Οι σχεσεις ''στοργης'' της Νεας Δημοκρατιας με τα στελεχη των Ενοπλων Δυναμεων της χωρας

http://roykoymoykoy.blogspot.gr/

forapartida

Του Γεωργίου Β. Κασσαβέτη Επισμηναγού (I) ε.α. - τ. Κυβερνήτου Ο.Α. 

ΕΛΕΥΘΕΡΗ ΩΡΑ ΤΗΣ ΚΥΡΙΑΚΗΣ-26/08/2018

ΜΙΑ ΑΠΑΡΑΙΤΗΤΗ ΙΣΤΟΡΙΚΗ ΑΝΑΔΡΟΜΗ 

    Αποτελεί κοινό τόπο ότι τα στελέχη των Ενόπλων Δυνάμεων (Ε.Δ.) της χώρας, διαχρονικά αποτε­λούν τη συντριπτική πλειοψηφία των ψηφοφόρων της Νέας Δημοκρατίας. Ευλόγως λοιπόν θα περίμενε κανείς μια πλέον διακριτική μεταχείριση του κλάδου μας, από το κόμμα αυτό. Δυστυχώς η μέ­χρι τώρα ιστορία απέδειξε, ότι ο κλάδος των στελεχών των Ε.Δ., όχι μόνο δεν έτυχε ευνοϊκής μεταχειρίσεως από τη Ν.Δ. - πολλώ δε μάλλον από το ΠΑΣΟΚ, ή τον ΣΥΡΙΖΑ που δεν είχαν και "ιδιαίτερη υποχρέωση" - αλλά διώχθηκε, λοιδορήθηκε, περιπαίχτη­κε και απαξιώθηκε κατά τον πλέον επαί­σχυντο τρόπο. 

    Αρχίζοντας από τα πρώτα χρόνια της Μεταπολιτεύσεως ο κλάδος αντιμετώπισε ένα φοβερό πογκρόμ από τη Ν.Δ., η οποία κα­τά την περίοδο 1974-1981 αποστράτευσε περί τους 2.500 Αξιωματικούς και των τριών Όπλων, όταν η Ισπανία και η Πορτογαλία με 40χρονες δικτατορίες δεν αποστράτευ­σαν ούτε έναν. Με εισήγηση μερικών συ­μπλεγματικών "συναδέλφων", τους οποί­ους είχε επαναφέρει στη ενεργό υπηρεσία το ρεβανσιστικό καθεστώς των Καραμαν­λή - Αβέρωφ, έστειλαν στον καιάδα της α­ποστρατείας, σε ηλικία 35-40 ετών, ικανό­τατα στελέχη των τριών κλάδων των Ε.Δ., τα οποία ουδεμία ανάμειξη είχαν, είτε στο σχεδίασμά, είτε στην επικράτηση, είτε τέ­λος στη διαχείριση της εξουσίας από την επαναστατική κυβέρνηση, με το γενικό, αό­ριστο και παράνομο, κατά το δημόσιο δί­καιο, αιτιολογικό " Δια το συμφέρον της υ­πηρεσίας"- πρώτο λόγο ακυρώσεως της αποφάσεως αποστρατείας από το Συμβού­λιο της Επικράτειας. 

    Θα πουν ίσως μερικοί, ότι για την εμπέδω­ση της δημοκρατίας, μετά από επτά χρόνια δικτατορία, δικαιολογούνται και κάποια θύ­ματα. Για χάρη του καλόπιστου δημοκρατι­κού διαλόγου να συμφωνήσω μαζί τους. Ό­ταν όμως μετά από μερικά χρόνια, αποκα­ταστάθηκε πλήρως η δημοκρατία, δεν θα έπρεπε το κόμμα αυτό να κάνει, εν ψυχρώ πλέον, μια νηφάλια επανεξέταση, ώστε να δει αν κοντά στα ξερά, είχαν καεί και μερι­κά χλωρά, τα οποία όφειλε να αποκαταστήσει; Δε γνώριζε η Ν.Δ. ότι το ΠΑΣΟΚ με τον νόμο 1378/1983 είχε αποκαταστήσει όλους τους Αριστερούς - νηστεύσαντες και μη νηστεύσαντες - που είχαν εμπλακεί στην "υπόθεση των αεροπόρων", μεταξύ των ο­ποίων και έναν απότακτο Επισμηνία, τον οποίο προήγαγε στο βαθμό του Σμηνάρχου; Όταν ακόμη ο μεν Κων/νος Καραμανλής νομιμοποίησε τους κομμουνιστοσυμμορίτες του "Δημοκρατικού Στρατού", που πα­ραβίασαν τον μισό Ποινικό Κώδικα και αιματοκύλισαν τη χώρα κατά τα έτη 1944-49 και που έπρεπε να είχαν εκτελεστεί, ή έστω να έχουν πεθάνει στη φυλακή, ο δε Ανδρέας Παπανδρέου ανακήρυξε τον Αρχηγό τους Μάρκο Βαφειάδη, Βουλευτή Επικρά­τειας, η Νέα Δημοκρατία δεν είχε χρέος να αποκαταστήσει τους Αξιωματικούς, που ε­ντελώς αδικαιολόγητα η ίδια είχε στείλει στον καιάδα της αποστρατείας σε νεαρή η­λικία και με σύνταξη πείνας; Προφανώς ναι. Δυστυχώς όμως "αγρόν ηγόρασε".   Όμως οι σχέσεις "στοργής" της Νέας Δη­μοκρατίας με τα στελέχη των Ενόπλων Δυ­νάμεων θα συνεχιστούν και κατά τη διάρ­κεια όλων των περιόδων, που το κόμμα αυ­τό άσκησε την εξουσία. Αναλυτικότερα: 

        1. Περί τα μέσα του 1993, ο τότε Υπουργός Εθνικής Αμύνης Ιωάννης Βαρβιτσιώτης εί­χε ενημερώσει τους Αρχηγούς των Κλάδων των Ε.Δ. ότι θα καταθέσει στη Βουλή το πολυπόθητο μισθολόγιο των Στρατιωτικών, το οποίο φυσικά ουδέποτε κατέθεσε. Όταν αργότερα ρωτήθηκε γιατί, απάντησε ότι "δεν πρόκανε", διότι ο Σαμαράς έριξε την Κυβέρνηση Μητσοτάκη. Προφανώς, προ­φάσεις εν αμαρτίαις. 

       

         2. Το καλοκαίρι του 2003, ο τότε Αρχηγός της Ν.Δ. Κώστας Καραμανλής κάλεσε στο γραφείο του τους τρεις Προέδρους των Ε­νώσεων Αποστράτων Αξιωματικών, Στρα­τού, Ναυτικού και Αεροπορίας και με ύφος μεγάλου ευεργέτου τους ανακοίνωσε, πως εφόσον το κόμμα του αναλάβει την εξουσί­α κατά τις επόμενες εκλογές, ένα από τα πρώτα νομοσχέδια που θα καταθέσει στη Βουλή θα είναι το μισθολόγιο των στελε­χών των Ε.Δ., με τα εξής στοιχεία. Βασικός Μισθός Ανθυπολοχαγού 860 ευρώ, Σχέση Μισθού Ανθυπολοχαγού- Αντιστρατήγου 1:3 ήτοι 860-2580 ευρώ και αναλογικό συ­ντελεστή από βαθμό σε βαθμό 0,25%, ή 215 ευρώ.   Σημειωτέον ότι τότε ο Β.Μ. του Ανθυπολοχαγού ήταν στα 720 ευρώ, η σχέ­ση μισθού Ανθυπολοχαγού - Αντιστρατήγου 1:1,95 ήτοι 720 :1404 ευρώ και ο συντελεστής αυξήσεως από βαθμό σε βαθμό εντελώς άναρχος, χωρίς καμιά αναλογία, δικαιοσύνη ή λογική σχέση. Ο μοναδικός στόχος που πληρούσε ήταν να λεηλατεί μισθολογικά τη συντριπτική πλειοψηφία των στελεχών των μεσαίων βαθμών. Το παρα­νοϊκό αυτό μισθολόγιο παραμένει δυστυ­χώς μέχρι σήμερα, αφού έχει μειωθεί από τα μνημόνια κατά 60-65%. 

Πράγματι στις εκλογές του Μαρτίου του 2004, με την ψήφο της συντριπτικής πλειοψηφίας των στελεχών των Ενόπλων Δυνά­μεων - εν ενεργεία και αποστράτων - και των μελών των οικογενειών τους, νικήτρια ανεδείχθη η Ν.Δ. και πρωθυπουργός της χώρας ανέλαβε ο Καραμανλής, ο μέχρι τό­τε τουλάχιστον νεώτερος, διότι σήμερα η δυναστεία έχει δώσει στη χώρα κι άλλα "χαρισματικά" νεώτερα στελέχη. Και τι έκα­νε σχετικά ο εντολοδόχος πρωθυπουργός από τον Μάρτιο του 2004 μέχρι τον Οκτώ­βριο του 2009, που παρέδωσε την πρωθυ­πουργία στον Γιωργάκη Παπανδρέου; Απο­λύτως ουδέν. Αυτό όμως δεν τον εμπόδισε να αυξήσει τους μισθούς των δικαστικών κατά 80,5% και να τους δώσει αναδρομικά από 115.000 ευρώ στον πρωτοδίκη, έως 187.500 ευρώ στον πρόεδρο του Αρείου Πάγου, τον Οκτώβριο του 2008, όταν η οι­κονομική κρίση βρισκόταν ήδη στο κατώ­φλι της χώρας. 

    Ήταν τόση μάλιστα η έγνοια και η φροντίδα της Ν.Δ. για τα στελέχη των Ε.Δ., ώστε όσο χρόνο ήταν υπουργός Εθνικής Αμύνης ο Σπήλιος Σπηλιωτόπουλος υπήρχε μια τυπική έστω επικοινωνία των αιρετών εκπροσώπων των αποστράτων με τον εποπτεύοντα υ­πουργό. Όταν στη θέση αυτή τοποθετήθηκε ο Ευάγγελος Μεϊμαράκης, κάθε επικοινωνία διεκόπη εντελώς. Όλες οι αλλεπάλληλες αι­τήσεις των τριών Ενώσεων Αποστράτων Α­ξιωματικών και του Συντονιστικού Συμβουλί­ου τους κατά τους 43!!! μήνες της θητείας του Μεϊμαράκη στο ΥΠΕΘΑ, για συνάντηση μεταξύ τους, έπεσαν στο κενό. Ακόμη κι όταν το Συντονιστικό Συμβούλιο των τριών Ε­νώσεων Αποστράτων κατήγγειλε με έγγρα­φό του στον πρωθυπουργό την αλαζονική συμπεριφορά του προϊσταμένου τους υ­πουργού, αντί εκείνος να τον επαναφέρει στην τάξη, διαβίβασε το έγγραφο στον Μεϊμαράκη. Περιττό βέβαια να αναφέρουμε ότι ο τελευταίος τον ... έγραψε κανονικά. 

        3. Τον Σεπτέμβριο του 2009, εν όψει των ε­κλογών της 4ης Οκτωβρίου, ο Κωστάκης Κα­ραμανλής ξαναθυμήθηκε την ξεχασμένη υ­πόσχεσή του στους στρατιωτικούς και με θράσος χιλίων πιθήκων απέστειλε τους υ­πουργούς του Αλογοσκούφη και Μεϊμαράκη στα κανάλια να εξαγγείλουν και πάλι το νέο μισθολόγιο. Ομως η ιστορία επαναλαμβάνε­ται μόνο ως φάρσα. Στις εκλογές εκείνες, ό­πως ήταν φυσικό, τα στελέχη των Ενόπλων Δυνάμεων γύρισαν την πλάτη στη Ν.Δ. στέλ- νοντάς της το μήνυμα, πως δεν είναι δεδο­μένα για κανένα κόμμα. Έτσι η Ν.Δ. μετακό­μισε στα έδρανα της Αντιπολιτεύσεως. 

        4. Όμως, παρά το μάθημα που πήρε στις ε­κλογές του 2009, η συμπεριφορά της Ν.Δ. προς τα στελέχη των Ενόπλων Δυνάμεων της χώρας δεν άλλαξε ούτε κατά την περί­οδο της πρωθυπουργίας του Αντώνη Σαμα­ρά (2012- 2014). Ως γνωστόν τον Ιανουά­ριο του 2014 το ΣτΕ με διαδοχικές αποφά­σεις του ακύρωσε ως αντισυνταγματικές τις μειώσεις που είχαν επιβληθεί στους μι­σθούς των ε.ε. και ε.α. στρατιωτικών με τον νόμο 4093/2012. Με δεδομένο ότι οι απο­φάσεις του Συμβουλίου της Επικράτειας εί­ναι υποχρεωτικές για την κυβέρνηση, ο κ. Σαμαράς θα έπρεπε άνευ ετέρας να τις ε­φαρμόσει. Κατά την συνάντηση μάλιστα του Συντονιστικού Συμβουλίου των Ενώσε­ων Αποστράτων Αξιωματικών με τον Ανα­πληρωτή Υπουργό Οικονομικών Χρήστο Σταϊκούρα την 1η Ιουλίου 2014, ο τελευταί­ος επανέλαβε τη δήλωσή του της 26. 6. 2014 στη Βουλή, ότι " Η κυβέρνηση δε­σμεύεται να συμμορφωθεί με τις Αποφά­σεις του ΣτΕ και ότι ο ίδιος θα εισηγηθεί στην κυβέρνηση ανάλογες προτάσεις ε­ξεύρεσης των χρημάτων. Όταν θα συγκε­κριμενοποιήσει τις προτάσεις αυτές, που ε­κτιμά ότι θα ολοκληρωθούν μέχρι το τέλος της επόμενης εβδομάδος , θα έχει νέα συ­νάντηση με το Συντονιστικό Συμβούλιο". Φυσικά η δέσμευση του κ. Σταϊκούρα, ό­πως και οι περισσότερες δεσμεύσεις των πολιτικών, μεταφέρθηκε στις ελληνικές καλένδες και ουδέποτε υλοποιήθηκε. Πράγ­ματι η κυβέρνηση του κ. Σαμαρά, κατά παράβαση του ισχύοντος Δημοσίου Δικαίου, ότι" οι αποφάσεις του Ανωτάτου Δικαστη­ρίου της χώρας είναι υποχρεωτικές για τη διοίκηση", αλλά και των δικών της δεσμεύ­σεων από του βήματος της Βουλής, ουδέ­ποτε υλοποίησε τις αποφάσεις αυτές. Για το λόγο αυτό και δεν τολμά να εγκαλέσει και τον κ. Τσίπρα, που επίσης δεν τις εφαρ­μόζει, παρά τα τελεσίγραφα του προέ­δρου του ΣτΕ, τα οποία γράφει προκλητικά στα παλαιότερα των υποδημάτων του. 

    Μια απλή ανάγνωση των προαναφερθέντων οδηγεί αβίαστα στο συμπέρασμα ότι οι Στρατιωτικοί στην Ελλάδα είναι οι πληβείοι του δημοσίου. Πριν αναλάβει τη διακυβέρ­νηση της χώρας ο Γεώργιος Παπανδρέου την Άνοιξη του 1964, ο Αρχηγός των Ενό­πλων Δυνάμεων της χώρας ήταν στο ίδιο μισθολογικό επίπεδο με τους προέδρους των Ανωτάτων Δικαστηρίων της χώρας. Μέσα σε 50 χρόνια, όλες οι κυβερνήσεις, με πρώ­τη και καλύτερη τη Ν.Δ., που εισπράττει και την ψήφο της συντριπτικής πλειοψηφίας των στρατιωτικών, κατάφερε να εκμηδενίσει μισθολογικά τον Αρχηγό των Ε.Δ. με 40 χρό­νια επίπονης, σκληρής και επικίνδυνης ερ­γασίας και να τον εξισώσει με τον κατώτερο βαθμό της δικαστικής ιεραρχίας, αυτόν του πρωτοδιόριστου Πρωτοδίκη. 

    Διερωτώμεθα ειλικρινά. Όλοι αυτοί οι πολι­τικοί άνδρες που κυβέρνησαν τη χώρα τα τελευταία 50 χρόνια, έτσι αποτιμούν μισθολογικά την εργασία των στρατιωτικών; Στην τελευταία θέση του δημοσιοϋπαλλη­λικού κλάδου, πίσω από τον συμπαθή κλά­δο των μουσικών;

    Κανείς δεν τους μίλησε για τη ρήση του πρύτανη της ρεαλιστικής πολιτικής Nikolo Macciavelli, ο οποίος προ 500 ετών έγραφε το διαχρονικό " Εάν κά­ποιος έχει τη δύναμη να επιβάλλει το δί­καιο, τότε καλά κάνει και το προβάλλει. Αλ­λά εάν δεν έχει ούτε στρατό ούτε συμμά­χους, αποτελεί παραφροσύνη να πιστεύει, ότι μπορεί να επιτύχει το σκοπό του, χωρίς άλλο μέσον, παρά μόνο με μια δικαία υπό­θεση ανά χείρας";

    Κανείς απ’ όλους αυ­τούς δε μπόρεσε να αντιληφθεί, ότι όσο η Τουρκία εξοπλίζει τις Ένοπλες Δυνάμεις της, η χώρα μας δεν μπορεί να μένει πίσω, αν πραγματικό επιθυμεί την προάσπιση της ελευθερίας και της ακεραιότητάς της;

    Κα­νείς δεν τους πληροφόρησε ότι το ηθικό ε­νός στρατεύματος αποτελεί διαχρονικά κα­θοριστικό παράγοντα για την τύχη ενός πο­λέμου;

    Τέλος, κανείς απ' όλους αυτούς δεν άκουσε, ότι και τα πλέον σύγχρονα οπλικά συστήματα είναι αναποτελεσματικά, όταν είναι σε χέρια ατόμων χωρίς ηθικό και ότι ηθικό με 800 ευρώ το μήνα, με χτυπήματα στην πλάτη και διαποίκιλτους επαγγελματι­κούς επικήδειους, στις κηδείες των στρα­τιωτικών, δεν αγοράζεται; 

    Τελειώνοντας, με λύπη διαπιστώνει κανείς, ότι όλες οι μεταπολιτευτικές κυβερνήσεις, συμπεριλαμβανομένων,  δυστυχώς, και ε­κείνων της Νέας Δημοκρατίας, είναι δέ­σμιες των διακηρύξεων των κομμάτων της Αριστεράς, τα οποία μονοπωλούν τη δημο­κρατία και την πρόοδο, καπηλεύονται την ειρήνη και υπαγορεύουν πολιτικές, σύμφω­να με τις οποίες χλευάζεται κάθε τι αναφερόμενο στην πατρίδα, τη θρησκεία, την οικογένεια και τις Ένοπλες Δυνάμεις, οι ο­ποίες αποτελούν το θεματοφύλακά τους. Όλα τα κόμματα αμιλλώνται ποιο θα απα­ξιώσει περισσότερο τις Ένοπλες Δυνάμεις και θα ταχθεί υπέρ της ειρήνης και κατά των εξοπλισμών, λες και η Ελλάδα συνο­ρεύει με το Βέλγιο και την Ολλανδία. Προ­φανώς δεν είναι τυχαίο ότι στην κοινοβου­λευτική ομάδα της Ν.Δ. δεν υπάρχει ούτε ένας απόστρατος Αξιωματικός σήμερα. Κατόπιν όλων των ανωτέρω γεννάται το ε­ρώτημα. Μπορεί ένας Αξιωματικός να ψηφίζει ένα κόμμα, το οποίο επί μισό αιώνα τον διώκει, τον εμπαίζει και τον λοιδορεί, έ­να κόμμα που στα θέματα τύπου εκπρο­σωπείται από δημοσιογράφο, ο οποίος ι­σχυρίζεται δημοσίως ότι "Ο Στρατός είναι η τελευταία εκδοχή του δημοσίου....    Τα στε­λέχη του όλη μέρα χαζεύουν στην τηλεό­ραση... Η παρωδία που λέγεται στράτευμα πρέπει να αλλάξει, ας αναλάβουν τον κα­θαρισμό και τη φύλαξη των δασών ... Είναι οι τελευταίοι τους οποίους μπορούμε να ε­μπιστευτούμε, αν ο μη γένοιτο γίνει κάτι". Μπορεί λοιπόν ένας Αξιωματικός να ψηφί­ζει Ν.Δ. , χωρίς να θίγεται και να αμφισβη­τείται η αξιοπρέπειά του;