Λάζαρος – Κίμων Μπερβερίδης
Άνοιξέ μου μια πορτούλα
του ήλιου να χρωματίσω το ξημέρωμα
γέμισε την καμαρούλα
της αγκαλιά σου ψάχνω το ημέρωμα.
Σκόρπισε μου λιγάκι φως
του έρωτα ψάχνω να βρω τα ίχνη
περιπλάνηση μου το καθεστώς
στην απόδραση του Αυγούστου με ρίχνει.
Δώρισε μου το κλειδί της ευτυχίας
εμπειρίες μου βιωμένες φωτίζουν την αλήθεια
αυτή η αίσθηση της καινούργιας μου πορείας
στην δική σου γειτονιά παρόρμηση η συνήθεια.
Κέρασε μου το ποτό σου να το πιω γουλιά - γουλιά
δίνω μάχη να γιατρέψω της ψυχής τα σωθικά
και αν μεθύσω και βρεθώ στο ατέλειωτο κενό
την αγάπη θα πληρώσω με ένα νόμισμα σκληρό.
Ράντισε την ψυχή μου με του κορμιού σου το άρωμα
των ματιών σου το δάκρυ ας γίνει λιποτάχτης
πιλατεύω το κορμί σου εντάσεις στο σάρωμα
νιώθω ηδονή στο όνειρο και εφιάλτης.
