Νίκος Καραβαζάκης
Στις 14/1/2012, στην παλαιά Βουλή, είχα την
τιμή και την χαρά να παρουσιάσω την εργασία μου «Η Ελλάδα μπορεί
να ξαναγεννηθεί με τις δικές της δυνάμεις».
Η πολιτική και οικονομική αυτή πρόταση,
απετέλεσε την πρώτη ολοκληρωμένη απάντηση στην επίθεση υπαγωγής της χώρας μας
στην μνημονιακή Κατοχή των τοκογλύφων δανειστών, που διακονούσαν διακαώς οι
ΓΑΠ-Ε. Βενιζέλος, Λ. Παπαδήμος και ο συρφετός των ΜΜΕ. Ήταν μια πρόταση που
απεδείκνυε στοιχειοθετημένα πως η δανειακή και μνημονιακή υποταγή της πατρίδας
μας δεν ήταν μονόδρομος, αντιθέτως πως υπήρχε η δυνατότητα η Ελλάδα όχι μόνο να
ανταπεξέλθει στις όποιες δανειακές υποχρεώσεις της αλλά και να ανασυγκροτηθεί
οικονομικά με όλες τις ελπιδοφόρες συνέπειες εξ αυτής της ανασυγκρότησής της.
Ακρογωνιαίος λίθος στην πρότασής μου ήταν η
τιτλοποίηση των ενεργειακών κοιτασμάτων της ελλαδικής ΑΟΖ, δηλαδή η προείσπραξη
από επενδυτές ποσοστού της προσδοκώμενης αξίας της παραγωγής φυσικού αερίου και
πετρελαίου. Η προείσπραξη αυτή επέτρεπε την ικανοποίηση όλων των τρεχουσών
αναγκών και υποχρεώσεων της ελλαδικής οικονομίας, εγκαθιστούσε ισχυρή
γεωπολιτική διαπραγματευτική αξία της Ελλάδας και στερέωνε την εθνική
δευτερογενή και τριτογενή οικονομία, με πάμπολλες επιπλέον ευεργετικές
επιπτώσεις και για την ευρύτερη περιοχή της Μεσογείου και της Βαλκανικής. Την
επισήμανση της γενικής σπουδαιότητας της ΑΟΖ για την Ελλάδα, ως «ιεραπόστολός»
της είχε καταδείξει τότε ο σπουδαίος Έλληνας, Νίκος Λυγερός.
Η τιτλοποίηση αυτή ήταν μέρος δέσμης
τεσσάρων πολιτικοοικονομικών μέτρων, με την διεκδίκηση των γερμανικών αποζημιώσεων
σε συμφωνία για την καταβολή τους σε 40 ετήσιες άτοκες δόσεις (οπότε
ευχερώς μπορούσε να καταβάλει η Γερμανία με τότε ΑΕΠ 2,3 τρις ευρώ), την μίσθωση σε φίλιες τρίτες στρατιωτικές
δυνάμεις (Ρωσία, Ισραήλ) υποδομών της ελλαδικής επικράτειας (λιμάνια,
πεδία στρατιωτικών ασκήσεων), την
αξιοποίηση του αποθέματος ηλιακής ενέργειας της χώρας μας (το
οποίο ο Σόϊμπλε είχε τότε αποτιμήσει σε 20 δις ευρώ).
Η ολική πρόταση πως «Η Ελλάδα μπορεί
να ξαναγεννηθεί με τις δικές της δυνάμεις» έδωσε την συνοχή πολιτικών επιχειρημάτων στην αυθόρμητη μαζική
παλλαϊκή αντίδραση και φυσικά καταπολεμήθηκε από τα μνημονιακά τσιράκια,
απροκάλυπτα ή συγκεκαλυμμένα. Δυστυχώς, οι πολιτικοί και οργανωτικοί
συσχετισμοί, κυρίως νομίζω η πολιτική ανωριμότητα του λαϊκού κινήματος που είχε
εύλογα αιφνιδιαστεί από την σφοδρότητα της επίθεσης που υποκίνησε ο ΓΑΠ, δεν
επέτρεψαν έως σήμερα την συγκροτημένη διεκδίκηση ανασύνταξης της πατρίδας μας.
Το κίνημα των «αγανακτισμένων»
του 2011 εκτονώθηκε στους ΑΝΕΛΛ και στην Χ.Α., το δημοψήφισμα του ΟΧΙ της
5/7/2015 προδόθηκε από το ΣΥΡΙΖΑ και τους ΑΝΕΛΛ.
Μοναδικός πολιτικός θεσμικός παράγων που
σήμερα εξακολουθεί να υποστηρίζει της «τιτλοποίηση των ενεργειακών ελλαδικών
κοιτασμάτων» είναι ο
ευρωβουλευτής Νότης Μαριάς, που στην τότε παρουσίασή μου στις 14/1/2015 την
είχε αμέσως κατανοήσει και θερμά εκθειάσει.
Αν λοιπόν από τις δύο παλλαϊκές εξεγέρσεις,
του 2011 και του 2015, η κατάληξη ήταν το ξεπούλημα και η προδοσία. Εφόσον
σήμερα πιά είναι ευρυτάτης αποδοχής η τεράστια αξία των ενεργειακών κοιτασμάτων
της ελλαδικής ΑΟΖ και οι οικονομικές δυνατότητες και οι γεωπολιτικές δυναμικές
που εμπεριέχει. Αφού αποτελεί κοινή συνείδηση η ολέθρια αποτυχία και το
καταστροφικό αδιέξοδο των τριών μνημονίων, η απόρριψη του συνόλου των
κοινοβουλευτικών κομμάτων. Και ενώ κλιμακώνονται αδυσώπητες οι επιθετικές
παντοειδείς προκλήσεις κατά του ελληνισμού πανταχόθεν.
Τα ιστορικής μαζικότητας συλλαλητήρια για
την Μακεδονία μας που ανέδειξαν τον πατριωτισμό ως την συνεκτική ουσία της
κοινωνίας μας αποτελούν την συγκεκριμένη βάση αναφοράς ώστε και με
εμπεριστατωμένο προγραμματικό λόγο και με οργανωμένη συσπείρωση, να υπάρξει
αποτελεσματική νικηφόρα παρέμβαση στα πεδία την εθνικών εκλογών και των
ευρωεκλογών.
