Ελληνικές παροιμίες «Z» και «Η»

http://roykoymoykoy.blogspot.gr/

https://el.wikiquote.org

«ΖΗΤΑ» Ζαβός ζαβή παντρεύτηκε, ζαβά παιδιά θα κάνουν. Ζει και κάτα, ζει και σκύλος, ζει και ποντικός στην τρύπα. (Ποντιακή) Ζήσε μαύρε μου να φας τριφύλλι, και τον Αύγουστο σταφύλι. Ζήτω που καήκαμε! «ΗΤΑ» Η αγάπη σου είναι ψεύτικη σαν τ΄ Απριλιού το χιόνι πρωί πρωί απλώνεται το μεσημέρι λυώνει. Η αρρώστια και η αρχοντιά φαίνεται από μακριά. Η αλεπού σαν γεράσει γίνεται καλόγρια. Η αλεπού εκατό και το αλεπουδάκι εκατόν δέκα. Η αλπού ικατό τα αλπούδια ικατόν δέκα. Η αλεπού εργάτες έβαζε και 'κείνη ακριδολόγαγε. Η αλήθεια είναι κουτσή, αλλά φτάνει στην κορφή. Η ανάγκη κάνει το παλικάρι. Η αρχή είναι το ήμισυ του παντός. Η βιάση ψήνει το ψωμί, μα δεν το καλοψήνει. Η γάρ σιωπή τοίς σοφοίσιν απόκρισις. Η γάτα για το ψάρι της, πούλησε τ' αμπέλι της. Η γίδα από τ' αυτί δεν κουτσαίνει. Η γκαμήλα αν θέλει γομαράγκαθα, ας μακρύνει το λαιμό της. Η γκαστρωμένη χόρευε και η γριά έσφιγγε τον κώλο της. Η γλώσσα κόκκαλα δεν έχει μα κόκκαλα τσακίζει. Η γλώσσα τιμάει το πρόσωπο. Η γριά αλεπού δεν πιάνεται με ξόβεργες. Η γριά η κότα έχει το ζουμί. Η γριά η κότα έχει το ζουμί, μα η πουλάδα κάνει τον πετεινό και λαλεί! Η γριά το μεσοχείμωνο ξυλάγγουρο γυρεύει. Η γυναίκα με το κλάμα κι ο κλέφτης με τους όρκους. Ή δείρε τ’ αρχοντόπουλο ή μη το μαγαρίσεις. Η δουλειά δεν είναι ντροπή. Η εκδίκηση είναι ένα πιάτο που τρώγεται κρύο. Η ζωή ειν' ένας κώλος: ή προλαβαίνεις και τον γαμάς, ή δεν προλαβαίνεις και σε χέζει.

Ή θα βρέξει ή θα χιονίσει ή καλό καιρό θα κάνει. Η θάλασσα 'ναι γαλανή μα ο αέρας τη μαυρίζει. Η ιστορία επαναλαμβάνεται. Η ισχύς εν τη ενώσει. Η καθαριότητα είναι μισή αρχοντιά. Η καλή καρδιά με θρέφει, η κακή με ξεριζώνει. (Ποντιακή) Η καλή μέρα, απ' το πρωί φαίνεται. Η καλή νοικοκυρά είναι δούλα και κυρά. Η καλή νοικοκυρά πριν πεινάσει μαγειρεύει. Η κότα έκανε τ' αυγό ή το αυγό την κότα; Ή μικρός-μικρός παντρέψου ή μικρός καλογερέψου. Η νύφη μας την ομορφιά στην κεφαλή την έχει. Η νύφη όντας γεννηθεί της πεθεράς θα μοιάσει. Η νύχτα βγάζει επίσκοπο κι η αυγή μητροπολίτη. Ἡ οὐσία εἶναι μία καὶ ὁ μπακλαβὰς γωνία Ή παπάς-παπάς, ή ζευγάς-ζευγάς. Η πείνα κάστρα πολεμάει και κάστρα παραδίνει. Η πίστωση απόθανε (η κακοπληρωμή τη σκότωσε). Η πολλή αγάπη φέρνει και πολλή αμάχη. Η πολλή δουλειά τρώει τον αφέντη. H πονηρή αλεπού πιάνεται απ' τα τέσσερα. Η πουτάνα θέλει να κρυφτεί μα η χαρά δεν την αφήνει. Η πρώτη δούλα, η δεύτερη κυρά. Η σκύλα από τη χαρά της τα 'κανε στραβά τα κουτάβια. Ή στραβός ειν' ο γιαλός ή στραβά αρμενίζουμε. Ἢ τὰν ἢ ἐπὶ τᾶς Η τέχνη θέλει μάστορη κι η φάβα θέλει λάδι. Η τιμή τιμή δεν έχει και χαράς 'τον που την έχει. Η τρέλα δεν πάει στα βουνά. Η τύχη τρυπάει κεφάλια και περάει. (Ποντιακή) Η φτήνια τρώει τον παρά. Η φτώχεια θέλει καλοπέραση. Η φτώχεια θέλει καλοπέραση κι πουτανιά φτιασίδι, το ψάρι θέλει υπομονή και το μουνί κυνήγι. Η χάρη θέλει αντίχαρη και πάντα χάρη μένει. Ήθελές 'τα κι έπαθές 'τα. Ήθος ανθρώπω δαίμων. Ο χαρακτήρας του ανθρώπου είναι η μοίρα του. Ήλιος και βροχή παντρεύονται οι φτωχοί. Ήλιος και φεγγάρι παντρεύονται οι γαϊδάροι. Ήλιος και χιόνι, παντρεύονται οι αρχόντοι. Ήρθαν τ' άγρια να διώξουν τα ήμερα. Ήρθε ο Αύγουστος, πάρε την κάπα σου. Ήταν στραβό το κλήμα, το ’φαγε κι ο γάϊδαρος κι αποστράβωσε. Ήτανε στραβό το κλήμα, το ’φαγε κι ο γάιδαρος. Ηύραμεν ζουρλόν παπάν, καί ολημέρα ψάλλωμεν.