του Βασίλη Ευστρ.Ναζλή
Η δημόσια διοίκηση στην χώρα μας αντιμετώπιζε και αντιμετωπίζει ανέκαθεν σοβαρά και πολλά προβλήματα, βασικό όμως είναι η πανθομολογουμένη αποδοτικότητα των οργάνων της.
Οι πτυχές- άξονες του προβλήματος είναι =η έντονη πολυνομία και η τυπολατρία (απόλυτη) στην εφαρμογή της, ο βαθμολογικός, μισθολογικός και αξιολογικός ισοπεδωτισμός, η χαμηλή και σχεδόν ανύπαρκτη ανάπτυξη του διοικητικού συστήματος, η άμεση και ασφυκτική επιβολή του πολιτικού συστήματος στο ισχύον διοικητικό και η απουσία σοβαρού και ουσιαστικού πειθαρχικού ελέγχου και φυσικά η ΑΠΟΛΥΤΗ ΓΡΑΦΕΙΟΚΡΑΤΙΑ.
Από την ίδρυση του σύγχρονου ελληνικού κράτους, μέχρι και τις μέρες μας, δυστυχώς, η τάξη των δημοσίων υπαλλήλων σχολιάζεται δυσμενώς, για την χαμηλή αποδοτικότητα της.
Τα όργανα της δημόσιας διοίκησης ΔΕΝ προσφέρουν αυτό το οποίο πρέπει να προσφέρουν, δυστυχώς σε αρκετή έκταση και ως εκ τούτου η συνέπεια είναι οι υπηρεσίες του κράτους παρουσιάζουν εικόνα δυσάρεστη. Βέβαια υπάρχουν και πολλές εξαιρέσεις, φωτεινές εξάρσεις.
Δυστυχώς οι κυβερνήσεις τις τελευταίες δεκαετίες, δεν ασχολήθηκαν συστηματικά με το πρόβλημα, αυτό της μέτριας απόδοσης. Συνήθως έντεχνα και συστηματικά, επιρρίπτονται ευθύνες στους ίδιους τους δημόσιους υπαλλήλους, που αντιμετωπίζουν έναν άκρατο κομματισμό, που προσπαθεί να τους αλώσει και να τους κάνει πειθήνια όργανα στις πολιτικές στοχεύσεις του, που πάντα δημιουργεί δυσλειτουργίες.
Η πολιτική εξουσία, ικανοποιεί τις προεκλογικές της εξαγγελίες με νομοθετήματα ευνοϊκά και με τον τρόπο αυτό εμφανίζεται μία παραγωγή νομοθετικού έργου, που δημιουργεί έντονη πολυνομία.
Η πολυνομία αυτή προκαλεί σύγχυση, ασυνέχεια και ανακολουθία στους διοικητικούς θεσμούς, με αποτέλεσμα την δυσλειτουργία, την μείωση της απόδοσης και την αναποτελεσματικότητα των κρατικών οργάνων.
Οι δημόσιοι υπάλληλοι, γνωρίζοντας όλα αυτά, παρακολουθούν τις περισσότερες φορές αμήχανοι ή και αδύναμοι τα φαινόμενα αυτά, ασκώντας τα καθήκοντα τους με όσο το δυνατόν λιγότερο "επικίνδυνο" τρόπο, για τους ίδιους, με μία τυπολατρική προσκόλληση στη γραμματική διατύπωση των κανόνων δικαίου, χωρίς άλλες πρωτοβουλίες ..... και φαντασία, αλλά και ορθολογικό και δημιουργικό πνεύμα, που οδηγεί σε... νωχέλεια. Έτσι, αναπτύσσεται μία αρνητική νοοτροπία και ο καθένας φροντίζει και λειτουργεί μέσα στα στενά και ασφυκτικά όρια της "νομικίστικης" εφαρμογής του νόμου, εγκαταλείποντας κάθε ιδέα αύξησης της απόδοσης .
Όλα αυτά, ταλαιπωρούν και καταδυναστεύουν τους πολίτες, ιδιαίτερα αυτούς που ανήκουν στις κοινωνικά υποδεέστερες και πλέον ευπαθείς τάξεις η δυνατότητα πρόσβασης και "επιρροής" των οποίων είναι μηδαμινές.
Κοντά στα προβλήματα αυτά συνυπάρχουν οι δημοσιοϋπαλληλικές "επαγγελματικές" συντεχνίες, με τον άκρατο συνδικαλισμό, οπωσδήποτε κακών και επαγγελματικά διαβιούντων και εξελισσομένων συνδικαλιστών, που οδήγησαν στην συνδιοίκηση, όπου όλοι υποτασσόταν σ' αυτό το άτυπα "θεσμοθετηθέν" όργανο.
Οι αρχηγοί των σωματείων, των συνδικάτων εξασφάλιζαν μέσω της συνδικαλιστικής τους ιδιότητας, μία ισχυρή ασυλία στην υπηρεσιακή, προσωπική και.... οικονομική τους πορεία (ας μην αναφέρω πλειάδα ατόμων). ΟΥΔΕΙΣ ΤΟΛΜΟΥΣΕ ΝΑ ΤΟΥΣ ΑΓΓΙΣΕΙ, γιατί γνώριζαν εκ των προτέρων τις αντιδράσεις τους και τις.... επιπτώσεις που θα ακολουθούσαν, τόσο οι διοικητικοί και οι πολιτικοί προϊστάμενοι τους.Έτσι ανεχόταν τις όποιες απαιτήσει τους και τους τυχόν εκβιασμούς τους, τους κτυπούσαν φιλικά στη πλάτη και όλα... μέλι γάλα και στις δύο πλευρές!!!
Συγχρόνως τους χρησιμοποιούσαν και ως πολιορκητικό-κομματικό μηχανισμό αλώσεως και μετατροπής φρονημάτων, με τις εξαρτήσεις που επέβαλλαν!!
Είναι γνωστό σε όλους πόσα συνδικαλιστικά στελέχη έκαναν και κάνουν πολιτική καριέρα και καταλαμβάνουν και υπουργικους θώκους.
Ενθυμούμαστε όλοι, τον αλήστου μνήμης πρόεδρο των σωφρονιστικών υπαλλήλων, απόλυτο κομματόσκυλο να καλεί τον τότε υπουργό δικαιοσύνης με το μικρό του όνομα χαριεντιζόμενος μαζί του ισοπεδωτικά.
Είναι πλέον καιρός, μετά την συντριβή της δημόσιας διοίκησης μέσα στις συμπληγάδες της πολυνομίας, της τυπολατρίας, της γραφειοκρατίας και του άκρατου κομματισμού να ΑΝΑΔΗΜΙΟΥΡΓΗΘΕΙ!!!
Επιβάλλεται η ΑΜΕΣΗ ανάληψη εκ μέρους της πολιτικής εξουσίας και των διοικητικών μηχανισμών, ΔΗΜΙΟΥΡΓΙΚΩΝ ΠΡΩΤΟΒΟΥΛΙΩΝ, για την σοβαρή ανάκαμψη της.
Ένα είναι σίγουρο χωρίς αυταπάτες, όσο προχειρολογούν και δεν παίρνουν νέες νομοθετικές πρωτοβουλίες, για την εξάλειψη των δυσλειτουργιών, τόσο θα είμαστε στο χθές και στην οπισθοδρόμηση. Είναι επιβεβλημένη η άμεση ανάπτυξη προγραμματισμού και στοχοθεσίας με το άνοιγμα νέων προοπτικών και ελπίδων, για το μέλλον. Τα λάθη είναι πλέον γνωστά όμως έλειπε η διάθεση για την διόρθωση τους.
Η αποτελεσματικότητα και αποδοτικότητα των στελεχών της διοίκησης, πρέπει να αναπτυχθεί σε ατομικό και συλλογικό επίπεδο.
Οι υπηρεσιακές "ελίτ" στην περίοδο αυτή της απόλυτης οικονομικής ύφεσης, πρέπει να "διαλυθούν", γιατί αυτές δημιούργησαν προβλήματα, με την ισχυρά επαγγελματικά και συνδικαλιστικά στεγανά δηλ. ένα ισχυρό και κλειστό κύκλωμα ισχύος και... προβολής.
Είναι γνωστό, ότι οι θεσμοί της δημόσιας διοικήσεως, αναπτύχθηκαν από γενιά σε γενιά με την αντίληψη των οργάνων της, ότι είναι οι "μοναδικοί", που έχουν το μονοπώλιο στην προσφορά ορισμένων υπηρεσιών (και γιατί όχι?... και εκδουλεύσεων!!) Κύρια και ζωτικά συμφέροντα των πολιτών εξαρτώνται από τις ενέργειες τους μέσα σε συμπεριφορές εξαναγκασμού γι' αυτό νιώθουν μοναδικοί.
Την περίοδο που διανύουμε, απαίτηση όλων των πολιτών είναι να εξυπηρετούνται, αλλά απαιτείται η αλλαγή αξιών και στάσεων της διοίκησης όπως, ο σεβασμός του πολίτη, αλλά και στο νόμο, η απόλυτη τιμιότητα στη διαχείριση του δημοσίου χρήματος, η προσιτή και ευγενική συμπεριφορά, η άμεση ενέργεια και όχι η αδικαιολόγητη πολλές φορές καθυστέρηση παροχής υπηρεσιών, η απλούστευση των διαδικασιών με την πάταξη της γραφειοκρατίας, που αποτελεί παράγοντα..... διαφθοράς
Τα ανωτέρω είναι χιλιοειπωμένα και χιλιοδιαπιστωμένα και δεν κομίζω γλαύκα... εξυπνάδας.
Η πολιτική ηγεσία οφείλει άμεσα ως υπεύθυνη για τις ενέργειες της δημόσιας διοίκησης να υιοθέτηση νέες αξίες με κύρια αξία ΤΗΝ ΥΠΕΥΘΥΝΟΤΗΤΑ ΑΠΕΝΑΝΤΙ ΣΤΟΥΣ ΠΟΛΙΤΕΣ
Η δημόσια διοίκηση στην χώρα μας αντιμετώπιζε και αντιμετωπίζει ανέκαθεν σοβαρά και πολλά προβλήματα, βασικό όμως είναι η πανθομολογουμένη αποδοτικότητα των οργάνων της.
Οι πτυχές- άξονες του προβλήματος είναι =η έντονη πολυνομία και η τυπολατρία (απόλυτη) στην εφαρμογή της, ο βαθμολογικός, μισθολογικός και αξιολογικός ισοπεδωτισμός, η χαμηλή και σχεδόν ανύπαρκτη ανάπτυξη του διοικητικού συστήματος, η άμεση και ασφυκτική επιβολή του πολιτικού συστήματος στο ισχύον διοικητικό και η απουσία σοβαρού και ουσιαστικού πειθαρχικού ελέγχου και φυσικά η ΑΠΟΛΥΤΗ ΓΡΑΦΕΙΟΚΡΑΤΙΑ.
Από την ίδρυση του σύγχρονου ελληνικού κράτους, μέχρι και τις μέρες μας, δυστυχώς, η τάξη των δημοσίων υπαλλήλων σχολιάζεται δυσμενώς, για την χαμηλή αποδοτικότητα της.
Τα όργανα της δημόσιας διοίκησης ΔΕΝ προσφέρουν αυτό το οποίο πρέπει να προσφέρουν, δυστυχώς σε αρκετή έκταση και ως εκ τούτου η συνέπεια είναι οι υπηρεσίες του κράτους παρουσιάζουν εικόνα δυσάρεστη. Βέβαια υπάρχουν και πολλές εξαιρέσεις, φωτεινές εξάρσεις.
Δυστυχώς οι κυβερνήσεις τις τελευταίες δεκαετίες, δεν ασχολήθηκαν συστηματικά με το πρόβλημα, αυτό της μέτριας απόδοσης. Συνήθως έντεχνα και συστηματικά, επιρρίπτονται ευθύνες στους ίδιους τους δημόσιους υπαλλήλους, που αντιμετωπίζουν έναν άκρατο κομματισμό, που προσπαθεί να τους αλώσει και να τους κάνει πειθήνια όργανα στις πολιτικές στοχεύσεις του, που πάντα δημιουργεί δυσλειτουργίες.
Η πολιτική εξουσία, ικανοποιεί τις προεκλογικές της εξαγγελίες με νομοθετήματα ευνοϊκά και με τον τρόπο αυτό εμφανίζεται μία παραγωγή νομοθετικού έργου, που δημιουργεί έντονη πολυνομία.
Η πολυνομία αυτή προκαλεί σύγχυση, ασυνέχεια και ανακολουθία στους διοικητικούς θεσμούς, με αποτέλεσμα την δυσλειτουργία, την μείωση της απόδοσης και την αναποτελεσματικότητα των κρατικών οργάνων.
Οι δημόσιοι υπάλληλοι, γνωρίζοντας όλα αυτά, παρακολουθούν τις περισσότερες φορές αμήχανοι ή και αδύναμοι τα φαινόμενα αυτά, ασκώντας τα καθήκοντα τους με όσο το δυνατόν λιγότερο "επικίνδυνο" τρόπο, για τους ίδιους, με μία τυπολατρική προσκόλληση στη γραμματική διατύπωση των κανόνων δικαίου, χωρίς άλλες πρωτοβουλίες ..... και φαντασία, αλλά και ορθολογικό και δημιουργικό πνεύμα, που οδηγεί σε... νωχέλεια. Έτσι, αναπτύσσεται μία αρνητική νοοτροπία και ο καθένας φροντίζει και λειτουργεί μέσα στα στενά και ασφυκτικά όρια της "νομικίστικης" εφαρμογής του νόμου, εγκαταλείποντας κάθε ιδέα αύξησης της απόδοσης .
Όλα αυτά, ταλαιπωρούν και καταδυναστεύουν τους πολίτες, ιδιαίτερα αυτούς που ανήκουν στις κοινωνικά υποδεέστερες και πλέον ευπαθείς τάξεις η δυνατότητα πρόσβασης και "επιρροής" των οποίων είναι μηδαμινές.
Κοντά στα προβλήματα αυτά συνυπάρχουν οι δημοσιοϋπαλληλικές "επαγγελματικές" συντεχνίες, με τον άκρατο συνδικαλισμό, οπωσδήποτε κακών και επαγγελματικά διαβιούντων και εξελισσομένων συνδικαλιστών, που οδήγησαν στην συνδιοίκηση, όπου όλοι υποτασσόταν σ' αυτό το άτυπα "θεσμοθετηθέν" όργανο.
Οι αρχηγοί των σωματείων, των συνδικάτων εξασφάλιζαν μέσω της συνδικαλιστικής τους ιδιότητας, μία ισχυρή ασυλία στην υπηρεσιακή, προσωπική και.... οικονομική τους πορεία (ας μην αναφέρω πλειάδα ατόμων). ΟΥΔΕΙΣ ΤΟΛΜΟΥΣΕ ΝΑ ΤΟΥΣ ΑΓΓΙΣΕΙ, γιατί γνώριζαν εκ των προτέρων τις αντιδράσεις τους και τις.... επιπτώσεις που θα ακολουθούσαν, τόσο οι διοικητικοί και οι πολιτικοί προϊστάμενοι τους.Έτσι ανεχόταν τις όποιες απαιτήσει τους και τους τυχόν εκβιασμούς τους, τους κτυπούσαν φιλικά στη πλάτη και όλα... μέλι γάλα και στις δύο πλευρές!!!
Συγχρόνως τους χρησιμοποιούσαν και ως πολιορκητικό-κομματικό μηχανισμό αλώσεως και μετατροπής φρονημάτων, με τις εξαρτήσεις που επέβαλλαν!!
Είναι γνωστό σε όλους πόσα συνδικαλιστικά στελέχη έκαναν και κάνουν πολιτική καριέρα και καταλαμβάνουν και υπουργικους θώκους.
Ενθυμούμαστε όλοι, τον αλήστου μνήμης πρόεδρο των σωφρονιστικών υπαλλήλων, απόλυτο κομματόσκυλο να καλεί τον τότε υπουργό δικαιοσύνης με το μικρό του όνομα χαριεντιζόμενος μαζί του ισοπεδωτικά.
Είναι πλέον καιρός, μετά την συντριβή της δημόσιας διοίκησης μέσα στις συμπληγάδες της πολυνομίας, της τυπολατρίας, της γραφειοκρατίας και του άκρατου κομματισμού να ΑΝΑΔΗΜΙΟΥΡΓΗΘΕΙ!!!
Επιβάλλεται η ΑΜΕΣΗ ανάληψη εκ μέρους της πολιτικής εξουσίας και των διοικητικών μηχανισμών, ΔΗΜΙΟΥΡΓΙΚΩΝ ΠΡΩΤΟΒΟΥΛΙΩΝ, για την σοβαρή ανάκαμψη της.
Ένα είναι σίγουρο χωρίς αυταπάτες, όσο προχειρολογούν και δεν παίρνουν νέες νομοθετικές πρωτοβουλίες, για την εξάλειψη των δυσλειτουργιών, τόσο θα είμαστε στο χθές και στην οπισθοδρόμηση. Είναι επιβεβλημένη η άμεση ανάπτυξη προγραμματισμού και στοχοθεσίας με το άνοιγμα νέων προοπτικών και ελπίδων, για το μέλλον. Τα λάθη είναι πλέον γνωστά όμως έλειπε η διάθεση για την διόρθωση τους.
Η αποτελεσματικότητα και αποδοτικότητα των στελεχών της διοίκησης, πρέπει να αναπτυχθεί σε ατομικό και συλλογικό επίπεδο.
Οι υπηρεσιακές "ελίτ" στην περίοδο αυτή της απόλυτης οικονομικής ύφεσης, πρέπει να "διαλυθούν", γιατί αυτές δημιούργησαν προβλήματα, με την ισχυρά επαγγελματικά και συνδικαλιστικά στεγανά δηλ. ένα ισχυρό και κλειστό κύκλωμα ισχύος και... προβολής.
Είναι γνωστό, ότι οι θεσμοί της δημόσιας διοικήσεως, αναπτύχθηκαν από γενιά σε γενιά με την αντίληψη των οργάνων της, ότι είναι οι "μοναδικοί", που έχουν το μονοπώλιο στην προσφορά ορισμένων υπηρεσιών (και γιατί όχι?... και εκδουλεύσεων!!) Κύρια και ζωτικά συμφέροντα των πολιτών εξαρτώνται από τις ενέργειες τους μέσα σε συμπεριφορές εξαναγκασμού γι' αυτό νιώθουν μοναδικοί.
Την περίοδο που διανύουμε, απαίτηση όλων των πολιτών είναι να εξυπηρετούνται, αλλά απαιτείται η αλλαγή αξιών και στάσεων της διοίκησης όπως, ο σεβασμός του πολίτη, αλλά και στο νόμο, η απόλυτη τιμιότητα στη διαχείριση του δημοσίου χρήματος, η προσιτή και ευγενική συμπεριφορά, η άμεση ενέργεια και όχι η αδικαιολόγητη πολλές φορές καθυστέρηση παροχής υπηρεσιών, η απλούστευση των διαδικασιών με την πάταξη της γραφειοκρατίας, που αποτελεί παράγοντα..... διαφθοράς
Τα ανωτέρω είναι χιλιοειπωμένα και χιλιοδιαπιστωμένα και δεν κομίζω γλαύκα... εξυπνάδας.
Η πολιτική ηγεσία οφείλει άμεσα ως υπεύθυνη για τις ενέργειες της δημόσιας διοίκησης να υιοθέτηση νέες αξίες με κύρια αξία ΤΗΝ ΥΠΕΥΘΥΝΟΤΗΤΑ ΑΠΕΝΑΝΤΙ ΣΤΟΥΣ ΠΟΛΙΤΕΣ
