onalert
Του Στέφανου Κουκουράβα
Με βάση πρόσφατα δημοσιεύματα, φέρεται ότι μελετάται από την Κυβέρνηση και συγκεκριμένα από το Υπουργείο Εργασίας η χορήγηση επιδόματος ενοικίου, στο πλαίσιο μελλοντικών μέτρων κοινωνικού χαρακτήρα. Το παραπάνω μέτρο, ενδέχεται να αναληφθεί μελλοντικά και στόχος του είναι, να καλυφθεί περίπου το μισό του πληθυσμού που βρίσκεται σε ενοίκιο ή έχει δάνειο πρώτης κατοικίας, πάντοτε με εισοδηματικά και οικογενειακά κριτήρια.
Οι περικοπές των μισθών για τους Έλληνες στρατιωτικούς τα τελευταία έτη αποτέλεσαν τη λαιμητόμο, οι οποίες με βάση κάποιες μελέτες που κατά καιρούς βλέπουν το φως της δημοσιότητας, ήταν οι μεγαλύτερες που υπέστη το σύνολο των δημοσίων υπαλλήλων και κρατικών λειτουργών (ειδικά μισθολόγια). Ενδεικτική των πέραν κάθε λογικής μειώσεων είναι η μνημειώδης νομολογία του ΣτΕ για το θέμα της αποκατάστασης του μισθολογίου στα επίπεδα του 2012. Η δε κλίμακα και ένταση των μέτρων είναι τέτοια τα τελευταία χρόνια, ώστε μεγάλος αριθμός συναδέλφων, κυρίως χαμηλόβαθμων, έχει περιέλθει σε απόγνωση. Η απογοήτευση, η ανησυχία και ο φόβος για το αύριο αντικατέστησαν την ελπίδα. Ο κλάδος μας, όπως και όλη η κοινωνία, κουρασμένος μετά από τις αυταπάτες και «αφυδατωμένος» οικονομικά από τη φορολογία και τις μειώσεις εισοδήματος, βιώνει όσο ποτέ άλλοτε στο παρελθόν το αίσθημα του αδιεξόδου και της εξαπάτησης.
Τα στελέχη των Ενόπλων Δυνάμεων (ΕΔ), στη μακρόχρονη σταδιοδρομία τους, μετατίθενται για την κάλυψη υπηρεσιακών αναγκών, σε όλα τα μήκη και τα πλάτη της χώρας, σε κάθε άγονη γωνιά του Ελληνισμού. Σε ορισμένες μάλιστα περιπτώσεις αυτό γίνεται εκτάκτως και εντελώς απρογραμμάτιστα. Οι συγκεκριμένοι ρυθμοί μετακινήσεων και αλλαγής κατοικίας, δεν επιβάλλονται σε κανένα άλλο κλάδο εργαζόμενων του δημόσιου και ευρύτερου δημόσιου τομέα. Οι μεταθέσεις, πέραν των πολλών άλλων επιπτώσεων που δημιουργούν στις οικογένειες των στρατιωτικών (θέματα οικογενειακής συνοχής, ψυχοσωματικές επιπτώσεις στα παιδιά λόγω της συχνής αλλαγής κοινωνικού περίγυρου και σχολικού περιβάλλοντος, διαμονή μακρόθεν του τόπου καταγωγής και συμφερόντων κ.α.), υπέχουν λίαν σημαντική επιβάρυνση για τον οικογενειακό προϋπολογισμό.
Στις περισσότερες περιπτώσεις οι συνάδελφοι καλούνται να καταβάλουν υπέρογκα ποσά για ενοίκια κατοικίας, λόγω της μειωμένης προσφοράς και μεγάλης ζήτησης, όταν μάλιστα το χρονοδιάγραμμα ολοκλήρωσης της μετακίνησης πιέζει αφόρητα. Πολλές φορές πάλι, καλούνται να συντηρούν δύο και τρείς κατοικίες ταυτόχρονα, εφόσον έχουν τέκνο ή τέκνα φοιτητές. Επίσης, όπως εύκολα γίνεται αντιληπτό, πολλοί εργαζόμενοι σύζυγοι στρατιωτικών προτιμούν να μην ακολουθήσουν τον/την συνάδελφο στον τόπο μεταθέσεως, για οικογενειακούς και επαγγελματικούς λόγους, ενώ παράλληλα σε αρκετές περιπτώσεις, εξαιτίας των συνεχών μετακινήσεων μεγάλο ποσοστό συζύγων ιδιωτικών υπαλλήλων ή αυτοαπασχολούμενων, δεν έχουν τη δυνατότητα να εργαστούν και να συνεισφέρουν στον οικογενειακό προϋπολογισμό.
Διαχρονικά η εκάστοτε κυβέρνηση, αρέσκεται στο να υποβαθμίζει τον Έλληνα στρατιωτικό, ως πολίτη κατώτερης κατηγορίας. Προφανώς η σοβαρότητα και η αξιοπρέπειά μας, καθώς και ο σεβασμός, από μέρους των στρατιωτικών, λόγω αυτής καθ’ αυτής της ιδιότητας, εκλαμβάνεται, λανθασμένα, ως αδυναμία. Να είναι σίγουροι οι κυβερνώντες ότι, μπορεί να μην παρακωλύουμε την κίνηση συμπολιτών μας στο εθνικό οδικό δίκτυο, μπορεί να μην κατεβάζουμε, κατά το δοκούν, διακόπτες στερώντας δημόσια αγαθά από συνανθρώπους μας, μπορεί ακόμη να μην καθηλώνουμε αυθαίρετα ΜΜΜ σε λιμάνια και αεροδρόμια (δυστυχώς στη χώρα μας μόνο αυτές οι αθέμιτες πρακτικές πίεσης αποδίδουν), έχουμε όμως πλέον φωνή, φωνή βροντερή και ψύχραιμη, συνάμα.
Η Πολιτεία οφείλει να αναγνωρίζει εμπράκτως τις ιδιαίτερες συνθήκες εργασίας των στρατιωτικών, οι οποίοι ανήκουν στον στενό πυρήνα του Κράτους, ως αρχή που εγγυάται την αποτελεσματική εκπλήρωση της κρατικής αποστολής.
Ως ελάχιστο αντιστάθμισμα για τις ιδιαίτερες συνθήκες εκτέλεσης του καθήκοντός τους, οι στρατιωτικοί θα έπρεπε να λαμβάνουν αντίστοιχα επίδομα ενοικίου, πάντοτε με εισοδηματικά και οικογενειακά κριτήρια, το οποίο θα αποτελούσε μια πρόσθετη θεσμική εγγύηση για την αποτελεσματικότερη εκπλήρωση των καθηκόντων τους, ενισχύοντας πρόσθετα το ηθικό και επαυξάνοντας το αξιόμαχο των ΕΔ.
*Ο Στέφανος Κουκουράβας ειναι Πρόεδρος της Ε.Σ.ΠΕ.Θ
Με βάση πρόσφατα δημοσιεύματα, φέρεται ότι μελετάται από την Κυβέρνηση και συγκεκριμένα από το Υπουργείο Εργασίας η χορήγηση επιδόματος ενοικίου, στο πλαίσιο μελλοντικών μέτρων κοινωνικού χαρακτήρα. Το παραπάνω μέτρο, ενδέχεται να αναληφθεί μελλοντικά και στόχος του είναι, να καλυφθεί περίπου το μισό του πληθυσμού που βρίσκεται σε ενοίκιο ή έχει δάνειο πρώτης κατοικίας, πάντοτε με εισοδηματικά και οικογενειακά κριτήρια.
Οι περικοπές των μισθών για τους Έλληνες στρατιωτικούς τα τελευταία έτη αποτέλεσαν τη λαιμητόμο, οι οποίες με βάση κάποιες μελέτες που κατά καιρούς βλέπουν το φως της δημοσιότητας, ήταν οι μεγαλύτερες που υπέστη το σύνολο των δημοσίων υπαλλήλων και κρατικών λειτουργών (ειδικά μισθολόγια). Ενδεικτική των πέραν κάθε λογικής μειώσεων είναι η μνημειώδης νομολογία του ΣτΕ για το θέμα της αποκατάστασης του μισθολογίου στα επίπεδα του 2012. Η δε κλίμακα και ένταση των μέτρων είναι τέτοια τα τελευταία χρόνια, ώστε μεγάλος αριθμός συναδέλφων, κυρίως χαμηλόβαθμων, έχει περιέλθει σε απόγνωση. Η απογοήτευση, η ανησυχία και ο φόβος για το αύριο αντικατέστησαν την ελπίδα. Ο κλάδος μας, όπως και όλη η κοινωνία, κουρασμένος μετά από τις αυταπάτες και «αφυδατωμένος» οικονομικά από τη φορολογία και τις μειώσεις εισοδήματος, βιώνει όσο ποτέ άλλοτε στο παρελθόν το αίσθημα του αδιεξόδου και της εξαπάτησης.
Τα στελέχη των Ενόπλων Δυνάμεων (ΕΔ), στη μακρόχρονη σταδιοδρομία τους, μετατίθενται για την κάλυψη υπηρεσιακών αναγκών, σε όλα τα μήκη και τα πλάτη της χώρας, σε κάθε άγονη γωνιά του Ελληνισμού. Σε ορισμένες μάλιστα περιπτώσεις αυτό γίνεται εκτάκτως και εντελώς απρογραμμάτιστα. Οι συγκεκριμένοι ρυθμοί μετακινήσεων και αλλαγής κατοικίας, δεν επιβάλλονται σε κανένα άλλο κλάδο εργαζόμενων του δημόσιου και ευρύτερου δημόσιου τομέα. Οι μεταθέσεις, πέραν των πολλών άλλων επιπτώσεων που δημιουργούν στις οικογένειες των στρατιωτικών (θέματα οικογενειακής συνοχής, ψυχοσωματικές επιπτώσεις στα παιδιά λόγω της συχνής αλλαγής κοινωνικού περίγυρου και σχολικού περιβάλλοντος, διαμονή μακρόθεν του τόπου καταγωγής και συμφερόντων κ.α.), υπέχουν λίαν σημαντική επιβάρυνση για τον οικογενειακό προϋπολογισμό.
Στις περισσότερες περιπτώσεις οι συνάδελφοι καλούνται να καταβάλουν υπέρογκα ποσά για ενοίκια κατοικίας, λόγω της μειωμένης προσφοράς και μεγάλης ζήτησης, όταν μάλιστα το χρονοδιάγραμμα ολοκλήρωσης της μετακίνησης πιέζει αφόρητα. Πολλές φορές πάλι, καλούνται να συντηρούν δύο και τρείς κατοικίες ταυτόχρονα, εφόσον έχουν τέκνο ή τέκνα φοιτητές. Επίσης, όπως εύκολα γίνεται αντιληπτό, πολλοί εργαζόμενοι σύζυγοι στρατιωτικών προτιμούν να μην ακολουθήσουν τον/την συνάδελφο στον τόπο μεταθέσεως, για οικογενειακούς και επαγγελματικούς λόγους, ενώ παράλληλα σε αρκετές περιπτώσεις, εξαιτίας των συνεχών μετακινήσεων μεγάλο ποσοστό συζύγων ιδιωτικών υπαλλήλων ή αυτοαπασχολούμενων, δεν έχουν τη δυνατότητα να εργαστούν και να συνεισφέρουν στον οικογενειακό προϋπολογισμό.
Διαχρονικά η εκάστοτε κυβέρνηση, αρέσκεται στο να υποβαθμίζει τον Έλληνα στρατιωτικό, ως πολίτη κατώτερης κατηγορίας. Προφανώς η σοβαρότητα και η αξιοπρέπειά μας, καθώς και ο σεβασμός, από μέρους των στρατιωτικών, λόγω αυτής καθ’ αυτής της ιδιότητας, εκλαμβάνεται, λανθασμένα, ως αδυναμία. Να είναι σίγουροι οι κυβερνώντες ότι, μπορεί να μην παρακωλύουμε την κίνηση συμπολιτών μας στο εθνικό οδικό δίκτυο, μπορεί να μην κατεβάζουμε, κατά το δοκούν, διακόπτες στερώντας δημόσια αγαθά από συνανθρώπους μας, μπορεί ακόμη να μην καθηλώνουμε αυθαίρετα ΜΜΜ σε λιμάνια και αεροδρόμια (δυστυχώς στη χώρα μας μόνο αυτές οι αθέμιτες πρακτικές πίεσης αποδίδουν), έχουμε όμως πλέον φωνή, φωνή βροντερή και ψύχραιμη, συνάμα.
Η Πολιτεία οφείλει να αναγνωρίζει εμπράκτως τις ιδιαίτερες συνθήκες εργασίας των στρατιωτικών, οι οποίοι ανήκουν στον στενό πυρήνα του Κράτους, ως αρχή που εγγυάται την αποτελεσματική εκπλήρωση της κρατικής αποστολής.
Ως ελάχιστο αντιστάθμισμα για τις ιδιαίτερες συνθήκες εκτέλεσης του καθήκοντός τους, οι στρατιωτικοί θα έπρεπε να λαμβάνουν αντίστοιχα επίδομα ενοικίου, πάντοτε με εισοδηματικά και οικογενειακά κριτήρια, το οποίο θα αποτελούσε μια πρόσθετη θεσμική εγγύηση για την αποτελεσματικότερη εκπλήρωση των καθηκόντων τους, ενισχύοντας πρόσθετα το ηθικό και επαυξάνοντας το αξιόμαχο των ΕΔ.
*Ο Στέφανος Κουκουράβας ειναι Πρόεδρος της Ε.Σ.ΠΕ.Θ
