Ήταν μεγάλη η απογοήτευση στο άκουσμα της
είδησης, ότι η κυβέρνηση εξετάζει την περίπτωση να καταθέσει σχέδιο νόμου για
την εθελοντική δήλωση των καταθέσεων εξωτερικού.
Με την καταβολή ενός μικρού φόρου,
της τάξης ίσως του 15%, αναφέρει η
ειδησεογραφία, θα μπορεί, λέει, να ξεπλυθεί από τους ανεξίτηλους λεκέδες του, ο αδικαιολόγητα
συσσωρευμένος πλούτος των πονηρών, των κλεπτών και των άλλων αχαρακτήριστων.
Όμως εμείς θυμόμαστε, δεν έχει περάσει δα
και τόσος πολύς καιρός από τότε, ότι ο ίδιος ο υπουργός Οικονομικών,
σε μια από τις δεκάδες συνεντεύξεις του, του προηγούμενου καιρού, είχε δηλώσει
επί λέξει:
"Έχουμε
τώρα πια, μια πολύ καλή βάση δεδομένων και γνωρίζουμε ακριβώς το ποσά των
κεφαλαίων που μεταφέρονται από την Ελλάδα και κατατίθενται σε λογαριασμούς στην
Ευρώπη ή σε άλλα μέρη του κόσμου. Τουλάχιστον,
αυτό μου λένε οι υπηρεσιακοί παράγοντες. Θα γνώριζα τα ακριβή στοιχεία αν δεν
ήμουν αναγκασμένος να περνώ τον χρόνο μου ταξιδεύοντας σε όλη την Ευρώπη και
ικετεύοντας για περισσότερο ζωτικό χώρο. Έχουμε περιπτώσεις όπως αυτήν κάποιου
που τα τελευταία χρόνια, μετέφερε σε τραπεζικούς λογαριασμούς του εξωτερικού
ενάμισι δισεκατομμύριο ευρώ, αλλά τα τελευταία 20 χρόνια δηλώνει εισόδημα της
τάξης των πέντε χιλιάδων ευρώ. Πώς μπορεί να συμβαίνει αυτό? Οι κατάλογοι αυτοί
υπήρχαν, αλλά ποτέ δεν χρησιμοποιήθηκαν."
Αυτά δήλωνε στις 12 Φεβρουαρίου στο
γερμανικό περιοδικό Stern,
και τώρα που κατά τα φαινόμενα τα ταξίδια του θα περιοριστούν, καλό θα ήταν να
κάτσει με την ησυχία του και να το ξανασκεφτεί το πράγμα. Διότι, ενώ όλοι μπορούμε να αντιληφθούμε τους
λόγους για τους οποίους το υποκείμενο του παραδείγματος του κ. υπουργού,
κατάφερε όλα αυτά τα χρόνια να συσσωρεύει χωρίς όχληση και αφορολόγητα αυτό το ενάμισι δισεκατομμύριο ευρώ, κανείς μας δεν μπορεί να
κατανοήσει γιατί αυτός ο σεσημασμένος
απατεώνας θα έχει τώρα την ευκαιρία να αποκτήσει δικαίωμα για να
αγοράσει το συγχωροχάρτι του.
Είχαμε μείνει στις προηγούμενες δηλώσεις
και τις διακηρύξεις για αποκατάσταση ενός κράτους δικαίου κι ελπίζαμε ότι όταν
ο Πρωθυπουργός και οι πρωτοκλασάτοι υπουργοί του αλωνίζανε την Οικουμένη,
αναζητώντας πίστωση χρόνου και άλλες πιστώσεις, ο αρμόδιος κι
επιφορτισμένος με το έργο της πάταξης της διαφθοράς υπουργός Επικρατείας, δούλευε σιωπηλά, μεθοδικά
και αποδοτικά για την αποκατάσταση της κοινωνικής ομαλότητας και της φορολογικής νομιμότητας που τόσο βάρβαρα
έχουν ανέκαθεν παραβιαστεί στην Ελλάδα.
Ω, ναι, μεγάλη η απογοήτευση για όλους εμάς
που επιμένουμε από παλιά, ότι λεφτά υπάρχουν!
Λεφτά
υπάρχουν, όπως πολύ σωστά σημείωνε στη συνέντευξή του, ο Γιάννης με το ένα «νι», κι εμείς θα υπερθεματίσουμε, λέγοντας ότι
οι περισσότερες λεπτομέρειες είναι καταγεγραμμένες και τα ίχνη ανεξίτηλα
χαραγμένα εκεί, στα κιτάπια της Τράπεζας της
Ελλάδας και στις ηλεκτρονικές φυλλοστόκες των πτωχών μας εμπορικών
τραπεζών, αφού πολλοί από τους φοροδιαφεύγοντες, τους φοροαποφεύγοντες και τους
άλλους χρυσοδάχτυλους, ζούσαν ανέκαθεν ζωή χαρισάμενη κι αμέριμνη, χωρίς να
μπαίνουν στον κόπο να καλύπτουν τις πράξεις τους, βέβαιοι ότι δεν επρόκειτο
ποτέ να ελεγχθούν για τα ανομήματά τους.
Λεφτά
υπάρχουν αρκετά και ο παράνομα κι αφορολόγητα αποθησαυρισμένος
πλούτος είναι ανυπολόγιστος και καλό θα ήταν να υπολογιστεί κάποια στιγμή και
σύντομα. Ας μας έλειπαν καλύτερα, σε τέτοιες εποχές φοβερής ανέχειας κι
ανάγκης, οι συζητήσεις για άφεση αμαρτιών αυτών που όλα αυτά τα χρόνια έτρωγαν
μέχρι σκασμού, βουτώντας τις βρώμικες χερούκλες τους στο δημόσιο κορβανά.
Ακόμα χειρότερα, όταν η φοροκλοπή, η φοροδιαφυγή και η ποικιλότροπη καταλήστευση των δημόσιων ταμείων, είναι ένας από τους κυριότερους λόγους που η
Ελλάδα περιήλθε σε αυτή τη δεινή θέση κι έπεσε σε αυτόν τον οικονομικό,
πολιτικό, κοινωνικό και ηθικό βούρκο, μέσα στον οποίο βουλιάζουμε όλοι μας την
τελευταία πενταετία.
Η ιδέα αυτού του ανέντιμου συμβιβασμού είναι απαίσια κι έχει στο κάτω-κάτω
της γραφής και μιαν έντονη ηθική πτυχή το θέμα, αφού η προτεινόμενη αυτή συγχώρεση, κατασπαράσσει τις ελπίδες μας για
απόδοση κοινωνικής δικαιοσύνης, που τόσο πολύ μας έχει λείψει και που τόσο πολύ
ελπίσαμε, μετά τις 25 Ιανουαρίου,
ότι θα άρχιζε να αποκαθίσταται.
Κυρίως, ένα τέτοιο μέτρο, μπορεί να
ταιριάζει στη λογική πολιτικών κλόουν όπως ο Καβαλιέρε
που κάποτε εφάρμοσε
αυτήν τη μέθοδο στην Ιταλία, αλλά καθόλου δεν μπορεί να ταιριάζει
στη λογική μιας κυβέρνησης που με λάβαρο
την εντιμότητα, ευαγγελίζεται ένα νέο ξεκίνημα για την καθημαγμένη Ελλάδα.
Είναι κρίσιμες οι στιγμές κι ο κόμπος έχει
φτάσει πια στο χτένι και να το ξέρετε κυρίες και κύριοί μου καλοί της
κυβέρνησης∙ κι έτσι όπως έχει φωλιάσει ο ζόφος στις ζωές μας, τι να κάνομε, θα το φάμε κι αυτό το άδικο, αν μας το σερβίρετε, αλλά πώς να το χωνέψομε,
που είναι αχώνευτο?
Επιτέλους, οφείλετε να
συνειδητοποιήσετε ότι έχετε την εξουσία που όλοι εμείς σας της παραδώσαμε με
την ψήφο μας και ότι πρέπει πια να αρχίσετε να την εξασκείτε αυτήν την εξουσία,
ακριβώς όπως υποσχεθήκατε,
προς όφελος των πολλών και όχι υπέρ της προστασίας και της ασυλίας των
ολίγων.
Κοντολογίς, οφείλετε να πείσετε εαυτόν πρώτα απ’ όλους κι ύστερα να
πείσετε κι όλους εμάς, την ελληνική κοινωνία, ότι δεν το έχετε
χαμένο το παιχνίδι, πριν ξεκινήσετε καλά-καλά να το παίζετε...
