-Έσονται έτοιμοι- ΙΙΙ
Παντελής Γιαννακόπουλος
Σαν έφθασαν στους τύμβους των ευκλεών,
θέλησαν οι ψυχές τους να λαμπρυνθούν
στο ίδιο πέρασμα για την αιωνιότητα με τις δικές τους
και να βαπτισθούν στο σθένος που εκπήγαζε από αυτές.
Έτσι, δεν περίσσευσε χρόνος να αναφερθούν
στην αδιάφορη -αλίμονο- πολιτεία,
που στηρίχθηκε αποκλειστικά στις πράξεις
των ιδαλγών του ελεύθερου και του εύψυχου,
αλλά και υπέρ των βωμών και εστιών τους.
Τότε, ακριβώς τότε, το θαύμα επετελέσθη:
Καθώς οι αστραπές φώτιζαν τις ιερές πλαγιές
και οι σκιές των γενναίων έπαιρναν ζωή,
συνεπείς όπως πάντα στις μεγάλες συνάξεις,
ρικνές μορφές σεβάσμιες, αγιωτικές
από το φως το εσώτερον, με ένα άλμα μόνον
πέτυχαν να συναντηθούν με τους εκλεκτούς,
τους διακεκριμένους σπουδαστές
του διπλού φωτός και της αλήθειας,
Με γρηγοράδα εφήβων στις κινήσεις,
περιτυλιγμένοι το
φως το απόκοσμον
κεντημένο με
επιφανείς αστερόεντες επιγόνους,
που βάδιζαν ατάραχοι προς το έκλαμπρον τέρμα
της τιμής, της δόξας και της διάκρισης,
αδιάφοροι απολύτως στον αθάνατο πόνο
και στην υπεροχή των πολλαπλών προσώπων
του μίσους, της κακίας και του φθόνου, ιδού:
διδάσκουν την νίκη κατά του εχθρού
χαράσσοντας καταστάσεις εμπλοκής
στο νοτισμένο χώμα των ξωμάχων
του στίβου και της βιοπάλης.
|
Στη συνάντηση αθανάτων και επιλέκτων
στο λόφο επικλήσεων του Θεού της Ορθοδοξίας
έγινε από όλους τους παρισταμένους
δεκτή η πρόταση να προσκληθεί ο Παράκλητος,
αφού η κατάδειξη των μελλούμενων
και οι προφητείες είχαν τον πρώτο λόγο.
Τότε, το Πνεύμα το Άγιον που περιήλθε ως αστραπή
τα μαρμάρινα μνημεία της ιερής θύμησης,
τα στεριωμένα κάτω από τις συστάδες των δέντρων
με τις πυκνές φυλλωσιές και τους μυρωμένους θάμνους,
άναψε άπειρες μικρές φωτιές
που καθώς αναβόσβηναν διαρκώς,
φάνηκαν ως συνηγορία των ψυχών των κεκοιμημένων.
Μια ομάδα από αριστεύσαντες στην Γ΄ Λυκείου σκύμνους,
μίλησε με θεσπέσια γλώσσα για τους πανύμνητους.
Τότε αστραπές ως πύρινες λόγχες
ελευθερώθηκαν στον έναστρο ουρανό
και κομμάτιασαν το γαλανό θόλο.
Αμέσως μετά θριαμβικά
και σε ρυθμούς ολυμπιακούς
σχημάτισαν γεωμετρικά σχήματα,
που ανάσαιναν σα ζωντανά πρωτοπλάσματα
που ανοιγόκλειναν τις πτυχές τους
προβάλλοντας ασταμάτητα την ύπαρξή τους
σε τρισδιάστατες επιφάνειες, κωνικές τομές και ελλειψοειδή,
πάνω σε κυρτόκοιλους φακούς.
Ω!, δεν έχω ξαναντικρύσει κάτι τόσο μεγαλειώδες,
τόσο σπάνιο. Ως η σμίλη του Θεού να χάραξε
τρίγωνα, ρομβοειδείς επιφάνειες, κανονικά πολύγωνα.
Ω!, τι θέαμα να θωρείς ολόγυρά σου
το χώρο της απόμακρης συνείδησης,
να βυθίζεται στο ματωμένο ορίζοντα
όπου οι ψυχές των νέων λάμπουν σα μικροί ήλιοι…
|
