Το «Ποντίκι» που βρυχάτο… Pz VIII Maus, το «θωρηκτό ξηράς» του Χίτλερ

http://roykoymoykoy.blogspot.gr/

https://www.history-point.gr/

    Οι Γερμανοί, κατά τη διάρκεια του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου, επιθυμούσαν πάντα τη δημιουργία ενός υπέρ – βαρέως άρματος μάχης, βαρύτερου από τα Tiger I και II. Τελικά κατασκεύασαν το Pz VIII  Maus (ποντικός), πολύ αργά όμως για να έχει κάποια επίπτωση στην εξέλιξη των επιχειρήσεων. Μόνο δύο υποδείγματα του  Maus κατασκευάστηκαν και δεν πολέμησαν ποτέ.

    Με πρωτοβουλία του Χίτλερ, στα τέλη του 1942, άρχισε η εξέλιξη ενός άρματος «διάσπασης» από την εταιρεία Porsche, το υπόδειγμα «205». Το άρμα έπρεπε να φέρει τον ισχυρό δυνατό θώρακα και να είναι εξοπλισμένο με πυροβόλο των 128 ή των 150 mm.

    Στο σχέδιο ενεπλάκησαν και άλλες εταιρείες, η Daimler-Benz για τον κινητήρα, η Krupp για το σκάφος και τον πύργο και η Siemens για το σύστημα μετάδοσης της κίνησης. Η συναρμολόγηση έγινε στο εργοστάσιο της Alkett υπό την επίβλεψη του Φερδινάνδου Πόρσε. Τα δύο πρωτότυπα που κατασκευάστηκαν το 1944 ήταν το 205/1 και το 205/2. Ένα ξύλινο μοντέλο σε φυσικό μέγεθος είχε παρουσιαστεί στον Χίτλερ τον Δεκέμβριο του 1943.

    Τα δύο πρωτότυπα χρησιμοποιήθηκαν σε δοκιμές. Διέθετε 12κύλινδρο πετρελαιοκινητήρα ΜΒ 509 της Daimler-Benz, ισχύος 1080 hp. Παρά την ισχύ του κινητήρα του όμως το άρμα, λόγω βάρους, μπορούσε να αναπτύξει μέγιστη ταχύτητα περί τα 20 χιλιόμετρα την ώρα.

    Διέθετε πλήρωμα έξι ανδρών και η δεξαμενή καυσίμων χωρούσε 1590 λίτρα αι του παρείχε μέγιστη αυτονομία 160 χλμ. Διέθετε ηλεκτρομαγνητικό σύστημα μετάδοσης της κίνησης και πανίσχυρο θώρακα πάχους 150 – 220 mm. Το ασπίδιο του πυροβόλου προστατευόταν από θώρακα πάχους 250 mm.

    Το άρμα ήταν οπλισμένο με το θηριώδες πυροβόλο KwK-44, 55 διαμετρημάτων, 128mm, ενώ έφερε «συζυγές» πυροβόλο των 75mm, 36,5 διαμετρημάτων. Έφερε επίσης πολυβόλο των 7,92mm και μπορούσε να φέρει ένα ίδιο ακόμα για αντιαεροπορική χρήση. Το βάρος του άρματος έφτανε τους 188 τόνους.

    Το αρχικό σχέδιο του Χίτλερ προέβλεπε την κατασκευή 10 από αυτά τα «θωρηκτά ξηράς», όπως τα ονόμαζαν. Ωστόσο αυτό δεν επετεύχθη καθώς η κατάσταση για τη Γερμανία επιδεινώνονταν. Τον Απρίλιο του 1945 οι Γερμανοί αποφάσισαν να καταστρέψουν τα δύο πρωτότυπα για να μην πέσουν στα χέρια των Σοβιετικών. Μόνο το ένα όμως καταστράφηκε.

    Το άλλο επισκευάστηκε από τους Σοβιετικούς και τον Μάιου του 1946 στάλθηκε στο πεδίο δοκιμών αρμάτων της Κουμπίνκα. Το εν λόγω άρμα βρίσκεται στο μουσείο αρμάτων της Κουμπίνκα στη Ρωσία.