Ο ελληνικός στόλος από την αρχή της
επανάστασης είχε καταφέρει να πετυχει σημαντικές νίκες και μεγάλες απώλειες
στον τουρκικό στόλο. Τα τότε κυρίαρχα νησιά η Ύδρα, οι Σπέτσες, τα Ψαρά η Κάσος η Σύρος κ.α είχαν προσφέρει τα καράβια τους για τη δημιουργία επαναστατικού
στόλου ενώ το σώμα του πυρπολικού είχε καταστρέψει πολλά τουρκικά πλοία
ανατινάζοντας τα.
Το 1825
λοιπόν ο ελληνικός στόλος υπό τον ναύαρχο Ανδρέα
Βώκο Μιαούλη έχει σημειώσει πρόσφατα δυο σπουδαίες νίκες αρχικά έναντι
του τουρκικού στόλου στη Ναυμαχία του
Γέροντα και έναντι του Αιγυπτιακού ανοικτα της Κρήτης οπού αναγκάζει και στις δυο ναυμαχίες την υποχώρηση των δυο
στόλων και την εμπόδιση απόβασης στη Σάμο και την
καθυστέρηση στην Πελοπόννησο.
Όμως ο Ιμπραήμ
και ο αιγυπτιακός στόλος είχαν είδη ξεκινήσει αποβάσεις αρχικά στην Κρήτη και τη Κάσο και είδη είχε ξεκινήσει απόβαση
στην Πελοπόννησο.
Ο ελληνικός στόλος
τον Απρίλιο του 1825 αρχικά είχε
κατατροπωθεί στη Σφακτηρία αλλά κατάφερε και αιφνιδίασε τον
αιγυπτιακό στόλο στη Μεθώνη οπού αναπτέρωσε το ηθικό των
ελλήνων και καθυστέρησε τον Ιμπραήμ.
Το χρονικό της μικρής
ναυμαχίας
Ο Μιαούλης
εκείνη την περίοδο βρισκόταν μεταξύ της Πελοποννήσου
και της Κρήτης προσπαθώντας μάταια να εμποδίσει την
απόβαση στην Πελοπόννησο. Μαζί του βρισκόταν και οι Γεώργιος Ανδρούτσος και Νικολής
Αποστόλης. Τότε από το λιμάνι της Σούδας οπού
εκείνη την περίοδο υπήρχε εκεί ο τουρκικός Ναύσταθμος λόγο της φυσικής και
οχυρωματικής ασφάλειας του κόλπου της Σούδας
αναχωρεί ο τουρκοαιγυπτιακος στόλος που είχε ως βάση την Κρήτη (αποτελείτο
κυρίως από πλοία καλύψεως) με σκοπό την άφιξη στην Πελοπόννησο, ο ελληνικός στόλος στις 2 Ιουνίου 1825 αιφνιδιάζει
το μικρό αυτό στόλο στην είσοδο του όρμου της Σούδας και
εκτυλίσσεται ναυμαχία.
Η ναυμαχία κρατεί ως το απόγευμα με
μεγαλύτερο πλήγμα στον τουρκικό στόλο η
ανατίναξη μιας τουρκοαιγυπτιακης κορβέτας από το πυρπολικό του Μιαούλη, έτσι αναγκάστηκαν να οπισθοχωρήσουν
στο εσωτερικό του όρμου με μεγάλες ζημιές στα πλοία και να μην αναχωρήσουν
τελικά.
Το αρχικό σχέδιο του ελληνικού στόλου ήταν
η ολοκληρωτική καταστροφή του τουρκικού μέχρι τον τουρκικό ναύσταθμο (σημερινή περιοχή
ναυστάθμου Κρήτης). Όμως οι μεγάλες ζημίες του ελληνικού στόλου τους
ανάγκασε να υποχωρήσουν και να επιστρέψουν στην Ύδρα και τις Σπέτσες για την επιδιόρθωση των ζημιών.
Η ναυμαχία
της Σουδας ήταν μια από τις τελευταίες μεγάλες μάχες του ελληνικού
στόλου μέχρι τη ναυμαχία του Ναβαρίνου
και την απελευθέρωση της Ελλάδας. Η αξία της ίσως να μη θεωρείται σημαντική
όμως αποτελεί ένα κοματι της ιστορίας της ελληνικής επανάστασης.
Για την ενθύμηση αυτού του ιστορικού γεγονότος στήθηκε ένα μνημείο έξω από το
ναύσταθμο Κρητης αφιερωμένο στον Ανδρέα Βωκο Μιαούλη.
