Ιωάννης Μ. Ασλανίδης Αντιστράτηγος ε.α.
Επίτιμος Διοικητής της Σ. Σ. Ε.
Γράφθηκε στον τύπο παλαιότερα ότι, «οι Σκέψεις του Υπουργού Εθνικής Άμυνας για την
στράτευση των νέων στα 18 χρόνια είναι βέβαιο ότι δεν πρόκειται ποτέ να
πραγματοποιηθούν». Και! Τούτο, διότι το μέγα κόστος μιας τέτοιας
ρύθμισης, δεν είναι τόσο οι νέοι, όσο οι Μητέρες. Βέβαια! Εγώ προσωπικά διαφωνώ, για
την επισήμανση αυτή για τις Μητέρες.
Στις σκέψεις αυτές του Υπουργού και
στην κατηγορηματική θέση της εφημερίδος, έχω να επισημάνω παρακάτω τρεις
βασικές παραμέτρους του όλου θέματος:
Πρώτον:
Προσωπικά συμφωνώ απόλυτα με τις σκέψεις του Υπουργού Εθνικής Άμυνας. Διότι! ο
νέος σήμερα, όπως λέει ο λαός ωριμάζει
νωρίτερα, δεν έχει εμπλακεί, σχεδόν στο σύνολο σε επαγγελματική εργασία
βιοπορισμού ή απαιτήσεων σπουδών. Επιπλέον, είναι βέβαιο ότι θα βοηθήσει ο
νόμος αυτός τα μέγιστα στην άκρως αναγκαιούσα οροφή των Ενόπλων Δυνάμεων, μόνο όμως όταν εφαρμοσθεί προς πάσα κατεύθυνση χωρίς εξαιρέσεις.
Εκεί! όμως που η προσφορά θα είναι ουσιαστική, από την ψήφιση ενός τέτοιου
νόμου θα είναι η Ελληνική κοινωνία. Διότι ο νέος προτού εισέλθει στον αγώνα της
ζωής του, σπουδάζοντας ή με την είσοδό του απ’ ευθείας εις την βιοποριστική του
εργασία, θα έχει υποστεί την λίαν ευεργετική αυτή και η ουσιαστική Στρατιωτική Παιδεία, η οποία το
ολοκληρώνει σαν άτομο. Έτσι τελείως διαφορετικά πλέον θα αντιμετωπίζει τα
προβλήματα της κοινωνίας, ως ολοκληρωμένο και υπεύθυνο άτομο.
Σας υπενθυμίζω τι επικρατούσε παλαιά
στις παραδοσιακές
ελληνικές οικογένειες. Αλλοίμονο στον νέο που δεν εγένετο δεκτός στο
Στράτευμα και ως εκ τούτου δεν υπηρετούσε την θητεία του, ήτο γεγονός ότι δεν
μπορούσε στην προκειμένη περίπτωση να βρει, ούτε κορίτσι να παντρευτεί.
Δεύτερον:
Πιστεύω και σήμερα υπάρχουν Σουλιώτισσες,
θα σας αφηγηθώ μια ιστορία από την προσωπική μου εμπειρία. Ήμουν Διοικητής στο Κέντρο Εκπαιδεύσεως Ειδικών Δυνάμεων
(ΚΕΕΔ). Ένα πρωινό αναφέρει ο Διοικητής κάποιου λόχου ένα στρατιώτη, ο οποίος δεν επιθυμούσε να υπηρετήσει
στις Καταδρομές (ΛΟΚ), με αιτιολογικό ότι δεν μπορεί ν’ ανταπεξέλθει
στην δύσκολη εκπαίδευση. Επειδή οι καταδρομείς είναι
εθελοντικό τμήμα του Στρατού μας, δέχθηκα την πρόταση του Λοχαγού
και διέταξα να ετοιμασθούν τα χαρτιά του για να αποδοθεί εκτός Καταδρομών.
Την επομένη ημέρα, με παίρνει στο
τηλέφωνο η μητέρα του περί ου ο λόγος Στρατιώτη και μου λέει επί λέξει: «Κ. Διοικητά πληροφορήθηκα ότι ο υιός μου ζήτησε
να φύγει από τις Καταδρομές. Πέστε του, σας παρακαλώ πολύ να παραμείνει στο
Κέντρο, διότι θα κατέβω κάτω και έτσι όπως είναι ψηλός θα τον κοντύνω ένα μέτρο
και όχι μόνον αυτόν και ο άλλος γιος μου, που κατατάχτηκε στην Άρτα, ζήτησα από
τον Υπουργό και το ενέκρινε να έλθει κι’ αυτός στις Καταδρομές». Εγώ κυριολεκτικά έμεινα άναυδος, μπόρεσα
όμως να της πω: «Κυρία μου, δεν έρχεσθε εσείς να υπηρετήσετε στις Καταδρομές».
Τριτον:
Εδώ, θα ήθελα να εκφράσω, πολύ περιληπτικά την άποψη μου, για την ευεργετική
αξία των νέων μας στα 18, για τους ιδίους τους Νέους μας, την Κοινωνία και για
την αμυντική δυνατότητα της Πατρίδος μας διαχρονικά. Βέβαια! Σε συνδυασμό αυτή,
με αύξηση της θητείας όλων μηδενός
εξαιρουμένου, η ευεργετική αξία θα είναι ανεκτίμητη.
α. Για τους Νέους μας.
-Εφ’ όσον αποφάσισε η πολιτεία ότι
σήμερα ο Νέος, έχει την δυνατότητα και την ικανότητα να ψηφίζει στα 17 του
χρόνια, άρα έχει και την βιολογική του δυνατότητα, να υπηρετεί την θητεία του
στα 18. Εισερχόμενος στο στράτευμα
προτού μπει στον αγώνα της ζωής (Σπουδές, εργασία κλπ), θ’ αποκτήσει μια ανεκτίμητη εμπειρία
εκπαίδευσης, πειθαρχίας, ποιότητες ανθρώπων, αυτοσυντήρησης κλπ. Ώστε! Με τα
εφόδια αυτά πολύ πιο εύκολα, θ’ αντιμετωπίζει τον αγώνα της ζωής, σε όποιο
μετερίζι της ζωής αποφασίσει.
β. Την Ελληνική Κοινωνία.
Πιστεύω απόλυτα ότι, με την
Στράτευση στα 18, θα παρουσιασθεί μία αισθητή μείωση της παραβατικότητας των
Νέων μας, που είναι σήμερα σοβαρό
πρόβλημα για την κοινωνία μας.
γ. Την Αμυντική δυνατότητα της Πατρίδος μας
διαχρονικά.
Μία τέτοια ενέργεια θ’ αυξήσει την
επάνδρωση των Μονάδων Εκστρατείας, με
αποτέλεσμα την ουσιαστική εκπαίδευση στα της Μάχης, την ύπαρξη εφεδρείας
εκπαιδευμένης που είναι και το ζητούμενο, με αποτέλεσμα την εξασφάλιση της
εκτελέσεως της αποστολής των, οι Ένοπλες
Δυνάμεις.
Όμως! Βασική υποχρέωση είναι, για να
επιτευχθεί αυτή η ευεργετική πολλαπλή προσφορά της θητείας θα πρέπει, ο Διοικητής και οι Αξιωματικοί
των Στρατιωτικών Μονάδων, να πιστεύουν ότι, αυτοί είναι ο πατέρας, η μητέρα και
ο εκπαιδευτής των παιδιών αυτών, που η μητέρες των, τους παρέδωσαν, άνευ όρων
στην πύλη του Στρατοπέδου. Από την στιγμή εκείνη, ο Διοικητής με
τους Αξιωματικούς του, καθ’ όλη την διάρκεια της θητείας των πρέπει να
φροντίζει, για την καλή υγεία των, σωματική και ψυχική, την διαμονή τους, την
σίτιση τους, την ψυχαγωγία τους και την σκληρή Στρατιωτική εκπαίδευση τους. Για
να τους καταστήσει άξιους υπερασπιστές της Πατρίδος και άξια μέλη της κοινωνίας
μας. Τέλος! να τους παραδώσει, μετά την θητεία των, στις οικογένειες των αν όχι
καλύτερους, τουλάχιστον όπως τους παρέλαβε.
«Οι αληθείς δρόμοι του ηθικού, της πειθαρχίας
και των αξιών, δεν εξασφαλίζονται με τις αλυσίδες του δεσμοφύλακα ούτε και με
τον πέλεκυ του δημίου, αλλά με το παράδειγμα και την φροντίδα του ηγήτορα».
(ΦΩΣΚΟΛΟΣ
Υπεράσπιση του Λοχία Αρμάνι)
-Τέλος! Μία Κυβέρνηση, η οποία παραμελεί το Στράτευμα
της υπό οιανδήποτε δικαιολογία, είναι ένοχος ενώπιον των μετέπειτα γενεών,
διότι προετοιμάζει την ταπείνωση της χώρας.(ΙΟΜΙΝΙ)
