Εχτές,
ήταν μια πολύ δυσάρεστη μέρα… Ένας αγαπημένος μου συμμαθητής από το γυμνάσιο, ο
Τάκης ο Παπάνας, έφυγε…. Δεν ξέρω λεπτομέρειες, ούτε και θέλω να μάθω. ‘Εφυγε,
αυτό έχει σημασία. Μπορεί τα τελευταία χρόνια να βλεπόμασταν μια φορά το χρόνο,
στις συγκεντρώσεις μας ,όμως η αγάπη και η φιλία που είχαμε, ήταν διαρκής. Ο
Τάκης ήταν από τους ανθρώπους που δεν είχαν εχθρούς. Ήταν αγαπητός από όλους, απο
τα μαθητικά μας χρόνια ακόμα. Ήταν το «σημείο αναφοράς» μας, για όλες τις
«πλάκες» της εποχής. Τα έχω γράψει κατά καιρούς, σαν αναμνήσεις από το
Γυμνάσιο. Τώρα, περνούν σαν κινηματογραφική ταινία…. Δεν θα ξεχάσουμε τον Τάκη,
δεν ήταν από αυτούς που ξεχνιούνται. Ήταν ΔΙΚΟΣ ΜΑΣ ΑΝΘΡΩΠΟΣ! Γίναμε
λιγώτεροι αλλά και πολύ φτωχότεροι. Δεν μπόρεσα να πάω στην κηδεία, όχι από
απασχολήσεις, αλλά απλώς…. ΔΕΝ ΜΠΟΡΟΥΣΑ! Ας είναι ελαφρύ το χώμα που τον
σκέπασε. Θα τον θυμόμαστε πάντα…..
------------------------------------------
Όποιος φίλος θέλει να παίρνει καθημερινά σε
ε-μαιηλ το «ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΟ ΡΟΥΚΟΥΜΟΥΚΟΥ», δεν έχει παρά να μου στείλει το ε-μαιηλ
του. Όποιος πάλι, από όσους παίρνουν το καθημερινό ε-μαιηλ, δεν το επιθυμεί,
μπορεί να μου το πεί με ε-μαιηλ, χωρίς καμμία παρεξήγηση. Με το facebοok,κτλ δεν ασχολούμαι!
