Το 1955,
γυρίστηκε από τον Αλέκο Σακελλάριο, με την σφραγίδα της Φίνος Φιλμ, μία από τις
αξιολογότερες ταινίες του παλιού καλού Ελληνικού σινεμά.
Το «Ούτε γάτα ούτε ζημιά», με τον Βασίλη Λογοθετίδη (Λαλάκης
Μακρυκώστας ), την
Ίλια Λιβυκού (Πόπη Μακρυκώστα) και πολλούς άλλους λαμπρούς ηθοποιούς. Σε
μία σκηνή της ταινίας, η θυρωρός της πολυκατοικίας (Σοφία
Αρσένη)
διαμαρτύρεται στην κ. Πόπη ότι ο ένοικος του από πάνω διαμερίσματος, ρίχνει
συνεχώς τα σκουπίδια στον φωταγωγό και ζητάει την άδεια, να τηλεφωνήσει στην
αστυνομία για τα περαιτέρω. Επειδή η αστυνομία δεν ανταποκρίθηκε αμέσως κάνει
και δεύτερο τηλεφώνημα, στο οποίο διαμαρτύρεται λέγοντας: «Στείλτε κανέναν αστυνόμο να του τρίξει τα
δόντια, αλλιώς να το πάρουμε απόφαση ότι δεν έχουμε αστυνομία να δούμε τι θα
κάνουμε μόνοι μας». Αυτά
ήταν τα προβλήματα που βασάνιζαν την Ελληνική κοινωνία τότε.
Αυτή η ατάκα όμως αγαπητοί μου, μπορεί να
αποτελέσει την βάση για διδακτορική διατριβή με θέμα: «Η Ελληνική
κοινωνία και η αστυνομία άλλοτε και τώρα».
Για να βοηθήσω τον υποψήφιο μελετητή θα
παραθέσω μερικές σκέψεις μου, που ίσως φανούν χρήσιμες.
Και πρώτα
πρώτα δεν ξέρω αν ζεί ακόμη η Σοφία Αρσένη (γεννήθηκε το 1915), η ηθοποιός που υποδυόταν την θυρωρό, οπότε
θα ήταν εξαιρετικά δυστυχής συγκρίνοντας αυτά που βλέπει σήμερα με τα… σκουπίδια
στον φωταγωγό. Αν δεν είναι μεταξύ μας, τότε μάλλον στάθηκε τυχερή. Βέβαια θα
τα βλέπει από εκεί που βρίσκεται, αλλά πολύ λίγο θα την ενδιαφέρουν πλέον.
Σήμερα αγαθή μου θυρωρίνα, είναι βέβαιον
ότι δεν έχουμε αστυνομία. Ή
μάλλον έχουμε, αλλά για ορισμένους σκοπούς.
Έχουμε έναν αρχηγό της ΕΛΑΣ, που
αντικατέστησε έναν άλλο αποτυχημένο και προσπαθεί να τον ξεπεράσει. Τον
διατάζει η υπουργός του και τρέχει στην Καλαμάτα να συλλάβει αυτούς που
πλάκωσαν στο ξύλο τον πρώην διαιτητή αλλά νυν βουλευτή του ΣΥΡΙΖΑ σύντροφο Κωνσταντινέα. Δηλαδή δουλειά ενός
υπαστυνόμου τρέχει να την κάνει ο Αρχηγός της Αστυνομίας και δεν καταθέτει στην
σ. υπουργό και γαλόνια και μεγαλεία…Κατάντια.
Υπηρετεί στην ΕΛΑΣ ένα Υπαστυνόμος ονόματι Λώλης, ο οποίος δηλώνει περήφανα ότι
είναι ωθούμενος εκ των όπισθεν (αμερικανιστί γκέϊ και
ελληνιστί, ας μη το πούμε καλύτερα…). Και αυτό μεν είναι δικαίωμά του και ο καθένας διαθέτει κάθε
μέρος του σώματός του, όπως αυτός νομίζει καλύτερα. Όμως δεν είναι καθόλου
δικαίωμά του, να εκδίδει διαγγέλματα, αγνοώντας Αρχηγούς και υπουργούς, οι
οποίοι κλείνουν μάτια και αυτιά και απλώς ξεφτιλίζονται, επειδή φοβούνται να
αντιμετωπίσουν την μήνη των γκέϊ και ξέρετε πόσο σπαστικές είναι αυτές οι
τρελιάρες. Κατάντια.
Ακόμη ο αρχηγός, δέχεται να διατάσσεται ΕΔΕ
από την σ. υπουργό (αναμφισβήτητα έχει το δικαίωμα, αλλά…) εναντίον αστυνομικών, διότι, λέει, χτύπησαν
κάποιον οροθετικό (αυτό τον όρο δεν θα τον ξέρει η θυρωρίνα…), την ώρα που το (ή την;) έπιασαν να κλέβει και τον οποίο (ή την
οποία;) ήδη το
πανίσχυρο λόμπι των ΛΟΑΤΚΙ
(ούτε αυτό θα το καταλάβει η θυρωρίνα μας) με την ανοχή (αν όχι
με τις ευλογίες) του
κράτους βέβαια, τείνει να τον κάνει εθνικό ήρωα (ή
ηρωίδα). Και
πάντα κατηγορουμένη η αστυνομία. Όχι βέβαια ο Αρχηγός της, αλλά τα παλικαρόπουλα
οι αστυφύλακες των 700 ευρώ… Αυτά τα παιδιά των 28 και των 30 ετών άσκησαν
αστυνομική βία. Ζητάμε από αυτά τα παιδιά την υπερτάτη ευθύνη, χωρίς να έχουν
το δικαίωμα ούτε καν να αμυνθούνε, την ίδια στιγμή που απαλλάσσουμε τον
σύντροφο πρωθυπουργό, που ξεπουλάει την Ελλάδα, διότι είναι άπειρος… Κατάντια
Οι κλέφτες (ένοπλοι και άοπλοι) κάνουν πάρτι και ουδείς ασχολείται. Κάνετε
ότι κοιμόσαστε είχε πει ο προηγούμενος σύντροφος υπουργός. Ξέρετε, αυτός που ως δευτεροετής εύελπις, το 1973,
προστάτευσε φοιτητές που έφευγαν από το πολυτεχνείο (και
μετά βέβαια ξύπνησε). Κάποια φορά θα μιλήσουμε και για την ιστορία αυτή,
η οποία είναι πραγματική, αλλά όχι όπως την παρουσίασε ο σύντροφος πρώην
υπουργός, γιατί αλλιώς μας την είπαν αυτόπτες μάρτυρες. Νάσαι καλά σύντροφε…Κατάντια.
Συνελόντι ειπείν, άστα να πάνε…
