Λάζαρος – Κίμων Μπερβερίδης
Βγήκε λοιπόν η άνοιξη σεργιάνι
Του πρωινού η δροσοσταλιά, χορεύει ονειρεμένη
Ο πόθος του οργασμού έρχεται και φθάνει
Ο έρωτας στολίζεται με την φύση μεθυσμένη.
Σκορπίζουνε τα σύννεφα, βλέπω πιο κοντά νάρχεται το φεγγάρι
Ο έρωτας φανερώνεται φέγγει το σκοτάδι
Παρθενική η ανοιξιάτικη αυγή, στον ορίζοντα ζωγραφισμένη
Δροσίζεται η καρδιά, στα θερινά τα σινεμά οι ερωτευμένοι.
Στο μπαλκόνι τα βραδάκια
μες΄ στα αστέρια θα περπατώ
Ευλογημένη ομορφιά το χρώμα του ουρανού
και της μουσικής συναρπαστικό το παίξιμο βιολιού
στις αναμνήσεις πού έρχονται
άσε με να βυθιστώ
Την άνοιξη μου καρτερώ, επιθυμία η καρδιά να ανθίσει
Γαληνεμό ζητώ με την αλήθεια να συμβιβαστώ
Ψάχνω δανεισμένο φωτισμό, να ξαναγεννηθώ
Πρόθυμη η καρδιά, η αγάπη να ξυπνήσει.
