Από
parallaxi
«Πάντα ήσουν ο καθρέφτης μου/ θέλω να πω πως για να
με δω έπρεπε να σε κοιτάξω», λέει ο
Χούλιο Κορτάσαρ στο ποίημά του με τίτλο
Μπολερό και κάθε φορά που περπατάω την Εγνατία σκέφτομαι ακριβώς αυτό: το πώς αυτός
ο δρόμος αντανακλά χιλιάδες συμπεριφορές μας στις δύο κατευθύνσεις του.
Μέσα σε όλα τα χρόνια Ιστορίας που κουβαλά,
στους αναρίθμητους ανθρώπους που την έχουν διασχίσει, η Εγνατία είναι στο αστικό μας γίγνεσθαι ένα τεράστιο χωνευτήρι
κάθε είδους κουλτούρας. Είναι η οδός με τις παγιωμένες εικόνες, αυτές που δεν
προβλέπεται να αλλάξουν στον αιώνα τον άπαντα. Τα παρακάτω πέντε πράγματα – μάλλον – δεν θα μεταβληθούν ποτέ:
#1 Το μαγαζί που κλείνει
οριστικά – ή και όχι
Εδώ και τουλάχιστον μία δεκαετία, το εν
λόγω κατάστημα βγάζει την πραμάτειά του στο δρόμο και διατείνεται μέσα από
ογκώδεις επιγραφές ότι «ΚΛΕΙΝΕΙ
ΟΡΙΣΤΙΚΑ». Έπιπλα κι επιπλάκια, πιάτα και πιατάκια, πίνακες
ζωγραφικής και εικόνες δημιουργημένες με πλέξιμο κλωστής προσφέρονται στη μισή
τους τιμή ως ισχυρό δέλεαρ στους περαστικούς. Εν έτει 2018, οι πόρτες του
μαγαζιού μένουν ανοιχτές και εμείς σαφώς ευχόμαστε επιχειρηματική ευζωία. Φήμες
λένε ότι οι ποιητές του παρόντος και του μέλλοντος σκαρφίζονται στιχάκια με τη
λίστα των προς πώληση προϊόντων. Σκέτη, αγνή έμπνευση.
#2 Οι κράχτες στο μαγαζί με τα ρούχα
Δεν υπάρχει περίπτωση να έχεις περπατήσει
στα πρώτα νούμερα της Εγνατίας και να μην έχεις ακούσει το κάλεσμα του εκάστοτε
κράχτη στο εν λόγω μαγαζί. Αν λάβουμε υπόψη ότι συνήθως το ανάλογο «ψηστήρι»
γίνεται σε ταβέρνες για να καθίσεις με την παρέα σου και να φας «μπριζολάκι ζηλευτό« και «κοτοπουλάκι σένιο»,
αποτελεί… «εγνατιακή» πρωτοτυπία η
ύπαρξη κραχτών σε κατάστημα ρούχων. Ίσως υπάρχει μια σύνδεση επιπέδου inception
με τη μόδα που οφείλει να περνά από το στομάχι σε μία αντικατάσταση της λέξης
«έρωτας» στη θεώρηση αυτή.
#3 Το αιώνιο ραντεβού στην
Καμάρα
Τι τότε, τι τώρα. Η Καμάρα και ο άξονάς της, πρώτο πιάτο στην
Εγνατία, είναι το κατεξοχήν σημείο για ραντεβού ανάμεσα σε Θεσσαλονικείς αλλά
και ανάμεσα στους επισκέπτες της πόλης. Ακόμα κι αν δε γνωρίζεις την ώρα, είναι
σίγουρο ότι το ραντεβού έχει δοθεί εκεί. Από μαθητές και φοιτητές, μέχρι εν
δυνάμει ερωτευμένους και φίλους που έχουν καιρό να ανταμωθούν, αυτό το ύψος της
Εγνατίας προβλέπεται για συναντήσεις.
#4 Οι φορτωμένες στάσεις
του ΟΑΣΘ
Δεν είναι τυχαίο ότι και δύο στάσεις που
ομολογουμένως δεν πέφτει καρφίτσα βρίσκονται στην οδό Εγνατία. Ολόκληρος ο
όγκος των επιβατών που σχεδιάζει να κατευθυνθεί στα δυτικά με τη βοήθεια (;)
του μοναδικού μας Μέσου Μαζικής Μεταφοράς
περιμένει σε αυτοσχέδιες ουρές να φανεί το πολυπόθητο λεωφορείο. Η εικόνα με
την πλημμύρα ανθρώπων να αναμένει το δρομολόγιο της επιστροφής δεν θα σβήσει
ποτέ από τον δρόμο ετούτο.
#5 Ο βανδαλισμός του
Βενιζέλου
Είναι ο πρώτος που υπομένει διαρκώς το
ταμπεραμέντο των κοινωνικών εκρήξεων. Το άγαλμα του Βενιζέλου, σημείο εκκίνησης
για πολλές πορείες στη Θεσσαλονίκη, γίνεται ο καμβάς για διάφορα συνθήματα
διαμαρτυρίας ανάλογα με την επικαιρότητα κάθε περιόδου. Θα έλεγε κανείς πως
μοιάζει με ένα real time χρονολόγιο, όπου επάνω του αποτυπώνονται οι ειδήσεις ακριβώς
την ώρα που συμβαίνουν.
