Μολιέρος ήταν το καλλιτεχνικό ψευδώνυμο
του Γάλλου θεατρικού συγγραφέα και ηθοποιού Ζαν Μπατίστ Ποκλέν, ενός από τους κορυφαίους δραματουργούς όλων
των εποχών.
Γεννήθηκε στις 15 Ιανουαρίου του 1622, στο Παρίσι και ήταν
γιος του βασιλικού επιπλοποιού Ζαν Ποκλέν και της Μαρί Κρεσέ, κόρης πλούσιας οικογένειας της γαλλικής πρωτεύουσας. Ο Ζαν Μπατίστ είχε ιδιαίτερη κλίση στο θέατρο και μετά το
τέλος των σπουδών του έφυγε από την πατρική οικία, συγκρότησε δικό του θίασο
και άρχισε να παίζει διάφορα έργα, στην αρχή στο Παρίσι και στην συνέχεια στις
γαλλικές επαρχίες. Τότε πήρε την απόφαση και υιοθέτησε το ψευδώνυμο Μολιέρος (Molière), για να μην προσβάλει
το όνομα τής οικογένειας του, επειδή το επάγγελμα του ηθοποιού θεωρούνταν
ατιμωτικό εκείνη την εποχή.
Τα πιο γνωστά
έργα του είναι: ο «Ταρτούφος», ο «Δον Ζουάν», ο «Αρχοντοχωριάτης», ο «Φιλάργυρος» και ο «Κατά
φαντασίαν ασθενής». Πέθανε από φυματίωση, στις 17 Φεβρουαρίου του 1673, επάνω στη σκηνή, κατά τη διάρκεια της παράσταση «Ο κατά φαντασίαν ασθενής».
Η μόνη φιλοδοξία της γυναίκας είναι να
εμπνέει τον έρωτα.
Αν αυτός είναι
ο δικός σας τρόπος να αγαπάτε, σας παρακαλώ να με μισήσετε.
Δεν είμαστε υπεύθυνοι μόνο γι’ αυτό που
κάνουμε αλλά και γι’ αυτό που δεν κάνουμε.
Ένας μορφωμένος
ηλίθιος είναι πιο ηλίθιος από έναν αμόρφωτο ηλίθιο.
Αυτό που χρειάζεται ο κόσμος είναι μια
βολική αρετή.
Όσο λιγότερο
αξίζουμε μια καλή τύχη, τόσο πιο πολύ ελπίζουμε να έχουμε.
Θα ήθελα να μοιάσω στον πατέρα μου και σε
όλους τους υπόλοιπους προγόνους μου που ποτέ δεν παντρεύτηκαν.
Πάντα να
δείχνεις την μπροστινή πλευρά σου στους ανθρώπους.
Είναι παράξενη δουλειά να κάνεις τίμιους
ανθρώπους να γελούν.
Όσο πιο πολύ
αγαπάς κάποιον, τόσο πιο λίγο χρειάζεται να τον κολακεύεις.
Δεν πεθαίνει κανείς παρά μόνο μια φορά και
είναι για τόσο πολύ καιρό.
Όλη η ηδονή της
αγάπης είναι στην αλλαγή.
Τα βιβλία και ο γάμος δεν ταιριάζουν πολύ.
Η μοναξιά
τρομάζει μια ψυχή είκοσι χρονών.
Όταν ξέρει κανείς ν’ ακούει, μιλάει πάντα
καλά.
Η περιέργεια γεννιέται από τη ζήλια.
Το γράψιμο είναι σαν την πορνεία: Στην αρχή
γράφει κανείς για τον εαυτό του. Μετά για τους φίλους και, στο τέλος, για τα
λεφτά.
Το φως της
αλήθειας έκαμε πολλούς ανθρώπους να επιζητούν να κρυφτούν πίσω από την παχιά
σκιά της.
Προτιμώ ένα ελάττωμα που δεν ενοχλεί
κανέναν από ένα ανυπόφορο προτέρημα.
Όσο λιγότερο
αξίζει ένα πράγμα, τόσο λιγότερο τολμάει κανείς να ελπίζει.
Οι άνθρωποι μοιάζουν στις υποσχέσεις τους.
Μόνο στις πράξεις τους διαφέρουν.
Η αμφιβολία
είναι περισσότερο σκληρή απ’ την χειρότερη αλήθεια.
