Λάζαρος – Κίμων Μπερβερίδης
Πόσο
πληκτικός είναι ο χειμώνας
Ιδίως
όταν συνοδεύεται από ρίγη βροχής
Φτωχός
παρουσιάζεται τώρα ο λειμώνας
Λυπημένα
δειλινά της νέας εποχής.
Νεκρή
η φύση, ζει στην μοναξιά της
Στον
κήπο η ροδιά με φορεσιά διαφορετική
Της
νεροποντής τα ανήσυχα νερά της
Πλημμυρίζουν
και ζωές αφαιρεί.
Και
έχει η καρδιά τόσα να πει το βράδυ
Στιχουργεί
σταλιά- σταλιά και κάποιο χάδι
Δεν
έρχεται τον έρωτα κρυφά να παίξει
Χαμένα
τα βραδινά με θλιμμένη σκέψη.
Πόσο
πληκτικός είναι ο χειμώνας
Σκυθρωπός
ουρανός τρέμει χλομό το φεγγάρι
Τα
όνειρα μου έκρυψα μην μου τα πάρει
Νεκρό
του άρρεν του άνθους ο στήμονας.
