Λάζαρος – Κίμων Μπερβερίδης
Ζωγράφισα
βαρκούλα στης θάλασσας την αγκαλιά
Γεμάτη
από χρώματα, που αισθήματα εκφράζει
Γυρεύοντας
διέξοδο, ξεμάκραινα από την στεριά
Αλόγιστο
ταξίδι αγάπης, σαν όνειρο ταιριάζει.
Είπα
να βρω το μυστικό, στην ανατολή να φθάσω
Στων
αστεριών τα χάραμα, που κρύβεται η ματιά της
Ελπίδες
παίρνω όσο ζω, φουρτούνες να περάσω
Φυσάει
άνεμος ζεστός, πυξίδα της καρδιάς της.
Στο
πέλαγο μέσα μοναχός, το όνειρο τολμώ να ζήσω
Με
μια βαρκούλα οδηγό, το μυστικό μου να λύσω
Απόμακρη
η ανατολή, πρόβλημα τρομερό η πλάνη
Αστέρια
έριξαν το φως και φώτισαν το σκοτάδι.
Αργεί
πολύ να ξημερώσει, βαριά η μαύρη μου καρδιά
Ξαναζώ
την μοναξιά, στη σκοτεινή της την ματιά
Δεν
ζωγραφίζω άλλο πια , μου πήραν την βαρκούλα
Έκλεψαν
και τα όνειρα και το όνομα Ματούλα.
