Λάζαρος – Κίμων Μπερβερίδης
Μέσα σε μια
στιγμή, ήρθε το πάνω κάτω
Και από την
άλλη την στιγμή, άρχισε το εν-δυο-κάτω.
45 χρόνια
πέρασαν και οι μνήμες επιστρέφουν
Την πύλη της
σχολής περάσαμε, παρθένα τα όνειρά μας
Η νιότη μας
υποχωρεί ασυλλόγιστα, μέσα στα πυκνά σκοτάδια
στέλνοντας
μηνύματα η άφωνη μιλιά μας.
Το εν- δυο
–κάτω άρχισε, στροφές, πολλές δοκιμασίες
Λυμένα στο
κλειστό δαιμόνια, επάνω μας ξεσπούν
Πλήθαιναν οι
μαρτυρίες και εμείς ζούσαμε με προσδοκίες
Υποβρύχια στους
θαλάμους, στολή κορέας, ασανσέρ τα γόνατα λυγούν.
Ένας χρόνος
άχρονος, λάθη και αλαζονείες.
Αφήνοντας
απόγνωση ξεχείλιζαν οι υποκρισίες
Όλα αυτά περάσανε, σημάδια μελανά της μοίρας.
Νέοι
αξιωματικοί, νιάτα τρελά, νιάτα φευγάτα
Ζωή σταμάτα,
μείνε στα νιάτα, θέλω να χαρώ
Τα τέσσερα
χρόνια της σχολής χωρίς σταματημό
Αγαπημένη
σκέψη, στου έρωτα τα μονοπάτια.
Ο καθένας μας
και μια ιστορία στο απόηχο της ζωής.
Χαρές, λύπες
και καημοί κύλησαν σαν το τρεχούμενο
νερό.
Μεταθέσεις, οικογένειες,
παιδιά, συγκινήσεις, αναμνήσεις
Ταξίδια,
αποδράσεις, όνειρα, τα αποστάγματα της ψυχής.
Δάκρυα, πόνοι,
στεναγμοί, βάλσαμο στάξε, όσο και όπου μπορείς.
45 χρόνια
πέρασαν στου καιρού την προσταγή.
Αποστρατεία,
βαριά καρδιά, την ώρα που την συναντώ.
Θλίψη στου
καημού την δίνη, ο πόνος είναι βουβός
Ποιος άραγε θα
τον απαλύνει..
Απόστρατος, και
τι με αυτό, σαν το πουλί να φτερουγίζεις
Κοίτα μπρος, να
δέχεσαι γυμνός την κρύα την βροχή
Απόστρατος ,και
τι με αυτό, πάντα στη ζωή να χαρίζεις
Εμπειρίες, από
την γλυκιά τρέλα που λέγεται ζωή.
45 χρόνια
πέρασαν, όλοι μαζί να το γιορτάσουμε
Με ένα κρασί
και μια ευχή, όλοι να το φωνάξουμε
Χρόνια εκατό να
ζήσουμε, χρόνια, υγιή και ευτυχισμένα
Παρά τις
δυσκολίες μας, χρόνια αγαπημένα.
