Λάζαρος – Κίμων Μπερβερίδης
Βασανίζομαι
απελπισμένα με την σκέψη
Που
κάθε μέρα το κενό δεν έχει τιμή
Ποιος
στα αλήθεια θα μπορούσε να πιστέψει
Πως
με τα χρόνια γύρισαν ανάποδα οι καιροί.
Βασανίζομαι
απελπισμένα με την σκέψη
Που
βαδίζει εν τέλει αυτή μας η ζωή
Βάλσαμο
παρηγοριάς την πληγή μας να γιατρέψει
Πόσα
χρόνια χρειάζεται να ξαναβρώ την αρχή.
Τελικά
τον εαυτό μου ξεγελάω
Παρασυρόμενος
από το ρεύμα της εποχής
Αισθήσεις
ναρκωμένες από συνήθεια γελάω
Η
θλίψη με μεθά μια παγίδας δολερής.
Τελικά
το εαυτό μου ξεγελάω
δειλιάζει
η καρδιά μα κάνω πως δεν βλέπω
αισθήσεις
ναρκωμένες από συνήθεια γελάω
απόγνωση
μεγάλη την θλιβερή εικόνα δεν αντέχω.
