Λάζαρος – Κίμων Μπερβερίδης
Σούρουπο
στη Σαλονίκη
Στο
φθινόπωρο το πληκτικό
Στου
βαρδάρη τα στενάγματα ανήκει
Γοργό
το βήμα στη παραλία περπατώ
Αιωρείται
γυμνή η Σελήνη
Στα
ήσυχα του φεγγαριού νερά
Στην
πορεία της νέο σκηνικό στήνει
Της
θάλασσας τα λυπημένα δειλινά.
Και
έχει η καρδιά τόσα να πει
Ένα
χαμόγελο ποιος θα της δώσει
Του
φθινοπώρου κουρασμένη αναπνοή
Δρόμος
μακρύς,το τίμημα ποιος θα πληρώσει.
Και
έχει η καρδιά τόσα να πει
Άραγε
που να τελειώνει η μοναξιά
γεύομαι
το άδικο δίχως οργή
ξεμακραίνει
λαβωμένη μια συντροφιά.
Σούρουπο
στη Σαλονίκη
Κάτι
μέσα μου πάντα θα λείπει
Άναψαν
τα φώτα στη πλατεία
Αλλάζει
τώρα πλοκή η ιστορία.
