Ιωάννης Παναγάκος
(Ευχή για όλο τον κόσμο, για όλους όσοι
πάσχουν, πονούν, νοσταλγούν, αγωνιούν, ξεριζώνονται και εξανδραποδίζονται.
Ευχή και για την πατρίδα μας, να αναστηθεί
να λευτερωθεί, μα νά ’ναι απ’ το δικό μας το χέρι, άλλως λευτεριά δεν νοείται
και δεν υπάρχει).
|
Χριστούγεννα!
Γιορτή αγάπης, γιορτή
ελπίδας.
Ένα χαμόγελο χαράς
φωτίζει την ψυχή μας.
Και όλη η πλάση γύρω μας
χαρούμενη γιορτάζει,
γιατί γεννήθηκε ο Χριστός
στης Βηθλεέμ τη Φάτνη.
Χριστούγεννα!
Γέλια, χαρές, τραγούδια
κι’ ευτυχία.
κάτω απ’ το δέντρο σου,
Χριστέ,
η Φάτνη Σου η θεία
κείτεται, κι’ όλα λαμπρά
μες στο χρυσό φαντάζουν,
χίλια στολίδια, άπειρα
παιχνίδια σε φωνάζουν.
Μα αύριο θα είναι χαρά;
θα ζήσει η ελπίδα;
θα πάψει να μας κυβερνά
ο πόλεμος κι’ η βία;
|
Ή μήπως τα Χριστούγεννα
είναι για να γελάμε,
να λέμε ποιήματα ευχές
κι’ ύστερα να ξεχνάμε!
Kαι μόλις πάψει η χαρά
και σβήσουν τα λαμπιόνια,
να σε σταυρώνουμε ξανά
Χριστέ, μα με… κανόνια.
Κι όμως, εσύ γεννήθηκες
να φέρεις την ειρήνη,
να σβήσουνε τα μίση πια
κι ο πόλεμος να φύγει.
Πότε θα ’ρθεί η στιγμή
αυτή
να ζήσουμε μαζί Σου
το μήνυμα που έφερε
η θεία Γέννησή Σου!
Ας ήταν τα Χριστούγεννα
να ήταν κάθε μέρα,
για ν’ αγαπάμε ολημερίς
και όλους πέρα ως πέρα!!
|
