Λάζαρος – Κίμων Μπερβερίδης
Το δροσερό αεράκι έλουζε τις σκέψεις μου
Καθώς το ηλιοβασίλεμα φώτιζε το δειλινό
Φεύγω και χάνομαι αναζητώ τις λέξεις μου
Ασάλευτο το βλέμμα μου, στραμμένο στον ουρανό.
Κόπασε το αεράκι γύρω μου και ήρθε το σκοτάδι
Της μνήμης ο βυθός, αγάπη κρύβει κάθε βράδυ
Πλάνεψε πίκρες και
καημούς και διώξ’ τους μακριά
Άσμα ρομαντικό για σένα τραγουδώ νοσταλγικά.
Μα πριν τα όνειρα μου, το φεγγάρι βάλε να φορέσω
Που στέκει μετέωρο
μελαγχολικό, παραπονεμένο
Λυγάει το σώμα μου μάλλον δεν θα μπορέσω
Τη γη που χαρίζει την αυγή αυτή θα περιμένω .
Τι με ξημερώνει αύριο, είναι μια νέα αυγή
Δεν έχει λέξεις να μου πει, μόνον που κοκκινίζει
Τι κρύβει άραγε και αυτή, χωρίς φωνή για να ακουστεί
Το φως της ζωής απλόχερα και μυστικά χαρίζει.
