http://www.efenpress.gr/
Τη
στιγμή που ο Αντώνης Σαμαράς απέτιε φόρο τιμής στου Σλαβόφωνους Μακεδονομάχους, που θυσιάστηκαν για την
πατρίδα, ο Αλέξης Τσίπρας επέλεξε να τιμήσει στο λόγο του την Ειρήνη Γκίνη ή Μίρκα Γκίνοβα, όπως μάλλον η ίδια προτιμούσε να την
αποκαλούν.
Οι κομμουνιστές ήθελαν ανέκαθεν ανεξάρτητο
κράτος Μακεδονίας
στα Βαλκάνια. Αυτή την θέση εξακολουθεί να την στηρίζει ο ΣΥΡΙΖΑ, "που μαλώνει" το ΚΚΕ, το οποίο αρνείται να την ακολουθήσει, αυτή
την φορά.
Οπως θα ακούσετε και στο βίντεο, ο
Α.Τσίπρας επέκρινε την στάση και του ΚΚΕ, θέτοντας το εξής απλό ερώτημα:
«Αφού λέτε ότι ο όρος Μακεδονία είναι αλυτρωτικός,
πώς να τους λέμε τελικά αυτούς τους ανθρώπους;».
Ο πρωθυπουργός ξεκαθάρισε εξ αρχής ότι δεν
θέλει να κάνει κριτική με κέντρο την ιστορία του ΚΚΕ, λέγοντας:
«Δεν θέλω να αναφερθώ στο Σλαβομακεδονικό
αλφαβητάρι που μοίραζαν οι Κομμουνιστές στην Τασκένδη στα παιδιά των
Σλαβομακεδόνων μαχητών του ΔΣΕ.
Ούτε στους 70.000
πρόσφυγες του εμφυλίου που το ελληνικό κράτος τους στέρησε το δικαίωμα το 1983
να επιστρέψουν στην πατρίδα τους.
Ούτε στην Σλαβομακεδόνισσα
Ειρήνη Γκίνη – Μίρκα Γκίνοβα, την πρώτη γυναίκα που εκτελέστηκε στον εμφύλιο».
«Αυτές τις ερινύες θα τις
αντιμετωπίστε τες μόνοι σας».
«Πώς θεωρεί το ΚΚΕ ότι πρέπει να αναγνωρίσει το ελληνικό κράτος τη
γειτονική χώρα;
Με ποιο όνομα; Θα μας πει;
Αφού λέτε ότι ο όρος
Μακεδονία είναι αλυτρωτικός, πώς να τους λέμε τελικά αυτούς τους ανθρώπους;» ρώτησε στρέφοντας το βλέμμα του προς τα έδρανα του
ΚΚΕ και συμπλήρωσε σκωπτικά:
«Ή εγώ δεν διάβαζα καλά τον
Λένιν ή εσείς κάτι δεν κάνετε καλά».
Νωρίτερα, η Σία
Αναγνωστοπούλου είχε δηλώσει πως ο ΣΥΡΙΖΑ,
με την Συμφωνία των
Πρεσπών, συνεχίζει το έργο του
ΕΑΜ, στο
οποίο πολεμούσαν κατά του Ελληνικού Στρατού, σύμφωνα με την ιστορία, σλαβόφωνοι
αντάρτες, που μιλούσαν δηλαδή βουλγάρικα.
Ας δούμε τη βιογραφία της Γκίνοβα, όπως οι ίδιοι οι
αριστεροί τη διηγούνται:
Η Γκίνοβα γεννήθηκε το 1916 στην Πέλλα. Ο
πατέρας της, Κονσταντίν Γκίνοβ, είχε λάβει μέρος στην εξέγερση του Ίλιντεν (θα
θυμάστε ότι ένα από τα ονόματα που πρότεινε ο Ζάεφ ήταν Ιλίντενσκα Μακεντόνια).
Στη διάρκεια της Κατοχής, η Γκίνοβα
εντάσσεται στο ΚΚΕ και πρωτοστατεί στο “μακεδονικό τάγμα” που δημιουργείται στα πλαίσια
του ΕΛΑΣ το καλοκαίρι του 1944.
Μετά τη Συμφωνία
της Βάρκιζας, την οποία η Γκίνοβα δεν αναγνωρίζει, εντάσσεται στην ΤΟΜΟ (Μυστική Απελευθερωτική
Μακεδονική Οργάνωση που δημιουργήθηκε στην Έδεσσα, με σκοπό «την προστασία του “σλαβομακεδονικού” πληθυσμού από
τη Λευκή Τρομοκρατία των φιλο-βασιλικών και φασιστικών στοιχείων»).
Αργότερα, στην ιδρυτική διάσκεψη του ΝΟΦ (“σλαβομακεδονική”
εθνικοαπελευθερωτική οργάνωση που ιδρύθηκε τον Ιούνιο του 1945 απορρίπτοντας τη
Συμφωνία της Βάρκιζας) η
Γκίνοβα εκλέγεται μέλος του Εκτελεστικού Συμβουλίου.
Το καλοκαίρι του 1946 η Γκίνοβα, που έχει ανέβει στο βουνό, συλλαμβάνεται από τη
χωροφυλακή και οδηγείται στο στρατοδικείο.
Η δίκη της με άλλους δέκα αντάρτες λαμβάνει
χώρα στα Γιαννιτσά. Στην απολογία της, η Γκίνοβα λέει μεταξύ άλλων ωραίων «πατριωτικών»:
«Είμαι [Σλαβο]μακεδόνισσα και πιστεύω στο
Κομμουνιστικό Κόμμα της Ελλάδας, επειδή μόνο αυτό το κόμμα εκπροσωπεί όλους
τους λαούς της Ελλάδας και εγγυάται στους “Μακεδόνες” ίσα δικαιώματα με όλους
τους άλλους.
Πολέμησα στην Κατοχή
εναντίον του Ναζί κατακτητή.
Με ιδιαίτερο μίσος πολέμησα εναντίον των Βουλγάρων φασιστών, οι
οποίοι προσπαθούσαν να ρίξουν τον “μακεδονικό
λαό” στα νύχια των Ταγμάτων Ασφαλείας.»
Στην αναγγελία της θανατικής καταδίκης η
Γκίνη θα πει:
«Δε φοβάμαι ότι θα με σκοτώσετε.
Πίσω μου στέκουν χιλιάδες
“Μακεδόνισσες” και Ελληνίδες γυναίκες που θα συνεχίσουν τον αγώνα.
Είμαι περήφανη που πεθαίνω
αγωνιζόμενη για την ελευθερία του λαού.»
Δικαίως λοιπόν η Γκίνοβα θεωρείται εθνική
ηρωίδα στα Σκόπια και σύμβολο του αλυτρωτικού τους αγώνα για «απελευθέρωση της Αιγαιατικής
Μακεδονίας».
