Θυμάται κανείς την επαναστατική φλόγα που
έκαιγε απ’ άκρη σ’ άκρη τη χώρα, τότε που μας πατούσε η μπότα των προσκυνημένων
σαμαροβενιζέλων;
Με το γελαστό παιδί να υπόσχεται άμεση κατάργηση του μνημονίου με ένα και μόνο άρθρο,
ενός και μόνο νόμου;
Με τον Δρα Μπαρουφάκη να βγαίνει καθ’ εκάστην στα
παράθυρα των καναλιών προβλέποντας την άμεση
χρεοκοπία μας αν δεν πάμε ευθύς αμέσως στην δραχμή (ή στο
μπίτκοιν, δεν κατάλαβα…);
Με τον Κατρούγκαλο, τον Παλαβίτσα, τον Τσαλακωτό, τον Καζάκη (ο μόνος που δεν υπουργοποιήθηκε
ακόμη) και τα
άλλα παιδιά να βγάζουν πύρινους λόγους στις πλατείες, υποσχόμενοι τα πάντα στους πάντες;
Με τον Στρατούλη, τον επονομαζόμενο και σπινθηροβόλο, να
προσφέρει τεχνοκρατικές και κοστολογημένες προτάσεις για την έξοδό μας από την
κρίση; Με την ζουρλή, παρέα με την ζαβή, να πάλλονται από ενθουσιασμό καβάλα σε
όποια καγκελόπορτα έβρισκαν, διαμαρτυρόμενες και αυτές για την χούντα που μας
κυβερνά αφού…;
Με την Κατάντια Βαλαβάναινα, την αρχιέρεια του ΔΕΝ ΠΛΗΡΩΝΩ, να δηλώνει σε όλους τους τόνους πως η μόνη
διέξοδος για τον λαό είναι να «μην
πλΕρώνει» τους
φόρους και τα χαράτσια που μας επιβάλλει η τρόικα μέσω των ντόπιων δοσιλόγων;
Με τον Λαπαβίτσα (καθηγητής Λονδίνου παρακαλώ) να μας λέει πως αν πάμε σε εθνικό νόμισμα, ακόμη και στο «τσίπρι», ευθύς αμέσως μαζί
με το εθνικό μας χρέος θα σβηστούν και τα δικά μας χρέη, στεγαστικά,
καταναλωτικά, χρέη από διακοποδάνεια, κ.ο.κ.;
Με τον Πολάκη να ωρύεται έμπλεος εθνικής περηφάνιας πως κανένα αεροδρόμιο δεν θα ξεπουληθεί στους ναζί από
την άφθαρτη Πρώτη Φορά Αριστερά;
Με τον Κουράκη, τον Μπαλαούρα, και άλλους παρόμοιους διανοητές να μας
λένε πως εκτός από τα διόδια ο Σύριζα θα καταργήσει
και την αστυνομία; Και πως αν έρθει στα πράγματα θα κοιμόμαστε με
ανοιχτές πόρτες; Διότι, στον σοσιαλιστικό παράδεισο δεν υπάρχει ανάγκη για
έγκλημα… μας λέγανε.
Με την Ρένα την Δούρου να μας εξηγεί πως ο παγκόσμιος φάρος, η Βενεζουέλα, όχι μόνο είναι
χώρα πρότυπο αλλά και εν δυνάμει σωτήρας μας, αφού αν αναλάβει ο
Αλέξης, ο σύντροφος Μαδούρο θα μας πλημμυρίσει στο δωρεάν πετρέλαιο;
Με τον εθνικό μας ήρωα Γλέζο να προβλέπει ραγδαία ανάπτυξη και χιλιάδες νέες θέσεις εργασίας
στα… φράγματα;
Με τον Σκουρλέτη να υπόσχεται πως όταν θα παίζει τον
ζουρνά ο Τσίπρας η
μαντάμ Μέρκελ θα χορεύει σαν νηστικό αρκούδι; Και οι τοκογλύφοι θα μας
παρακαλάνε να μας δανείσουν;
Με τον Αυτιά, τον Τράγκα, και διάφορους άλλους έγκριτους opinion makers να περιμένουν πως και πως την έλευση του
μεσσία Αλέξη μπας και σωθούμε επιτέλους; Ακόμη αντηχεί στα αυτιά μου η
καθημερινή στριγκλιά του δεύτερου στο ραδιόφωνο «Αντωνάκη πες αλεύρι… ο Αλέξης
σε γυρεύει»!!!
Με τον αοιδό Αντώνη στη Μύκονο να θέλει να πηδήξει τον σακάτη,
μπας και τον κάνει επιτέλους να περπατήσει;
Με τον Ρωμανιά, τον Μητρόπουλο, και άλλους ειδικούς στο εργασιακό και
στο συνταξιοδοτικό, να μας πείθουν πως μόνο
με Σύριζα θα αυξηθούν οι συντάξεις, και θα φάνε επιτέλους οι απόμαχοι γλυκό
ψωμί;
Με τους διάφορους διεθνολόγους και
αμυντικούς αναλυτές, που έσπευσαν σούμπιτοι στον Σύριζα, να υπόσχονται ήρεμα νερά στο Αιγαίο, μείωση των εξοπλιστικών δαπανών, της
θητείας, κλπ. αφού με την αριστερά στην
κυβέρνηση οι διενέξεις με τα αδέρφια μας τους Τούρκους θα είναι πλέον παρελθόν;
Θυμόσαστε τις πύρινες καταγγελίες εναντίον
του «μπροδώτη» Σαμαρά, που εξαιτίας του πνίγονταν οι «πρόσφυγες πολέμου» από το Αλγέρι και το Νεπάλ
στο Αιγαίο; Και που ο «αλήτης» τους έσβηνε τα αιρκοντίσια στα διάφορα Νταχάου
όπου τους είχε μαντρώσει;
Θυμόσαστε τον σάλο με τους νεκρούς της ΕΡΤ;
Με τις δεκάδες αυτοκτονίες αθώων συμπολιτών μας που δεν άντεχαν στα βάρη που
τους επέβαλλε καθημερινά ο σαδιστής Καλαματιανός;
Θυμόσαστε τις θρυλικές μπουτούδες, που έσερναν τον χορό της αξιοπρέπειας
στο Σύνταγμα;
Την Χάρις Αλεξίου να φορά λαστιχένια γάντια και
αγκαλιά με τις καθαρίστριες (νυν ειρηνοδίκες) να περιμένουν την επανάσταση;
Την Άντζυ Σαμίου, την Άννα Βαγενά, τον Γονίδη, και γενικά όλη την καλλιτεχνική διανόηση (εκτός
της Μποφίλιου που είναι τροτσκίστρια και ψηφίζει Κουτσούμπα!!!!) να
περιμένουν πως και πως την ανάσταση του γένους ευθύς μόλις μπει στο
Μαξίμου ο στραβοστομιασμένος Αλέξης;
Θυμόσαστε τον συγκροτημένο λόγο του Βαρεμένου, του Πάντζα και του Κυρίτση (εκείνου
με το σκουλαρίκι στον αφαλό), που
κάθε μέρα ξεδίπλωναν το όραμά τους για μια
Ελλάδα ελεύθερη και επιτέλους περήφανη;
Θυμόσαστε τον κυρ Φώτη, που στέγνωσε την ψυχή του για την
προκοπή του τόπου να δίνει το τελικό χτύπημα στους σαμαροβενιζέλους και να
στρώνει τον δρόμο της εθνικής μας ανάτασης;
Τον Μπάνο τον ελληνοπρεπή, που προκειμένου να σωθεί ο
τόπος μέχρι και με τον μισητό του εχθρό, τους κομμΟνιστές, ήταν έτοιμος, έλεγε,
να συνεργαστεί;
Εγώ
πάντως τα θυμάμαι όλα αυτά μια χαρά. Όπως θυμάμαι και τους πρώτους
έξι μήνες του πρώιμου κυβερνητικά Σύριζα, που επιτέλους η χώρα ανάπνευσε
ελεύθερα… υπό την στιβαρή ηγεσία του σώφρονα Αλέξη και του τεχνοκράτη οικονομολόγου και πάντα
ρεαλιστή Γιάνη.
Τότε που αν δεν είχαμε το καθημερινό σαμποτάζ των σαμαροφυλάκων θα δέναμε τα
σκυλιά μας με λουκάνικα Πρασιάς και θα χορεύαμε ημίγυμνοι στους αγρούς, σαν την
Νόρα Βαλσάμη, τραγουδώντας το «κουμπαγιά».
Φευ…
δεν προκάμαμε. Το όνειρο δεν κράτησε. Η πραγματικότητα με την οποία
συγκρούστηκαν οι άφθαρτοι αριστεροί ήταν σκληρή. Και έτσι ήρθε η ώρα να
συνειδητοποιήσουν και αυτοί, ότι δυστυχώς το χρήμα και όχι η ανιδιοτέλεια
κυβερνάει τους λαούς…
Κρίμα…
το όνειρο ξέφτισε.
Και να’ μαστε ξανά μανά πάλι εδώ Ανδρέα …
κι οι φόροι πέφτουν χιαστί…
Αλλά εγώ τουλάχιστον θυμάμαι… την μοναδική
περίοδο στην σύγχρονη ιστορία μας που αναπνέαμε λεύτεροι!
Και βλέποντας γύρω μου χαμηλωμένα βλέμματα
και σκυθρωπές φάτσες, αναρωτιέμαι: Μόνο εγώ τα θυμάμαι;
