Πέθανε για την Ένωση της Κύπρου με την Ελλάδα. Κατάγεται
από τη κατεχόμενη ακόμα Αμμόχωστο, ορφανός από βρεφική ηλικία
και μετακομίζει με μάνα και αδελφή στη Λευκωσία, για
να μπει από μικρός στη βιοπάλη. Από τη φύση του ήταν απόλυτα ριψοκίνδυνος και αρκετά επινοητικός και ασχολείτο ερασιτεχνικά με όπλα και εκρηκτικά.
Ένθερμος πατριώτης και συνειδητός Εθνικιστής εντάσσεται στον αγώνα με την
έναρξη του και υπό τις ομάδες εκτελεστικού που ανήκε, κατασκεύασε κάθε είδους εκρηκτικούς μηχανισμούς.
Χαρακτηριστικό παράδειγμα, η βόμβα που προορίζονταν για τον κυβερνήτη, Χάρτιγκ, ήταν δικής του επινόησης, σχεδιασμένο με τρόπο ώστε να μεταφερθεί κάτω από ένα κορσέ στη κοιλιά του
συναγωνιστή του, που θα την τοποθετούσε κάτω από το κρεβάτι του Άγγλου
κυβερνήτη.
Ο Στυλιανίδης
διακρίθηκε και σε άλλους τομείς, προβάλλοντας θάρρος
και τόλμη, την ευφυΐα του και παίρνοντας ρίσκα χωρίς φόβο, στοιχεία που πρέπει να διακρίνουν όποιον αληθινά
κυνηγάει και αγωνίζεται για έναν ιερό σκοπό και μια Ιδέα. Αναφέρουμε
ενδεικτικά ότι κατά την Αγγλογαλλική Επίθεση
στο Σουέζ , όταν Γαλλικό απόσπασμα στάθμευσε στην Κύπρο, η ομάδα του Ήρωα υπό τις εντολές του, μια μικρή δηλαδή αντάρτικη ομάδα,
αμφιβόλου ισχύος και αποτελεσματικότητας σε σχέση με έναν οργανωμένο στρατό, κατάφερε να αποσπάσει από Γάλλους οπλίτες μεγαλο
αριθμό όπλων και επιπλέον μεγάλο αντιαρματικό όπλο, με 60 βλήματα!
Ο ήρωας ανέλαβε στη συνέχεια και άλλα
καθήκοντα στην Οργάνωση
προσφέροντας ανεκτίμητη βοήθεια στο αγώνα για την Ένωση. Συνεχίζοντας παράλληλα
τα καθήκοντα του στην κατασκευή εκρηκτικών, μια νάρκη
μεγάλης ισχύος που κατασκεύαζε εκρήγνυται έχοντας ως αποτέλεσμα να τραυματίσει
τον Αγωνιστή και τους δύο βοηθούς του.
Η κατάσταση του Στυλιανίδη
κρίσιμη, όμως συναγωνίστριες και συναγωνιστές του καταφέρνουν να τον μεταφέρουν
σε γιατρό, να προστάτεψουν τα δύο παιδιά που τραυματίστηκαν και να ξεγελάσουν
τον αστυνομικό που μετέβηκε στη περιοχή μετά την έκρηξη. Ωστόσο, η κατάσταση
του Αγωνιστή ήταν σοβαρότατη, η νάρκη
τον είχε καθηλώσει και πλέον αγνάντευε μια
αιώνια νεότητα, μια αιώνια ύπαρξη δίπλα στους μύριους Μάρτυρες και Ήρωες
του Έθνους μας.
Δύο μέρες μετά την έκρηξη, στις 18 Αυγούστου 1957,
ο ήρωας Στυλιανίδης Σταύρος άφηνε τη τελευταία πνοή
του λέγοντας περήφανα "Πεθαίνω
για την ένωση της Κύπρου με την Ελλάδα."!
