Οι δηλώσεις
και η πρακτική της πολιτικής
ηγεσίας στα Σκόπια μετά την υπογραφή της Συμφωνίας των Πρεσπών αποτελεί το ασφαλέστερο
ερμηνευτικό στοιχείο για το πως
αντιλαμβάνονται το περιεχόμενό της, τα πλεονεκτήματα και μειονεκτήματα γι’
αυτούς, αλλά και πως προτίθενται να ενεργήσουν στο μέλλον εφαρμόζοντας αυτή την
Συμφωνία. Ο Σκοπιανός πρωθυπουργός κ. Ζάεφ
δήλωσε μιλώντας στο Βέλες ότι «Μολονότι ο συμβιβασμός με την Ελλάδα είναι σαν πόνος στο στήθος, ήταν ο
μόνος τρόπος να προχωρήσει η χώρα του μπροστά».
Επίσης, ο υπουργός Εξωτερικών κ. Ντιμιτρόφ, μιλώντας στο Στιπ είπε «Ως χώρα διατηρήσαμε αυτό που
είναι το σημαντικότερο για μας.. τη μακεδονική ταυτότητα, τη μακεδονική
εθνικότητα και τη γλώσσα, ανοίγοντας την ίδια ώρα πόρτες που μας οδηγούν στο
μέλλον». Σε άλλη περίπτωση ο
ίδιος μιλώντας στον Guardian είπε «Στο παρελθόν θυσιάσαμε την πραγματικότητά μας για
την μυθολογία. Τώρα θυσιάζουμε τη μυθολογία για την πραγματικότητα» (Θεωρούν λοιπόν την κλασική
μακεδονική ιστορία ως μυθολογία!).
Από την πλευρά του ο πρόεδρος της χώρας Γκεόρκι Ιβάνοφ και το αντιπολιτευόμενο VMRO έχουν τονίσει επανειλημμένως ότι ο στρατηγικός στόχος της χώρας είναι η ένταξή της
στο ΝΑΤΟ και την ΕΕ, αλλά αντιδρούν σφόδρα στη Συμφωνία των Πρεσπών,
υποστηρίζοντας ότι βλάπτει τα εθνικά τους συμφέροντα! Εξάλλου, μιλώντας στο
Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο στις 13
Σεπτεμβρίου, ο κ. Ζάεφ εμφάνισε τη χώρα του «Μακεδονία» ως μία κατ’ εξοχήν ευρωπαϊκή χώρα,
θεωρώντας ότι εκτός από την ένταξη στο ΝΑΤΟ, που έχει ήδη δρομολογηθεί, είναι
δεδομένη και η ένταξή της στην ΕΕ.
Άλλωστε, οι πυκνές κι ενθουσιώδεις
επισκέψεις και δηλώσεις ανώτατων ξένων (Αμερικανών και Ευρωπαίων) αξιωματούχων στα Σκόπια, δείχνουν την
απόλυτη ικανοποίηση των ΝΑΤΟϊκών και Ευρωπαίων ηγετών για τη βέβαιη πλέον
ένταξη στο ΝΑΤΟ και την ΕΕ κι επιχειρούν να συμβάλουν με κάθε τρόπο στη θετική
έκβαση του Δημοψηφίσματος
της 30/09 και της
μετέπειτα ψηφοφορίας στη βουλή των Σκοπίων για τις τροποποιήσεις του
Συντάγματός τους.
Ελληνική υποχώρηση
Τι συμπεράσματα όμως μπορούμε να εξαγάγουμε
εμείς ως Έλληνες από όλα αυτά;
Πρώτον,
το χάσμα απόψεων μεταξύ Ελλάδος και Σκοπίων
είναι τεράστιο. Η σημερινή ελληνική κυβέρνηση προσπάθησε να το
γεφυρώσει κάνοντας μεγάλες και άκρως βλαπτικές υποχωρήσεις στην προσπάθειά της
να πετύχει μία συμφωνία όπως-όπως, ώστε να προσποριστεί πολιτικό όφελος (της
βγήκε βέβαια μπούμεραγκ!) και να
ικανοποιήσει ισχυρά ξένα συμφέροντα, ώστε να γίνει αρεστή στο ΝΑΤΟ και την ΕΕ
και να ενισχύσει έτσι την προοπτική της πολιτικής της επιβίωσης.
Δεύτερον,
στα Σκόπια η κυβέρνηση προβάλλει την εξασφάλιση της εθνικής «μακεδονικής» ταυτότητας
και γλώσσας τους, μέσω της Συμφωνίας
των Πρεσπών και πείθουν περίπου τους μισούς ψηφοφόρους, ενώ οι άλλοι
μισοί περίπου επιμένουν να απορρίπτουν τη συμφωνία γιατί δεν τους αναγνωρίζει
πλήρως το «Μακεδονία» ως κρατικό τους όνομα!
Τρίτον,
Ο κ. Ζάεφ και οι λοιποί δηλώνουν ότι εξασφάλισαν την μακεδονική ταυτότητα και γλώσσα τους.
Δηλαδή τους αναγνωρίστηκε το κλεμμένο όνομα μετά από την
υποχώρηση-εκχώρηση από τον πραγματικό ιδιοκτήτη (Ελλάδα). Συνεπώς το κύριο ήταν η εθνότητα, η
εθνικότητα και η γλώσσα, δηλαδή το όνομα του λαού και των πολιτών και του γλωσσικού
τους πολιτισμού. Βεβαίως το Βόρεια
Μακεδονία ως
γεωγραφική περιοχή θα έπρεπε να θεωρείται αυτονόητο στα Σκόπια, όταν η Ελλάδα
κατέχει περί το 55% της
γεωγραφικής Μακεδονίας, η Βουλγαρία το 10% και περί το 35% τα Σκόπια (με βάση την Συνθήκη του Βουκουρεστίου).
Δίνοντας λοιπόν το όνομα Μακεδονία με σύνθετη γεωγραφική μορφή (Βόρεια), η
Ελλάδα έκανε τη μεγάλη υποχώρηση. Δεν έδωσαν λοιπόν κάτι ουσιαστικό
οι Σκοπιανοί αλλά αποδέχθηκαν ότι μία περιοχή της γεωγραφικής Μακεδονίας στη
βόρεια πλευρά της (περίπου το 1/3 του συνόλου) αποτελεί επικράτειά τους και δίνει το όνομα
και στην υπόλοιπη χώρα (όπως γνωρίζουμε βέβαια τα 2/3 της ΠΓΔΜ ποτέ
δεν ανήκαν στη γεωγραφική Μακεδονία συμπεριλαμβανομένης και της πρωτεύουσας των
Σκοπίων).
Συνεπώς, αφού τους ενοχλεί αυτό που ήταν
αυτονόητο, ομολογούν ότι ήθελαν να μονοπωλήσουν το κρατικό όνομα της Μακεδονίας και προφανώς να διατηρήσουν
εδαφικές βλέψεις, όπως προέβλεπε η προπαγάνδα και η ιδεολογία τους, στην
υπόλοιπη Μακεδονία, κυρίως την ελληνική αλλά και την βουλγαρική.
Το «βόρεια» θα εξαφανιστεί
Τέταρτον,
όταν ο Ζάεφ θριαμβολογεί στις ομιλίες
του για την εξασφάλιση της Μακεδονικής
ταυτότητας και γλώσσας
τότε αναιρεί πλήρως την εναλλακτική αναφορά της ιθαγένειας που υπάρχει στη
συμφωνία ως «πολιτών της Βόρειας Μακεδονίας».
Άλλωστε οι πανηγυρικές και συνεχείς αναφορές του Ζάεφ
σε Μακεδονία (ευρωπαϊκή μάλιστα) και Μακεδόνες, υποδηλώνει τη βεβαιότητά του
ότι το Βόρεια Μακεδονία θα εκλείψει, καθώς οι μόνοι πολίτες και ο
μόνος λαός με όνομα Μακεδόνες
παγκοσμίως θα είναι οι Σκοπιανοί, όπως άλλωστε και η μόνη χώρα παγκοσμίως θα
είναι η «Μακεδονία», αφού πάψει να χρησιμοποιεί το Βόρεια.
Θέμα χρόνου λοιπόν είναι η εξαφάνιση και
επίσημα του Βόρεια. Το κρίσιμο, και γι’ αυτό θριαμβολογούν πίσω
από τους θεατρινισμούς τους, είναι το όνομα του λαού Μακεδόνες και της γλώσσας μακεδονικής που θα χαρακτηρίσουν τελικά και την
ταυτότητα του κράτους της (Βόρειας) «Μακεδονίας».
Πέμπτον, στις
προκλητικές και επαναληπτικές αναφορές
σε Μακεδόνες και Μακεδονία εντός των Σκοπίων αλλά και διεθνώς (Ευρωπαϊκό
Κοινοβούλιο), κανείς Έλληνας επίσημος δεν
εξέφρασε αντίρρηση ούτε κατήγγειλε ότι παραβιάζεται η Συμφωνία των Πρεσπών.
Ούτε καν στο χώρο και την ώρα που υπογράφηκε αυτή η απαράδεκτη Συμφωνία στην
περιοχή των Πρεσπών και εκστομίζονταν αυτοί οι προκλητικοί όροι από τους
Σκοπιανούς ηγέτες!
Έκτον, ένα
άλλο κρίσιμο στοιχείο είναι η εμπέδωση και η εξοικείωση, ο εθισμός δηλαδή από
τον προδομένο και καθημαγμένο οικονομικά ελληνικό λαό, της νέας κατάστασης που
τείνει να διαμορφωθεί τόσο διεθνώς όσο και μέσα στα Σκόπια, να χρησιμοποιείται
πλέον νομιμοποιημένα και με τη δική μας αποδοχή (από
αντιπάλους και «φίλους»), το
όνομα Μακεδόνες
– Μακεδονία χωρίς
αυτό να αναφέρεται σε τίποτα ελληνικό και γνήσια μακεδονικό.
Αυτή η νέα ήττα θα αποδυναμώσει έτι
περαιτέρω την ψυχολογική κατάσταση των Ελλήνων, θα είναι δηλαδή κάτι σαν αυτό
που λέγαμε για το Κυπριακό «σταδιακή προσαρμογή στα τετελεσμένα του Αττίλα!», την οποία
και προσπαθούσαμε να αποτρέψουμε. Το πρόσχημα στους επιχαίροντες ξένους το έδωσε
βέβαια η κυβέρνηση Τσίπρα, που
αποδεχόμενη την εκχώρηση του μακεδονικού ονόματος, απενοχοποίησε τους Σλάβους
σφετεριστές του. Άλλωστε και οι ίδιοι στον ΣΥΡΙΖΑ μέχρι
το 2015 αποκαλούσαν τα Σκόπια Μακεδονία!
Μπράβο στον Έλληνα πρωθυπουργό
Μπράβο στον κ. Τσίπρα
και ιδίως στον μεγάλο αρχιτέκτονα της συμφωνίας κ. Κοτζιά. Μπράβο
και στην ελληνική διπλωματία που συναίνεσε σ’ αυτό χωρίς ούτε μία παραίτηση. Τα
Σκόπια λοιπόν επέτυχαν, σε βάθος χρόνου, την βέβαιη διεθνή μονοπώληση του κλεμμένου και απόλυτα ελληνικού ονόματος της Μακεδονίας επί 2.600 χρόνια.
Το οποίο προστιθέμενο στην αναγνωριζόμενη
ιθαγένεια, εθνότητα και γλώσσα ως μακεδονικές, θα τους δώσει πλήρη και μόνιμη
ιδιοκτησία πάνω στο ατίμητο ελληνικό κληροδότημα της Μακεδονίας, που χρειάστηκε ποταμούς αίματος και απίστευτους ηρωισμούς για να
βρεθεί ξανά στην κυριαρχία του αληθινού ιδιοκτήτη του, μετά από 482 χρόνια Οθωμανικής σκλαβιάς
και πολλές προσπάθειες εκσλαβισμού της.
Πως θα συνυπάρξουν ειρηνικά και
εποικοδομητικά τα δύο κράτη και οι δύο λαοί όταν ο ένας (Σκόπια) θα ονομάζεται, θα νιώθει και θα
διατυμπανίζει ότι είναι η
μόνη Μακεδονία παγκοσμίως (μόνο στα διαβατήρια ίσως να
διασωθεί μεσοπρόθεσμα το Βόρεια), ότι το εθνικό τους όνομα είναι Μακεδόνες και η γλώσσα τους μακεδονική;
Με αυτούς τους όρους λοιπόν θα
παρουσιάζονται στα ξένα Κράτη, στον ΟΗΕ, στο ΝΑΤΟ, στην ΕΕ, στην ίδια την
Ελλάδα ως τουρίστες ή εμπορευόμενοι, κ.λπ. Και βέβαια αυτή η ανοίκεια ταύτιση
που προήλθε από κλοπή, σφετερισμό και παράνομη ονοματολογική και πολιτιστική «χρησικτησία», θα οδηγεί σε ψευδοαλυτρωτισμό (δηλαδή
επεκτατισμό). Όπως
ήδη συμβαίνει για αρκετά χρόνια, δηλαδή έναν ανεκπλήρωτο πόθο και μία αλαζονική
μεγαλομανία περί δοξασμένης γης και ιστορίας της Μακεδονίας του Φιλίππου και
του Αλεξάνδρου, που δήθεν τους ανήκει, αν και στο βάθος του μυαλού και της
ψυχής τους ξέρουν ότι τους είναι ξένη και παντελώς άσχετη γιατί οι ίδιοι είναι
Σλάβοι, ενώ χρονικά τους χωρίζουν πάνω από 1.000 χρόνια από
εκείνη τη δοξασμένη περίοδο.
Θα
περιμένουν λοιπόν άλλοτε από Τούρκους, άλλοτε από Βούλγαρους, ή και Αλβανούς
ακόμη, ή και από κάθε ανιστόρητο και αγεωγράφητο Ευρωπαίο ή Αμερικανό (ίσως
και Ρώσο) να τους
βοηθήσει να ολοκληρώσουν και να ενώσουν την τάχα χωρισμένη και σκλαβωμένη
πατρίδα τους και τον διασπασμένο λαό τους. Δηλαδή όλους εμάς τους Μακεδόνες
Έλληνες.
Κι εμείς οι γνήσιοι Μακεδόνες Έλληνες (οι μόνοι γνήσιοι Μακεδόνες) θα παρακαλάμε και θα αγωνιζόμαστε να πείσουμε συμμάχους και
εταίρους και όλη την οικουμένη ότι αυτοί οι τίτλοι μας ανήκουν από βαθιά στο
παρελθόν, με χρονική συνέχεια και διάρκεια μέχρι σήμερα και ότι «όποιος παραδίδει
όνομα, παραδίδει έδαφος» και ότι
«το όνομά
μας είναι η ψυχή μας».
Τα στηρίγματά τους;
Έβδομον,
και ποιοι θα είναι τα στηρίγματά μας; Το ΝΑΤΟ, που
δεν εμπλέκεται στις διαφορές μεταξύ των κρατών-μελών του; (Στόλτενμπεργκ,
Δόγμα Λουνς), το
ΝΑΤΟ και η Βρετανία που δεν άφησαν στρατιωτικά
ελληνικά πλοία και αεροπλάνα να ενισχύσουν την αγωνιζόμενη κυπριακή Εθνοφρουρά
και την ΕΛΔΥΚ στην εισβολή του Αττίλα, όπου προφανώς υπήρχε ξένος δάκτυλος;
Ή το ΝΑΤΟ-Η.Π.Α. που εξίσωσαν τον θύτη (τουρκικό
κράτος και όχλο) με το θύμα (Ρωμιούς της Πόλης) στο φοβερό γενοκτονικό
πογκρόμ των Σεπτεμβριανών του 1955, «για να
μην διασαλευθεί η αποτελεσματικότητα της Συμμαχίας στην Ανατολική Μεσόγειο»;
Ή μήπως το ΝΑΤΟ που βομβάρδισε την Σερβία –
Κόσσοβο για να επιτύχει την απόσχιση του τελευταίου (στο
όνομα της διαβόητης και διεθνώς παράνομης «ανθρωπιστικής επέμβασης») και κατάφερε να γιγαντώσει τον εθνικισμό,
την μεγαλομανία και τον επεκτατισμό των Αλβανών, και να δημιουργήσει διεθνές
προηγούμενο για τη Ρωσία στην Κριμαία, την Γεωργία και την Ουκρανία και ποιος
ξέρει για ποιους άλλους σε ολόκληρο τον πλανήτη;
Μήπως θα μας δικαιώσει η ΕΕ που κλονίζεται
μετά το Brexit και τις διαφοροποιήσεις των κρατών της κεντρικής και νότιας
Ευρώπης και δεν μπορεί να βρει κοινή γραμμή για την αναγκαία αλληλεγγύη που
προβλέπουν οι Συνθήκες ίδρυσής της, στο μεταναστευτικό-προσφυγικό και
λειτουργεί με βάση τα συμφέροντα των ισχυρών χωρών της;
Όλοι
αυτοί οι ξένοι επιδεικνύουν πλήρη αφασία και αδιαφορία για τα ελληνικά
δικαιώματα και συμφέροντα, συνεχίζουν να δείχνουν ότι δεν καταλαβαίνουν τίποτα
και δεν θυμούνται την ιστορία, τους χιλιάδες νεκρούς και την πολύτιμη
συνεισφορά της Ελλάδας στον Πρώτο και Δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο και ότι το μόνο
που τους ενδιαφέρει είναι η επέκταση του χώρου επιρροής και των αγορών τους,
όπως και τα στρατηγικά συμφέροντά τους.
Γίνεται κατανοητό λοιπόν ότι απαιτείται μία ριζική αλλαγή στάσης της πολιτικής
μας για να εξασφαλιστούν τα δίκαια και νόμιμα συμφέροντά μας που δυστυχώς
υπονομεύθηκαν εκ των ένδον…! Υπάρχει τρόπος και δρόμος να
προστατευθούν: να μην
κυρωθεί από την Ελλάδα η Συμφωνία των Πρεσπών (μέσω
εκλογών ή δημοψηφίσματος) και να
αξιοποιηθεί πλέον η ενταξιακή πορεία της ΠΓΔΜ προς την ΕΕ για μία ουσιαστικά
καλύτερη Συμφωνία με συμφέροντες όρους και εγγυήσεις για την πατρίδα μας.
