ΜΟΥ ΠΕΡΑΣΑΝ ΑΠΟ ΤΟ ΜΥΑΛΟ (31/8/2018)

http://roykoymoykoy.blogspot.gr/

Ανδρέας

    Όταν πριν από μέρες είχε «σκάσει μύτη» η είδηση πως το Μεταφορών σχεδιάζει διάφορα για τα αυτοκίνητα και τα ΚΤΕΟ, με σκοπό να «πιάσει» αυτούς που γυρνούν πίσω τα χιλιόμετρα, εάν θυμάστε, σας είχα γράψει πως αυτό τελικά δεν θα γίνει, αφού ΔΕΝ ΓΙΝΕΤΑΙ! Κάτι παραπάνω ξέρω πάνω σε αυτό το θέμα…. Τώρα, φαίνεται τι κατάλαβε το υπουργείο και έκανε τροποποίηση. Τουλάχιστον, γλύτωσε τον χαρακτηρισμό του ηλιθίου!

------------------------------------------

    Χαμός γίνεται στα… σόσιαλ μήντια για τις … γκόμενες, προσωρινές και μόνιμες, φρέσκες και σιτεμένες, που ο Πινόκιο υπουργοποίησε! Έ, δεν έχουν άδικο όσοι τον «κράζουν». Κυβέρνηση φτιάχνει, όχι παρέα για πικ-νικ….

------------------------------------------

    Άρτον και θεάματα… Αυτά έδιναν στην Αρχαία Ρώμη στο λαό, για να τους αφήνει ήσυχους! Έτσι και τώρα, μπορεί ακόμα να μην έχουμε ανάγκη ( όχι όλοι ) να μας μοιράσουν «άρτον», όμως «θεάματα» δόξα τω Θεώ μας δίνουν, από τη ΔΕΘ, και μάλιστα «στην κούτρα». Αυτό που δεν ξέρουμε, είναι το πόσο θα πληρωθούν όλοι οι καλλιτέχνες και οι… συμπαρομαρτούντες για τις εμφανίσεις τους. Πάλι ευκαιρία για «λαμογιές»! Γιατί είμαι καχύποπτος; Γιατί όποιος καεί από το κουρκούτι, δεν φυσάει μόνο το γιαούρτι, αλλά και το… παγωτό!

------------------------------------------

    Αυτά με την μη μείωση των συντάξεων και την εξυπηρέτηση όλων των παιδιών σε παιδικούς σταθμούς, δεν τα λαμβάνω υπόψη. Γιατί με βάση την γνωστή τακτική των Συριζαίων, υπόσχονται πράγματα που ΞΕΡΟΥΝ ΚΑΛΑ πως δεν θα γίνουν! Έχει το DNA τους όλων, κάτι απο Πινόκιο, κάτι από Μυγχάουζεν , κάτι από Στάλιν και κάτι από Βελουχιώτη.

Ιστορικά ... ανέκδοτα !!

http://roykoymoykoy.blogspot.gr/

Το έστειλε ο Γιάννης Κόντης

Διογένης ο Κυνικός (404-323 π.Χ., ο ξακουστός για την ιδιόρρυθμη ζωή του φιλόσοφος γεννήθηκε στη Σινώπη και πέθανε στην Κόρινθο. Δίδασκε την απαλλαγή από κάθε ανάγκη και περιφερόταν στους δρόμους ξυπόλητος και ρακένδυτος. Τα αποφθέγματά του διακρίνονται για το σκωπτικό και σαρκαστικό τους πνεύμα)

    Όταν τον επισκέφτηκε ο Αλέξανδρος, τον ρώτησε:

-Τι ζητάς μέσα στο πιθάρι, Διογένη;

-Ψάχνω να βρω τα οστά του πατέρα σου και τα οστά του δούλου μου, μα δεν μπορώ να τα ξεχωρίσω, γιατί δεν υπάρχει καμιά διαφορά μεταξύ τους.

    Λέγεται πως οι δύο άντρες πέθαναν την ίδια μέρα το 323 π.Χ.

---------------------------------

    Ένας φαλακρός στην αγορά νόμισε πως βρήκε το κατάλληλο πρόσωπο κι άρχισε να ειρωνεύεται το Διογένη. Αυτός τον άφησε να εξαντλήσει το απόθεμα της «εξυπνάδας» του και τότε, κοιτάζοντας τη φαλάκρα του ανθρώπου εκείνου, είπε:

- Τιμή και δόξα στα μαλλιά, που είχαν την πρόνοια να εγκαταλείψουν εγκαίρως ένα τέτοιο κεφάλι σαν το δικό σου!

---------------------------------

    Περαστικός ο Διογένης από το σπίτι ενός μοχθηρού ευνούχου, διάβασε μία επιγραφή στην πόρτα του, η οποία έλεγε: « Μηδέν εισίτω κακόν». Δηλαδή: Ας μη μπει κανένα κακό μέσα σ’ αυτό το σπίτι.

    Κι ο Διογένης με προσποιητή απορία:

-Και ο οικοδεσπότης από πού θα μπαίνει στο σπίτι του;

---------------------------------

Αρίστιππος ο Κυρηναίος ( 435-355 π.Χ., αρχαίος φιλόσοφος από την Κυρήνη της Β. Αφρικής, μαθητής του Σωκράτη και ιδρυτής της Κυρηναϊκής Σχολής)

    Ο Αρίστιππος ζητούσε υψηλά δίδακτρα από τους μαθητές του. Κάποτε λοιπόν τον επισκέφτηκε ένας πατέρας, ο οποίος φιλοδοξούσε να εγγράψει το γιό του, αλλά τσιγκούνης καθώς ήταν, είπε στον φιλόσοφο, όταν άκουσε την τιμή:

-Πολλά μου ζητάς! Εγώ με τόσα χρήματα θα μπορούσα να αγοράσω ένα βόδι.

- Τότε, απάντησε ο φιλόσοφος, αγόρασέ το, για να έχεις δύο.

---------------------------------

    Όταν έφτασε ναυαγός κάποτε στη Ρόδο και βρέθηκε χωρίς χρήματα, πήγε σ’ ένα γυμναστήριο και μίλησε τόσο ωραία, που τους γοήτευσε όλους. Εκείνοι τότε του έδωσαν ό,τι είχε ανάγκη.

    Ο φιλόσοφος δεν έχασε την ευκαιρία να τονίσει πως οι γονείς πρέπει να οπλίζουν τα παιδιά τους με τέτοιο πλούτο, ο οποίος ακόμα και ύστερα από ένα ναυάγιο να είναι ικανός να φτάσει κολυμπώντας μαζί με τον ιδιοκτήτη του στη στεριά!

---------------------------------

    Ένοιωθε περιφρόνηση για εκείνους που ζητούσαν τον πλούτο μόνο για χάρη του πλούτου. Γι’ αυτό, όταν κάποτε ένας πλούσιος από τη Φρυγία, ονόματι Σίμος, του επέδειξε την πολυτελή οικία του, στρωμένη παντού με μάρμαρα, ο Αρίστιππος τον έφτυσε στο πρόσωπο! Στη διαμαρτυρία του Σίμου για την απρεπή αυτή πράξη ο φιλόσοφος απάντησε:

-Εδώ που μ’ έφερες, ανάμεσα σε τόσα γυαλιστερά μάρμαρα, δε βρήκα πιο κατάλληλο μέρος, για να φτύσω!

---------------------------------

    Κάποιος νέος καυχιόταν ότι είχε διαβάσει άπειρα βιβλία. Και ο Αρίστιππος που τον άκουσε, παρατήρησε:

-Όμως όσοι τρώνε πολύ δεν είναι πάντοτε οι υγιέστεροι. Υγιέστεροι είναι όσοι χωνεύουν καλά.

Το ερημονήσι ...!!!

http://roykoymoykoy.blogspot.gr/

    Σε ένα ερημονήσι βρέθηκαν ναυαγοί:

-2 Ιταλοί και 1 Ιταλίδα

-2 Γάλλοι και 1 Γαλλίδα

-2 Γερμανοί και 1 Γερμανίδα

-2 Έλληνες και 1 Ελληνίδα

-2 Άγγλοι και 1 Αγγλίδα

-2 Βούλγαροι και 1 Βουλγάρα

-2 Σουηδοί και 1 Σουηδέζα

-2 Ιρλανδοί και 1 Ιρλανδέζα

-2 Ρώσοι και 1 Ρωσίδα

    Ένα μήνα μετά πάνω σε αυτό το πανέμορφο και απομακρυσμένο νησί:

    -Ο ένας Ιταλός καθάρισε τον άλλον Ιταλό για την Ιταλίδα.

    -Οι δύο Γερμανοί έφτιαξαν ένα εβδομαδιαίο πρόγραμμα το οποίο ακολουθούν αυστηρά, για να εναλλάσσονται με την Γερμανίδα.

    -Οι δύο Έλληνες κοιμούνται την Δευτέρα με την Ιταλίδα, την Τρίτη με την Σουηδέζα, την Τετάρτη με την Γαλλίδα, την Πέμπτη με την Ρωσίδα, την Παρασκευή με την Ελληνίδα και το σαββατοκύριακο πηγαίνουν για ψάρεμα καθώς η Ελληνίδα ασχολείται ευτυχισμένη με την καθαριότητα και το μαγείρεμα.

    -Οι δύο Άγγλοι περιμένουν κάποιον να τους συστήσει στην Αγγλίδα και έως τότε βολεύονται μεταξύ τους.

    -Οι δύο Βούλγαροι έριξαν μια ματιά στον ωκεανό, μετά μια ματιά στην Βουλγάρα και άρχισαν να κολυμπάνε.

    -Οι δύο Σουηδοί μελετούν το ενδεχόμενο αυτοκτονίας την στιγμή που η Σουηδέζα γκρινιάζει ασταμάτητα για τις αναλογίες του κορμιού της, την αληθινή φύση του φεμινισμού, αλλά τουλάχιστον δεν χιονίζει και οι φόροι είναι σε μειωμένα επίπεδα.

    -Οι Ιρλανδοί αρχίζουν να χωρίζουν το νησί σε βόρειο και νότιο και να κατασκευάζουν ένα αποστακτήριο. Δεν είναι σίγουροι αν θα πρέπει να συζητάνε για sex μιας και τα πράγματα αρχίζουν να γίνονται θολά μετά τα πρώτα λίτρα κατάποσης whiskey.

    -Ο ένας Ρώσος παντρεύτηκε την Ρωσίδα και μετά την χώρισε. Είναι ο καλύτερος πελάτης του αποστακτηρίου των Ιρλανδών. Ο άλλος Ρώσος έβγαλε λεφτά σκοτώνοντας τον Ιταλό και κανονίζοντας να βγάλει βίζα στους Βούλγαρους. Κάνοντας αυτά διεκδικεί το 33.4% από το αποστακτήριο των Ιρλανδών, συμπεριλαμβανομένου και του παγκόσμιου δικαιώματος διανομής στους Άγγλους, προσλαμβάνοντας τους Έλληνες για πωλητές. Επίσης προσέλαβε τους δύο Γερμανούς ως σωματοφύλακες για τον εαυτό του και την Ρωσίδα γκόμενά του και υποσχέθηκε στην Βουλγάρα ότι θα γίνει νονά του πρώτου του παιδιού. Εξακολουθεί να βγαίνει και με την Σουηδέζα ενίοτε για να μάθει αγγλικά.

    -Στο μεταξύ οι Γάλλοι ακόμα σκέφτονται πώς ξέμειναν μόνοι στο νησί!

Αξιότιμη κυρία Λαμπρινή Μουστάκα

http://roykoymoykoy.blogspot.gr/

Το έστειλε ο Παναγιώτης Νινιός

Σωτήριος Καλαμίτσης      

    Βρίσκομαι στο μπαλκόνι του σπιτιού μου καπνίζοντας νευρικά. Περιμένω να χαράξει και ένα από τα καμάρια μου να επιστρέψει από διασκέδαση. Στο μυαλό μου καρφωμένη η επιστολή σας προς τον πρωθυπουργό της χώρας. Δεν μπορώ ούτε συλλυπητήρια να σας απευθύνω για τον άδικο χαμό του Νικόλα σας. Θα ήταν τόσο τυπικό και συμβατικό. Δεν θα είχε κανένα νόημα. Αυτό που μπορώ να κάνω είναι να ενώσω τη φωνή μου με τη δική σας, μήπως και κάποιοι «αρμόδιοι» ευαισθητοποιηθούν και κάνουν κάτι για τον δύσμοιρο αυτό τόπο. Ως γονιός καταλαβαίνω πολύ καλά πόσο κοπιάσατε για να «αναστήσετε» τον Νικόλα. Τα ξενύχτια, τις αγωνίες, τις ανησυχίες, τη βάσανο της νουθεσίας, τις χαρές μιας επιτυχίας, τις απογοητεύσεις μιας αποτυχίας, τον παρηγορητικό λόγο, όλα αυτά που βιώνει ένας πατέρας, πολύ περισσότερο όμως μια μητέρα, μεγαλώνοντας τα βλαστάρια του.

    Και ξαφνικά διαπιστώνει  με πολύ πόνο για πολλοστή φορά  πως ουδείς ασχολείται σοβαρά με την προστασία των πολιτών αυτής της χώρας. Όλοι σπεύδουν κατόπιν εορτής να διορθώσουν, πάντοτε ανεπιτυχώς φευ,  τα κακώς κείμενα, όταν μας βρει κάποια συμφορά. Οι δολοφόνοι, λέει, του Νικόλα σεσημασμένοι. Φυλακισθέντες και αποφυλακισθέντες. Και δεν είναι η μοναδική περίπτωση. Επειδή έτσι ορίζει ο νόμος. Για την αποσυμφόρηση των φυλακών λέει. Και πώς ξεφύτρωσε τέτοιος νόμος; Επειδή κάποιοι τον ψήφισαν. Οι αντιπρόσωποί μας. Κανένας από αυτούς δεν ζήτησε μία συγγνώμη για την ψήφο που έδωσε σε τέτοιο νόμο. Κανένας δεν υπέβαλε ακόμη ερώτηση στον υπουργό Δικαιοσύνης ως προς το πότε λογαριάζει να φέρει προς ψήφιση την κατάργηση του νόμου που επιτρέπει στους ειδεχθείς εγκληματίες να αποφυλακίζονται. Από οποιοδήποτε κόμμα.

    Δεν θα θυμίσω τις τραγωδίες στη Μάνδρα και στο Μάτι που ακόμη αναζητούν υπευθύνους. Ούτε τον αυξανόμενο αριθμό των θανάτων από τον ιό του Δυτικού Νείλου, με τον οποίον ουδείς  ασχολείται. Μηδέ το θέατρο που παίζουν οι ανάλγητοι πολιτικοί πάνω στις λάσπες και στ’ αποκαΐδια. Θα θυμίσω την περίπτωση Κόταρη, ο οποίος έχασε τη ζωή του, επειδή κάποιοι ελεεινοί αποφάσισαν να του κλέψουν την κάμερα, με την οποία πήγαινε να απαθανατίσει τις πρώτες στιγμές από την αναμενόμενη γέννηση του γιού του. Έτσι και με τον Νικόλα. Έχασε τη ζωή του, επειδή κάποιοι υπάνθρωποι αποφάσισαν να του κλέψουν το κινητό και τα λεφτά του την ώρα που απολάμβανε με την κοπέλα του την ολόφωτη Αθήνα από ψηλά. Κι’ αν ο Νικόλας κατάφερνε να αντισταθεί και έριχνε στον γκρεμό έναν από τους αλητήριους που του επιτέθηκαν; Ίσως να ήταν τώρα στη φυλακή, επειδή θα είχε υπερβεί, λέει, το όριο της νομίμου  αμύνης. Καλλίτερα στη φυλακή, βέβαια, παρά στο χώμα, αλλά ο Νικόλας δεν ήταν τόσο τυχερός.  

    Θυμήθηκα τις στατιστικές για την εγκληματικότητα, τις οποίες επικαλέσθηκε και ο ανεκδιήγητος πρώην υπουργός Τόσκας. Στατιστικώς, είπε, η εγκληματικότητα μειώθηκε. Με τον θάνατο του Νικόλα απλώς αυξήθηκε κατά τι. Αμελητέα η διαφορά. Και βέβαια ουδείς  τόλμησε να επισημάνει ότι το 58% των κρατούμενων στις υπερκορεσμένες φυλακές είναι αλλοδαποί, όπως οι δολοφόνοι του Νικόλα. Καθότι θα τον έπιαναν στο στόμα τους οι αλληλέγγυοι, οι δικαιωματίες, οι ανθρωπιστές και όλο το κακό συναπάντημα.

    Ανέτρεξα σε άρθρο του Σταύρου Θεοδωράκη γραμμένο τον Ιανουάριο του 2014.                     

    «Την 1η Νοεμβρίου 2013 είχαμε 12.900 κρατούμενους εκ των οποίων οι 7.600 είναι  αλλοδαποί. Τα 33 καταστήματα κράτησης χωράνε 9.880 κρατούμενους».

    58% οι αλλοδαποί τότε, που δεν είχαμε τα κύματα των λαθρομεταναστών του 2015. Και εισαγόμενη εγκληματικότητα λοιπόν. Στο όνομα του ανθρωπισμού επιτρέψαμε να πλημμυρίσουν την πατρίδα μας άνθρωποι απαίδευτοι, συνηθισμένοι σε άλλους τρόπους ζωής, χωρίς τις δικές μας αξίες, τις οποίες χλευάζουν οι αυτοαποκαλούμενοι αριστεροί κυβερνώντες που μερίμνησαν για το σύμφωνο συμβίωσης ομοφυλοφίλων, μετέχουν με καμάρι  στις υπερήφανες παρελάσεις τους, προστρέχουν εις βοήθεια των λαθρομεταναστών, αλλά όχι των πολιτών στη Μάνδρα και στο Μάτι,   και έχουν βάλει μπρος για τον χωρισμό Εκκλησίας και κράτους, λες  και αυτό είναι το πρόβλημα της χώρας.

    Ίσως σας κούρασα. Αλλά είναι τόσο μπερδεμένες οι σκέψεις μέσα μου. Είναι τόσο τραγικό να διαπιστώνεις κάθε μέρα ότι στην πατρίδα μας ζούμε από τύχη. Ότι πρέπει να δοξάζεις  τον Θεό κάθε φορά που βλέπεις τα παιδιά σου να επιστρέφουν σώα και αβλαβή στο σπίτι, επειδή οι ταγοί μας είναι απατεώνες, ψεύτες, υποκριτές, ανήθικοι, ανάλγητοι.

    Ξημέρωσε. Κάποια παιδιά, όπως και το δικό μου, γύρισαν στη ζεστή αγκαλιά του σπιτιού. Η αγωνία μου και τόσων άλλων τυχερών γονιών τελείωσε. Άλλη μια μέρα μόχθου και αγωνίας αρχίζει.

    Πώς να κλείσω τούτο το γράμμα; Με το κοινότοπο «Μακάρι ο Νικόλας να είναι το τελευταίο Ελληνόπουλο που χάνεται άδικα»; Την έχω βαρεθεί αυτή την ευχή. Άλλωστε, δεν πιάνει.

    Θα το κλείσω συγχαίροντάς σας που είχατε το σθένος να γράψετε αυτό  γράμμα στον πρωθυπουργό, ενόσω θρηνείτε τον άδικο χαμό τού Νικόλα. Κυρίως, επειδή το γράψατε γνωρίζοντας ότι θα  αποτελέσει φωνή βοώντος εν τη ερήμω, αλλά το οφείλατε σε όλα τα άλλα Ελληνόπουλα που κινδυνεύουν καθημερινά, επειδή δεν υπάρχει κράτος, προ πάντων δε κράτος δικαίου. Με την κρυφή ελπίδα ότι ίσως βρεθεί έστω και ένας που θα ευαισθητοποιηθεί, ώστε να μην  θρηνήσουμε άλλα θύματα στου Φιλοπάππου, στο Πεδίον του Άρεως, στην Ομόνοια, στην πλατεία Βικτωρίας, στην καρδιά, δηλαδή, της Ελλάδας μας που αντιστέκεται με επιστολ[ι]ές όπως η δική σας.

    Με εξαίρετη τιμή

Σωτήριος Καλαμίτσης