http://roukoumoukou.blogspot.gr/
Ανδρέας Μελεζιάδης
Από την στιγμή που ο πρωθυπουργός πήγε στις
ΗΠΑ και συνάντησε τον Αμερικανό πρόεδρο, κάτι φάνηκε πως άλλαξε στις σχέσεις
μας με τους Σκοπιανούς. Προς το καλύτερο; Σίγουρα όχι . Προς το
χειρότερο; Μα, πόσο χειρότερα μπορεί να είναι; Και στο κάτω – κάτω της γραφής,
την πρεμούρα δεν την έχουμε εμείς. Φαίνεται πως ο πρωθυπουργός πήρε… «συμβουλές» για αλλαγή
στάσης στο Σκοπιανό. Αλλαγή, που επιδιώκει τόσο η ΕΕ
όσο και οι ΗΠΑ. Και μας «φόρτωσαν» πάλι
στην πλάτη τον… «ειδικό
διαπραγματευτή» mr Νίμιτς, γνωστό
και μη εξαιρετέο από το παρελθόν.
Δεν έχω σκοπό να αναμασήσω όλα όσα έχουν
γίνει και όλα όσα έχουν γραφτεί. Τα ξέρετε. Δεν θα μπορούσα να προσθέσω τίποτα.
Μόνο κάποιες επισημάνσεις.
Δεν έχουμε κανένα πρόβλημα με τους
Σκοπιανούς, είναι δίπλα μας, δεν κινδυνεύουμε στρατιωτικά από αυτούς, και ούτε
έχουμε κάποιες κρυφές ή φανερές διεκδικήσεις.
Το ποιο όνομα θα δώσουν στο κράτος τους, είναι
δικό τους δικαίωμα, όπως και ποια γλώσσα θα μιλάνε και το τι θα γράφει το
Σύνταγμά τους.
Καταστήσαμε σαφές, από την ίδρυσή τους, πως
για εθνικούς, ιστορικούς και άλλους πολλούς λόγους, δεν είναι δυνατόν να
τους αναγνωρίσουμε ονομασία που περιέχει την λέξη «ΜΑΚΕΔΟΝΙΑ», με
ότι αυτό συνεπάγεται ( ΒΕΤΟ κτλ)
Πέρασαν 25 χρόνια, και η προσωρινή
κατάσταση τείνει να γίνει μόνιμη , με κατά καιρούς αμφισβητήσεις εκατέρωθεν.
Τα γεωπολιτικά και οικονομικά συμφέροντα
της ΕΕ και των ΗΠΑ, επιδιώκουν «πάσει θυσία» την ένταξη των γειτόνων μας στο ΝΑΤΟ, αλλά και την ΕΕ. Έχουν τους
λόγους τους.
Από την στιγμή που αναθερμάνθηκε το θέμα, οι
Έλληνες δήλωσαν ξεκάθαρα, σε ποσοστό που ξεπερνάει το 65%, πως είναι αντίθετοι
στην αναγνώριση των γειτόνων, με όνομα που περιέχει το «ΜΑΚΕΔΟΝΙΑ» ή το «MACEDONIA», που είναι το ίδιο πράγμα.
Όλες οι αριστερές παρατάξεις, από
δεκαετίες τώρα, έχουν δηλώσει και υποστηρίξει πως τους είναι αδιάφορο εάν θα
ονομασθούν οι γέιτονές μας «ΜΑΚΕΔΟΝΙΑ» ή «ΜΑΚΕΔΟΝΙΑ + κατι τι». Είναι θέμα της ιδεολογίας τους.
Πρόκειται και πάλι, να ξεκινήσουν
διαπραγματεύσεις για το θέμα αυτό, ΜΕ
ΑΡΙΣΤΕΡΗ ΚΥΒΕΡΝΗΣΗ στην Ελλάδα. Ήδη, είμαστε στις
διαβουλεύσεις με επισκέψεις και ανταλλαγή προτάσεων.
Η ελληνική κυβέρνηση, σε όλες τις
προτάσεις της για την ονομασία, περιλαμβάνει την λέξη «ΜΑΚΕΔΟΝΙΑ», σε αντίθεση με την θέληση
του ελληνικού λαού.
Αυτά είναι τα δεδομένα του θέματος, χωρίς
χαρακτηρισμούς και χωρίς «κορώνες» υπέρ ή κατά.
Το θέμα μας είναι οι διαπραγματεύσεις. Και
σε αυτές, εμείς οι Έλληνες, δεν είμαστε γενικώς καθόλου καλοί. Γιατί, οι
διαπραγματεύσεις, είναι το κοινώς γνωστό
ΠΑΖΑΡΙ, στο
οποίο έχουν ιδιαίτερη έφεση οι Άραβες, οι Τούρκοι, οι γύφτοι, οι μουσουλμάνοι
γενικότερα. Το πώς συμβαίνει αυτό, δεν μπορώ να το εξηγήσω.
ΠΑΖΑΡΙ λοιπόν…
Οι Δυτικοί ( ΕΕ και ΗΠΑ) όταν λένε παζάρι,
εννοούν πως αυτοί θέλουν και πρέπει να
γίνει. Γνωστή η παλιά «πολιτική των κανονιοφόρων». Πλέον ανελίχθηκε σε «πολιτική των βομβαρδισμών»
Μα, όταν λέμε «παζάρι», εννοούμε μια διαδικασία συνομιλιών
ή κουβεντολογίου, όπως πχ στην περίπτωση που κάποιος αγόρασε κάτι 10 ευρώ και θέλει να το πουλήσει 50, και κάποιος άλλος, θέλει να το αγοράσει 20. Για
να γίνει παζάρι, ο καθένας στο μυαλό του έχει βάλει κάποια τιμή ( πχ 30 ο πωλητής και 25 ο
αγοραστής ) που στην πολιτική τις λέμε
«κόκκινες γραμμές» , και η
συζήτηση γίνεται για το ποιος θα φέρει «στα νερά» του ποιόν. Εκεί λοιπόν, εμείς
δεν είμαστε καθόλου καλοί. Σε σημείο που εάν είμαστε αγοραστές στην
παραπάνω περίπτωση, μπορούμε να πληρώσουμε 60 κα όχι 50, επειδή είμαστε…. «large», γενναιόδωροι! Ή εάν εμείς πουλάμε, να το δώσουμε 5, με ζημία, επειδή είμαστε…. φιλότιμοι!
Στην περίπτωση με τους γείτονες, το μόνο
παζάρι που μπορεί να γίνει είναι για το όνομα. Για όλα τα άλλα, μπορούν να
γίνουν κάποιες συμφωνίες, όμως ως γνωστόν, οι
συμφωνίες γίνονται για να παραβιάζονται. Ενώ το όνομα, δεν μπορούν
να το αλλάξουν.
Πάμε λοιπόν στο παζάρι…. Μα,
εμείς δεν έχουμε να παζαρέψουμε τίποτα. Πολύ κακώς, κάκιστα
μπαίνουμε σε αυτή τη διαδικασία. Ας λέγονται όπως θέλουν, δικό τους δικαίωμα.
Από την άλλη μεριά, κάθε απόφαση, έχει και συνέπειες, τις οποίες πρέπει να
ξέρουν! Δεν χρειάζονται φωνές, συλλαλητήρια, κραυγές, απειλές, υποσχέσεις και
όλα τα συναφή. Τους θέτεις τα δεδομένα, και ας αποφασίσουν μόνοι τους! Αυτή
είναι η μοναδική πραγματικότητα που μπορεί να ισχύσει στην περίπτωσή μας.
Κάποιοι, δυστυχώς «κρατούντες», λένε πως στο παζάρι πρέπει να είμαστε
και οι δύο κερδισμένοι. Όπως στο
παραπάνω παράδειγμα, εάν γίνει πώληση στα 25 ευρώ. Ο
πωλητής κερδίζει 15, και ο αγοραστής γλυτώνει 25 από την αρχική τιμή. Όμως, εδώ
δεν είναι έτσι τα πράγματα…..
Εάν αποδεχτούμε το όποιο όνομά τους , με ή
χωρίς το «ΜΑΚΕΔΟΝΙΑ», κερδίζουν πολλά πράγματα. Την ένταξη στο ΝΑΤΟ ( γιατί το θέλουν, άραγε; ) την ένταξη στην ΕΕ ( αυτό πάλι γιατί το θέλουν; ) και ότι άλλο νομίζουν πως θα
τους ωφελήσει. Δικές τους αποφάσεις. Εμείς όμως, τι θα κερδίσουμε και τι θα
χάσουμε;
Εάν το όνομά τους είναι «άνευ» «ΜΑΚΕΔΟΝΙΑΣ», θα κερδίσουμε πολύ λίγα πράγματα, αφού η οντότητα του κράτους τους,
ακόμα και σαν πελάτες, είναι πολύ περιορισμένη. Πρακτικά λοιπόν, τίποτα!
Εάν το όνομά τους είναι «μετα» «ΜΑΚΕΔΟΝΙΑΣ», και πάλι κερδίζουμε μηδαμινά πράγματα, όμως χάνουμε πολύ περισσότερα. Δημιουργούμε
ακόμα έναν διεκδικητή στα σύνορά μας, διατρανώνουμε την πολιτική ανυπαρξία μας,
πληγώνεται αφάνταστα η εθνική μας αξιοπρέπεια, με άλλα λόγια, ΕΜΕΙΣ ΧΑΝΟΥΜΕ!
Όλα αυτά, είναι σαν μαθηματικά Δημοτικού για αποφοίτους πρακτικού Λυκείου.
Δεν έχουν δικαίωμα να μην τα καταλαβαίνουν! Ή, να κάνουν πως δεν τα
καταλαβαίνουν.
Τι να παζαρέψουμε λοιπόν; Δεν υπάρχει τίποτα! Η άποψή μου, είναι
πως όλο αυτό το νταβαντούρι που γίνεται με το παζάρι, πρέπει να σταματήσει, να μην δοκιμάσει
τίποτα η ποντικομαμή ο Νίμιτς και να
κάτσει στα αυγά του, και οι Σκοπιανοί ας ζυγίσουν τα «σύν» και τα «πλην» της υποθέσεως. Πρέπει να
αποφασίσουν μόνοι τους. Οι δε … «εταίροι» μας, να το πάρουν απόφαση, πως όταν ΛΕΜΕ, δεν ΞΕ-ΛΕΜΕ! Όχι σε τέτοια
θέματα «ανακυβισθήσεις» ( κωλοτούμπες, δηλαδή… )
Αν και πολύ φοβάμαι, πως οι αποφάσεις των δικών μας έχουν
ήδη ληφθεί, αντίθετα με την θέληση του ελληνικού λαού, και αυτό θα
δημιουργήσει οξύτατα προβλήματα στο μέλλον.
