Αμφικτύων
Καιρός τη ζωή εν συνόλω να δούμε
και το σκοπό της να αντιληφθούμε
τι είμαστε πριν και τι μετά θα
γενούμε;
βραχύτατη παρένθεση
η ζωή στη γη ,
μια έκλαμψη μπρος στην
αιωνιότητα
σωστή αναλαμπή και το αγνοούμε
και αγωνιούμε
Η εντροπία τα συστατικά μας θα χωνέψει
ουδέν απόλλυται στο σύμπαν
σε κάτι άλλο θα τα μετατρέψει
γιατί τα πάντα το ΣΥΝ-ΠΑΝ
εμπεριέχει
Κάπου σαν αστρόσκονες
στο χάος θα συναντηθούμε
μετά την διάλυση της Γης
όταν τα συστατικά μας
απελευθερωθούνε
Ταξίδι ατελεύτητο δίχως γυρισμό
πολλές θα υποστούν μεταλλαγές
χωρίς σταματημό
Η φύση τάχει προνοήσει εν σοφία
δεν πρόκειται να νοιώσεις
πόνο , θλίψη, ή
φοβία
τα συστατικά μας το πρωταρχικό τους
σπίτι
θα αναμνησθούν
όταν του χάους θα
διαβούν την πύλη
και θα χαρούν όταν απελευθερωθούν από
την ύλη
αιώνια η ενέργεια θα διατηρηθεί
μέρος η ψυχή μας της συμπαντικής ψυχής
Όταν από μέσα
η ψυχή πετάξει
δεν θα πονέσει, ούτε και
θα κλάψει
ελεύθερη αντίθετα θα νοιώσει
και στον «έβδομο ουρανό» θα υψωθεί
και θα ξανανιώσει
Στο αέναο ταξίδι μας ποιος ξέρει;
σε τι νεφελώματα και γαλαξίες θα μας φέρει;
άπειρες μεταλλάξεις χωρίς τελειωμό
ας ευχηθούμε παν το
ποθητόν
και για τον φετινόν
ενιαυτόν
Τα συστατικά μας μαγνητικά πεδία
θα τα έλξουν
και μελανές οπές θα
τα καταπιούν
σε άλλο χώρο-χρόνο και σε άλλες
διαστάσεις θα έλθουν
στους νέους κόσμους
που θα δημιουργηθούν
Ρώτησα τον Ορφέα να μου
περιγράψει
όσα είδε όταν κατέβηκε στης γης τα βάθη
την Περσεφόνη να φέρει από
τον Αδη
όταν ο Πλούτωνας απ’ το λιβάδι την
αρπάζει
είδε κανένα να θρηνεί και να στενάζει;
Κι’ αυτός μου λέγει τα εξής:
άλλο σωμάτιο πάει από εδώ
κι’ άλλο σωματίδιο τρέχει από εκεί
πλήρης αποσύνθεση ,
είχα εξαυλωθεί
Εκεί δεν υπάρχει χρόνος
ψευδαίσθηση είναι του παρατηρητή
ούτε κέρδος προσδοκάς
ούτε κάποια ανταμοιβή
Εκεί ο νόμος ισχύει ο συμπαντικός
ούτε
φιλικός ούτε εχθρικός
άτεγκτος είναι και
λειτουργικός
Η απόλυτη αλήθεια εκεί επικρατεί
μια ιδιόμορφη μοναξιά που η απειρότητα
ζσλάδα σου δημιουργεί με
την αιωνιότητα
εκεί τα πάντα ρει
το σύμπαν «κρύπτεσθαι φιλεί» με άκρα
μυστικότητα
|
Στο σύμπαν επικρατεί λιτότητα
ανύπαρκτα τα σύνορα
απίθανο να μην υπάρχει
άλλη ζωική οντότητα
η Μεγάλη Έκρηξη λάθος κατά την ταπεινή
μου ταπεινότητα
χαρακτηρίζεται ως «μοναδικότητα»
ύλη και ενέργεια
ΕΝ και το αυτό πράγμα
« σούπα» από αθέατα σωματίδια
ένα αιωρούμενο κράμα
του χώρο –χρόνου η καμπύλωση της
ύλης
δημιουργεί το θαύμα
Μόρια και άτομα
ηλεκτρόνια , ουδετερόνια
γλουόνια , φερμιόνια
φωτόνια , νετρίνα
αστερισμοί σε τροχιές και
σε ιλιγγιώδεις
στροφορμές, ουδείς
στατικός κηφήνας
Από ύλη και ενέργεια (φωτεινή και σκοτεινή)
το σύμπαν γεμάτο
φωτοδότης ο Ήλιος μας χαρίζει
ζωή
με φαγητό μας γεμίζει στο πιάτο
Η θέα η
συμπαντική μαγευτική
που σε μεθάει
αλλού σκοτάδι και αλλού ήλιοι λαμπεροί
η έλλειψη οξυγόνου σε σκάει
Η ανθρώπινη ατέλεια βλέπει
το δένδρο
όχι των σωματιδίων το «χυλό» στη φύση
και το φανταστικό εκεί
γίνεται πραγματικό
αρκεί τα «ανύπαρκτα» εν δυνάμει
σωματίδια
κάποιος παλμός να τα ενεργοποιήσει
Όλα εκτελούν της φύσεως τις εντολές
συγκρούσεις γαλαξιών γίνονται κοσμικές
ο χορός τους κυκλικές
περιστροφές
αδύναμη να συλλάβει την
αιτία η ανθρώπινη σοφία
και η σύγκρουση των αντιθέτων φέρνει
αρμονία
Μέσα σε τούτη την αιωνιότητα
επεκτεινόμενο ακόμα
κάθε σωματίδιο τη δική του έχει
ταυτότητα
και το δικό του χρώμα
Το σύννεφο μας διαλύεται όταν η
ψυχή φύγει
πρόσκαιρο στη γη
μας το ταξίδι
και το σκήνωμα μας στο χώμα
λειώνει
σαν μετεωρίτη
σκόνη που η ατμόσφαιρα
την αποτεφρώνει
μόνο τους ζωντανούς ο
θάνατος πληγώνει
Από συμπαντική σκόνη και συ είσαι φτιαγμένος
μέρος του
Συμπαντικού Νοός
από την « πρώτη
ουσία» που είναι
και ο θεός
άρα του θεού είσαι και συ υιός
αγαπημένος
Πρώτη η ψυχή αποχωρεί
και στο «νοοτεχνείο» επιστρέφει
καθότι στον άνθρωπο δόθηκε δανεική
κι’ ο
θάνατος δεν την καταστρέφει
και μας ευεργετεί όσο
είναι κοντά μας
με το Απολλώνιο Πνεύμα και την
Διονυσιακή
ανθρωπιά μας
Και που πηγαίνει η ψυχή
, ταξιδεμένε στον Αδη, Οδυσσέα;
«στο συμπαντικό «νοοτεχνείο» άυλη
σαν καρδερίνα πετάει η ενάρετη
και ωραία
η δε στρεβλόψυχη προς βελτίωση
παραμένει
ανεξεταστέα»
Γι’ αυτό φίλοι μου αισιοδοξείτε
στη ζωή μην άγχεστε και μη φοβείστε
ενάρετα φροντίστε να ζείτε
μην πτοήστε και μην μελαγχολείτε
διώξτε την κατάθλιψη και χαρά αποκτήστε
θείον δώρο η ζωή ,
και την στιγμή να ζείτε
ΧΡΟΝΙΑ ΠΟΛΛΑ ΚΑΙ ΕΥΤΥΧΕΙΤΕ
*Αμφικτύων είναι ο
Υποστράτηγος ε.α Κωνσταντίνος Κωνσταντινίδης,
Συγγραφεύς, Μέλος της
Εταιρείας Ελλήνων λογοτεχνών
|
