Από την εφημερίδα ‘’ΠΥΡΟΒΟΛΗΤΗΣ’’ αρ.
φύλ. 54
Αυτή η φράση, σύμφωνα με την παράδοση,
ξεκινά από τις ιστορίες του Ναστραντίν Χότζα,
του πανέξυπνου αυτού Ανατολίτη θυμόσοφου, που
ο θρύλος του
από πολλά χρόνια
έχει ξεπεράσει τη χώρα του.
Λέει, λοιπόν, αυτή η ιστορία πως μια
χειμωνιάτικη νύχτα, που ο Ναστραντίν
κοιμότανε στο σπίτι του με τη γυναίκα του ακούστηκε
έξω στο δρόμο ένας γερός καβγάς.
Ο Χότζας,
που είχε τη συνήθεια να χώνεται πάντα στις υποθέσεις των άλλων, για να βρίσκει
την ευκαιρία να ξοδεύει το πνεύμα του, δεν άντεξε στον πειρασμό κι αποφάσισε να
βγει στο δρόμο και να δει τι συμβαίνει.
Στη βιασύνη του, έτσι γυμνός όπως ήταν, τυλίχτηκε με το πάπλωμα και βγήκε. Από
δω, όμως, αρχίζει το φαιδρό ή μάλλον
το φαιδρότερο της
υποθέσεως.
Αυτοί που
είχανε στήσει τον
καβγά, μόλις είδαν
τον αγουροξυπνημένο Ανατολίτη, σταμάτησαν
τη συμπλοκή, ρίχτηκαν απάνω
του, του άρπαξαν το πάπλωμα και εξαφανίστηκαν.
Το πάθημα του Χότζα ήταν απροσδόκητο.
Ντροπιασμένος γύρισε την
κάμαρά του και
μόλις πήγε να
ξαναχωθεί στο κρεβάτι του, άκουσε αδυσώπητη την ερώτηση της συμβίας:
«Γιατί μάλωναν,
Χότζα μου;»
«Χμ! Ο καβγάς
ήτανε για το πάπλωμα!».
