https://www.dimokratianews.gr
Οι πιο παρατηρητικοί εξ’ υμών θα
παραξενευτήκατε, επειδή αντί για 1940
διαβάζετε 2940. Όμως όχι δεν κάνατε λάθος και αυτά που ξέρατε να τα ξεχάσετε. Το
Έπος του ’40 έγινε μεν
το 1940 αλλά μόλις το 2940, έγινε κατορθωτό να διαλευκανθούν πλήρως. Γίνομαι
σαφέστερος διότι ήδη διαβλέπω τάσεις φυγής των τυχόν αναγνωστών και καθόλου δεν
μου αρέσει.
Είμαι φανατικός οπαδός της απόψεως ότι το «ΟΧΙ» του 1940 το είπε ο λαός. Επειδή όμως, λίγοι ευτυχώς, εξακολουθούν να πιστεύουν το αντίθετο θα πρέπει να το ψάξουμε λίγο.
Επιστημονικώς και με τα δεδομένα του 1940, είναι πολύ δύσκολο να εξηγηθεί το πώς ο λαός σύσσωμος, απάντησε ΟΧΙ στο Ιταλό πρέσβη σενιόρ Γκράτσι, μέσα στ’ άγρια χαράματα της 28ης Οκτωβρίου.
Έχουν διατυπωθεί πολλές θεωρίες, τις οποίες αξίζει τον κόπο να ξαναθυμηθούμε, αφού όμως αναφέρουμε ότι πολλές από αυτές έχουν αρχίσει να επαληθεύονται, από ανασκαφές που ΘΑ γίνουν στο μέλλον. Ίσως να μην αντιλαμβάνεσθε επακριβώς τι θέλω να πω. Το ζητούμενο όμως είναι να καταλαβαίνω εγώ τι γράφω. Τέλος πάντων. Οι θεωρίες λοιπόν, που σιγά – σιγά επιβεβαιώνονται, είναι:
α. Μία θεωρία είναι ότι στο σπίτι του Μεταξά, υπήρχε ένας τεράστιος τηλεφωνικός πίνακας, ίσος με δύο τριάρια διαμερίσματα χωλ και κουζίνα, με τον οποίο ήταν «βυσματωμένοι» όλοι οι Έλληνες από ηλικίας 18 και άνω. Με ένα «τσακ» τους έθεταν το ερώτημα. Με ένα «τσουκ» απαντούσανε εάν ήταν ΟΧΙ και με ένα «γκλονγκ» εάν ψήφιζαν ΝΑΙ. Εάν ακουγόταν «Φσσσστ μπόϊνγκ», τότε η ψήφος ήταν άκυρη, διότι αυτοί ψήφιζαν Κώστα Βουτσά.
β. Μία άλλη θεωρία, που έχει πολλούς θιασώτες παρά το ότι είναι λίγο προχωρημένη, είναι ότι ο Μεταξάς, διορατικός όπως ήταν, διατηρούσε από του καιρού της ειρήνης και για την αντιμετώπιση δυσκόλων καταστάσεων, έναν τεράστιο περιστερώνα, ίσο με 4 τεσσάρια διαμερίσματα με τις αποθήκες τους. Εκεί έτρεφε 8 εκατομμύρια περιστέρια (τα 4 εκατομμύρια ήταν στην α΄ ομάδα και τα υπόλοιπα στον πάγκο για αλλαγές). Μόλις λοιπόν του έδωσε ο Γκράτσι το τελεσίγραφο, έβγαλε φωτοαντίγραφα (τα φωτοτυπικά ανακαλύφθηκαν αργότερα, αλλά δεν πειράζει) τα έδεσε στα ποδάρια των περιστεριών και τα ξαπόστειλε. Σε 2-3 μέρες, τα περιστέρια άρχισαν να επιστρέφουν. Όχι όλα βέβαια, αλλά όσα είχαν καταφέρει να γλυτώσουν από τις σφεντόνες των αληταμπουράδων. Μετά άρχιζε η διαλογή των απαντήσεων που τελείωνε γύρω στα Χριστούγεννα, οπότε δινόταν φρέσκια φρέσκια η απάντηση στον Γκράτσι.
γ. Μια τρίτη θεωρία, αν και κάπως αχαμνή, είναι ότι ο Μεταξάς μόλις πήρε το τελεσίγραφο, ανέβηκε στην ταράτσα του σπιτιού, έβαλε φόκο σε κάτι στουπιά με πετρέλαιο και άρχισε να κάνει σινιάλα με καπνό όπως οι Ινδιάνοι. Στην Πάρνηθα ήταν άλλος σηματωρός, στον Παρνασσό τρίτος, στον Όλυμπο τέταρτος και πάει λέγοντας. Σε καμιά βδομάδα, άρχισαν να καταφθάνουν τα ντουμάνια με τα ΟΧΙ του λαού, ο οποίος εν τω μεταξύ είχε γυρίσει πλευρό.
δ. Η πιο τραβηγμένη από τα μαλλιά θεωρία, που όμως έχει αρκετούς οπαδούς, είναι ότι ο Μεταξάς και ο Γκράτσι διακτινίστηκαν, επισκέφθηκαν κάθε Ελληνικό νοικοκυριό, το ξύπνησαν και αφού κεράστηκαν γλυκό περγαμόντο (από κείνο που φτιάχνει η γιαγιά), σημείωσαν το ΟΧΙ ή το ΝΑΙ του πάτερ φαμίλια και με τον ίδιο τρόπο επέστρεψαν στην Κηφισιά πρωί πρωί. Αυτό το γεγονός, ενέπνευσε τον Μίμη Πλέσσα και τον Δημήτρη Ιατρόπουλο να γράψουν το τραγούδι «Εκείνο το πρωί στην Κηφισιά» που τραγούδησε ο Δάκης. Το ότι ακόμη δεν είχε εφευρεθεί ο διακτινισμός, ο οποίος ακόμη να εφευρεθεί (αργούμε παιδιά;…), λίγη σημασία έχει.
ε. Η τελευταία θεωρία είναι αυτή που περιγράφει στο βιβλίο του ο ίδιος ο Γκράτσι. Ότι δηλαδή ο Μεταξάς μόλις πήρε το τελεσίγραφο συγκινήθηκε και με τρεμάμενη φωνή απάντησε: «Alor’s c’ est la guerre» (λοιπόν έχουμε πόλεμο). Αυτή όμως η άποψη, είναι εξαιρετικά αδύναμη, αφού όλοι ξέρουμε τι ψευταράς ήταν ο Γκράτσι.
Μία άλλη, τέλος, πληροφορία , ότι είχε βάλει και το χεράκι του ο Χάρυ Ποτερ, μάλλον δεν στέκει.
Άρα λοιπόν αβίαστα οδηγούμεθα στο συμπέρασμα ότι υπήρχε τότε η προηγμένη τεχνολογία (ιδίως τα περιστέρια) που αναφέραμε. Μία τεχνολογία άγνωστη ακόμη και σήμερα, διότι πιθανώς το μυστικό της έχει ταφεί στα βάθη της Νεκράς Θάλασσας ή στην πυραμίδα του Τουταγχαμών ή στο Ταζ Μαχάλ. Μπορεί και στο θησαυροφυλάκιο του Σκρουτζ Μακ Ντακ. Ακόμη μπορεί ο εφευρέτης να πήρε το μυστικό στον τάφο, όπως πήρε στον τάφο και την οποιαδήποτε λογική υπήρχε σε μερικούς ανεγκέφαλους…
Και του χρόνου με άλλες θεωρίες. Γέλια, γέλια, γέλια.
Είμαι φανατικός οπαδός της απόψεως ότι το «ΟΧΙ» του 1940 το είπε ο λαός. Επειδή όμως, λίγοι ευτυχώς, εξακολουθούν να πιστεύουν το αντίθετο θα πρέπει να το ψάξουμε λίγο.
Επιστημονικώς και με τα δεδομένα του 1940, είναι πολύ δύσκολο να εξηγηθεί το πώς ο λαός σύσσωμος, απάντησε ΟΧΙ στο Ιταλό πρέσβη σενιόρ Γκράτσι, μέσα στ’ άγρια χαράματα της 28ης Οκτωβρίου.
Έχουν διατυπωθεί πολλές θεωρίες, τις οποίες αξίζει τον κόπο να ξαναθυμηθούμε, αφού όμως αναφέρουμε ότι πολλές από αυτές έχουν αρχίσει να επαληθεύονται, από ανασκαφές που ΘΑ γίνουν στο μέλλον. Ίσως να μην αντιλαμβάνεσθε επακριβώς τι θέλω να πω. Το ζητούμενο όμως είναι να καταλαβαίνω εγώ τι γράφω. Τέλος πάντων. Οι θεωρίες λοιπόν, που σιγά – σιγά επιβεβαιώνονται, είναι:
α. Μία θεωρία είναι ότι στο σπίτι του Μεταξά, υπήρχε ένας τεράστιος τηλεφωνικός πίνακας, ίσος με δύο τριάρια διαμερίσματα χωλ και κουζίνα, με τον οποίο ήταν «βυσματωμένοι» όλοι οι Έλληνες από ηλικίας 18 και άνω. Με ένα «τσακ» τους έθεταν το ερώτημα. Με ένα «τσουκ» απαντούσανε εάν ήταν ΟΧΙ και με ένα «γκλονγκ» εάν ψήφιζαν ΝΑΙ. Εάν ακουγόταν «Φσσσστ μπόϊνγκ», τότε η ψήφος ήταν άκυρη, διότι αυτοί ψήφιζαν Κώστα Βουτσά.
β. Μία άλλη θεωρία, που έχει πολλούς θιασώτες παρά το ότι είναι λίγο προχωρημένη, είναι ότι ο Μεταξάς, διορατικός όπως ήταν, διατηρούσε από του καιρού της ειρήνης και για την αντιμετώπιση δυσκόλων καταστάσεων, έναν τεράστιο περιστερώνα, ίσο με 4 τεσσάρια διαμερίσματα με τις αποθήκες τους. Εκεί έτρεφε 8 εκατομμύρια περιστέρια (τα 4 εκατομμύρια ήταν στην α΄ ομάδα και τα υπόλοιπα στον πάγκο για αλλαγές). Μόλις λοιπόν του έδωσε ο Γκράτσι το τελεσίγραφο, έβγαλε φωτοαντίγραφα (τα φωτοτυπικά ανακαλύφθηκαν αργότερα, αλλά δεν πειράζει) τα έδεσε στα ποδάρια των περιστεριών και τα ξαπόστειλε. Σε 2-3 μέρες, τα περιστέρια άρχισαν να επιστρέφουν. Όχι όλα βέβαια, αλλά όσα είχαν καταφέρει να γλυτώσουν από τις σφεντόνες των αληταμπουράδων. Μετά άρχιζε η διαλογή των απαντήσεων που τελείωνε γύρω στα Χριστούγεννα, οπότε δινόταν φρέσκια φρέσκια η απάντηση στον Γκράτσι.
γ. Μια τρίτη θεωρία, αν και κάπως αχαμνή, είναι ότι ο Μεταξάς μόλις πήρε το τελεσίγραφο, ανέβηκε στην ταράτσα του σπιτιού, έβαλε φόκο σε κάτι στουπιά με πετρέλαιο και άρχισε να κάνει σινιάλα με καπνό όπως οι Ινδιάνοι. Στην Πάρνηθα ήταν άλλος σηματωρός, στον Παρνασσό τρίτος, στον Όλυμπο τέταρτος και πάει λέγοντας. Σε καμιά βδομάδα, άρχισαν να καταφθάνουν τα ντουμάνια με τα ΟΧΙ του λαού, ο οποίος εν τω μεταξύ είχε γυρίσει πλευρό.
δ. Η πιο τραβηγμένη από τα μαλλιά θεωρία, που όμως έχει αρκετούς οπαδούς, είναι ότι ο Μεταξάς και ο Γκράτσι διακτινίστηκαν, επισκέφθηκαν κάθε Ελληνικό νοικοκυριό, το ξύπνησαν και αφού κεράστηκαν γλυκό περγαμόντο (από κείνο που φτιάχνει η γιαγιά), σημείωσαν το ΟΧΙ ή το ΝΑΙ του πάτερ φαμίλια και με τον ίδιο τρόπο επέστρεψαν στην Κηφισιά πρωί πρωί. Αυτό το γεγονός, ενέπνευσε τον Μίμη Πλέσσα και τον Δημήτρη Ιατρόπουλο να γράψουν το τραγούδι «Εκείνο το πρωί στην Κηφισιά» που τραγούδησε ο Δάκης. Το ότι ακόμη δεν είχε εφευρεθεί ο διακτινισμός, ο οποίος ακόμη να εφευρεθεί (αργούμε παιδιά;…), λίγη σημασία έχει.
ε. Η τελευταία θεωρία είναι αυτή που περιγράφει στο βιβλίο του ο ίδιος ο Γκράτσι. Ότι δηλαδή ο Μεταξάς μόλις πήρε το τελεσίγραφο συγκινήθηκε και με τρεμάμενη φωνή απάντησε: «Alor’s c’ est la guerre» (λοιπόν έχουμε πόλεμο). Αυτή όμως η άποψη, είναι εξαιρετικά αδύναμη, αφού όλοι ξέρουμε τι ψευταράς ήταν ο Γκράτσι.
Μία άλλη, τέλος, πληροφορία , ότι είχε βάλει και το χεράκι του ο Χάρυ Ποτερ, μάλλον δεν στέκει.
Άρα λοιπόν αβίαστα οδηγούμεθα στο συμπέρασμα ότι υπήρχε τότε η προηγμένη τεχνολογία (ιδίως τα περιστέρια) που αναφέραμε. Μία τεχνολογία άγνωστη ακόμη και σήμερα, διότι πιθανώς το μυστικό της έχει ταφεί στα βάθη της Νεκράς Θάλασσας ή στην πυραμίδα του Τουταγχαμών ή στο Ταζ Μαχάλ. Μπορεί και στο θησαυροφυλάκιο του Σκρουτζ Μακ Ντακ. Ακόμη μπορεί ο εφευρέτης να πήρε το μυστικό στον τάφο, όπως πήρε στον τάφο και την οποιαδήποτε λογική υπήρχε σε μερικούς ανεγκέφαλους…
Και του χρόνου με άλλες θεωρίες. Γέλια, γέλια, γέλια.
