχους, να μας δώσουν μια
ευκαιρία για να δείξουν οι Έλληνες τα τόσα πολλά άλλα προσόντα των. Όπως και
έγινε, με τους εν συνεχεία ηρωισμούς των Ελλήνων, αποκατεστάθη το γόητρο του
Έλληνα μαχητή.
ΤΡΙΤΟΝ: Ήλθε η κατοχή, Εθνική
Αντίσταση με διαφορετικές παρατάξεις,
ελληνικών αντάρτικων ομάδων, που πολλές φορές περισσότερο
ενδιαφέροντο να διαλύσουν τα με διαφορετικά ιδεολογικά πιστεύω άλλα αντάρτικα
τμήματα, παρά τον εχθρό.
ΤΕΤΑΡΤΟΝ: Απελευθέρωση, όλα
τα κράτη της Ευρώπης έπιασαν δουλειά
για την αποκατάσταση των καταστροφών του Β΄
Π.Π., εμείς και πάλι αντί όλοι μαζί ν’ ασχοληθούμε με την αναστύλωση της
πατρίδας μας, αρχίσαμε τον εμφύλιο σπαραγμό. Καταστροφή της πατρίδας μας πολύ
χειρότερη από τον Β΄ Π.Π., που παρά τα
δεινά κινδύνεψε η Ελλάς ακόμη και να ακρωτηριασθεί. (Συμφωνίες Πετριτσίου και Μελισσοκομείου για
ανεξαρτητοποίηση της Μακεδονίας)
Σήμερα διάγουμε ίσως την μεγαλύτερη περίοδο
της Δημοκρατίας στην Νεωτέρα Ελλάδα.
Πάλι το Σαράκι μόνιμα εγκατεστημένο
μέσα μας. Οι Εθνικές και κοινωνικές επιτυχίες μας πρέπει να περάσουν από την
πολιτική. Για να επιτευχθούν σήμερα στόχοι πρέπει να υπάρχει πολιτική ειρήνη
και ομόνοια. Κι όμως οι πολιτικές παρατάξεις σε τίποτε δεν συμφωνούν, δεν
υπάρχει τέτοια περίπτωση, η όλη προσπάθεια εξαντλείται μεταξύ των πώς θα
μειώσουν, εμποδίσουν και ακόμη να καταστρέψουν την προσπάθεια του εκάστοτε
κυβερνώντος κόμματος.
Αυτό είναι το Σαράκι που κατατρώγει τους Έλληνες, ακόμη θα
το δούμε κάθε μέρα μπροστά μας, στην καθημερινότητα σε όλες τις εκφάνσεις της
ζωής μας. Δεν μας φταίει κανένας, για όλα εμείς φταίμε και ιδίως οι πολιτικοί
της Πατρίδος μας.
Το ζοφερό κλίμα που συνδέεται με την
μεγάλη εθνική μας οικονομική περιπέτεια συνεχίζεται και οι περισσότεροι
ελπίζουν πλέον στην παρέμβαση του Θεού της
Ελλάδος, διότι οι πολιτικοί μας ταγοί αποδεικνύονται, για άλλη μια φορά
κατώτεροι των περιστάσεων, αφού δεν τολμούν να συνεργασθούν και να ομολογήσουν
αλήθειες υψηλού πολιτικού κόστους. Παράλληλα, ο πάντα αφελής και ευκολόπιστος
Έλληνας, εξακολουθεί να ψηφίζει την εκάστοτε πολιτικό που πλειοδοτεί ανώδυνες,
ελκυστικές αλλά ανέφικτες λύσεις (π.χ. Ο Λαός στην εξουσία…, λεφτά υπάρχουν…, Ζάππεια…,
Πρόγραμμα Θεσ/νίκης… κ.λπ.).
Στις δύσκολες αυτές στιγμές που
διέρχεται η Πατρίδα μας, να μην
ξεχνάμε, ιδίως οι Πολιτικοί της Πατρίδος
μας ότι: Τα Έθνη δεν φονεύονται, ούτε από
την πείνα, ούτε με τις χρεοκοπίες, ούτε και με την ήττα, φονεύονται μόνο με τις
ιδέες. Και! κοινωνίες με ριζικά αποδυναμωμένη και φθαρμένη εθνική
συνείδηση, δεν έχουν πεδίο λογικής Στρατηγικής και θέτουν αναμφίβολα σε κίνδυνο
την ιστορική ύπαρξη του Κράτους των.
Τελειώνοντας την θλιβερή αυτή
αναδρομή, ας θυμηθούμε και πάλι τα λόγια του Μακρυγιάννη:
«Τα πολλά εγώ δεν κατόρθωσαν να
γίνουν εμείς».
Να θυμηθούμε επίσης τον ΟΜΗΡΟ στην Ιλιάδα κεφ. ΙΒ΄ και στιχ. 516 λέγει: «… Η ηνωμένη δύναμις πάντοτε νικά…».
Τέλος! τον ΞΕΝΟΦΩΝΤΑ στην Κύρου Ανάβαση βιβλ. 3 κεφ. 109 μεταξύ άλλων
λέγει: «Οποιοσδήποτε και αν
είναι εκείνος ο οποίος βλέπει μια λύση, έστω και αν είναι απλός Στρατιώτης,
πρέπει να την φανερώσει, διότι ο αγών είναι κοινός δι’ όλους».
