Πολλοί από εμάς, αναλογιζόμενοι το πώς
έφτασε η χώρα μας στην κατάσταση της οικονομικής κρίσης, βρίσκουμε ότι η ανοχή
όλων μας ήταν τεράστια, όταν, κάθε τόσο γινόταν κινητοποιήσεις προνομιούχων
τάξεων κι εμείς καθόλου δεν αντιδρούσαμε.
Θυμίζουμε πόσο ανεχτικοί ήμασταν, όταν με το παραμικρό έκαναν απεργίες, οι δημόσιοι υπάλληλοι, οι τραπεζικοί των κρατικών τραπεζών, οι ΔΕΗτζήδες, οι Δημόσιοι Υπάλληλοι και αμέσως δικαιωνόταν, αφού είχαν στα χέρια τους την δυνατότητα παράλυσης του δημόσιου τομέα, που είχαν στον έλεγχό τους. Το ίδιο, βέβαια, δεν συνέβαινε, όταν διαμαρτύρονταν οι ιδιωτικοί υπάλληλοι, οι αγρότες και οι επαγγελματίες, αφού καθόλου δεν μπορούσαν να εκβιάσουν την εκάστοτε κυβέρνηση. Έτσι, οι κοινωνικές ανισότητες γιγαντώνονταν, σε σημείο κανείς να μην θέλει να μείνει στον ιδιωτικό-παραγωγικό τομέα και όλοι προσπαθούσαν να χώσουν το κεφάλι τους κάτω από το δημόσιο. Είχαμε την ελπίδα, ότι μετά από τόσα χρόνια κρίσης και με μια κυβέρνηση «για πρώτη φορά αριστερά», που υποτίθεται επεδίωκε την άρση των ανισοτήτων, κάτι θα άλλαζε σ’ αυτόν τον τόπο. Δυστυχώς, βλέπουμε, σιγά σιγά, να αναβιώνουν εκείνες οι παλιές τακτικές, σα να μην πέρασε ο τόπος μας μια πολυετή κρίση.
Καλά αμειβόμενοι δημόσιοι υπάλληλοι, αυτοί που εργάζονται στις διευθύνσεις Συγκοινωνιών και είναι ταυτόχρονα και εξεταστές νέων οδηγών, συνεχίζουν για πέμπτη εβδομάδα την αποχή από τις εξετάσεις. Διεκδικούν αποζημίωση για την εργασία τους αυτή, περίπου 180 ευρώ το μήνα επιπλέον στον μισθό τους, όσο περίπου το μισό μηνιάτικο εργαζόμενων στον ιδιωτικό τομέα. Επί πλέον, γύρω στα 500 άτομα, περιμένουν, πότε θα λήξει η απεργία τους, για να μπορέσουν να δώσουν εξετάσεις και να πάρουν το δίπλωμα οδήγησης. Το γεγονός, ότι οι άνθρωποι αυτοί ταλαιπωρούνται και καθυστερεί το πρόγραμμα της δικής τους δουλειάς, είναι αδιάφορο για τους εν λόγω δημοσίους υπαλλήλους. Ξέρουμε κάποιους που περιμένουν το δίπλωμα αυτό, για να κάνουν τη δουλειά τους για να ζήσουν και κάποιους άλλους, που θα είχαν φύγει ήδη στο εξωτερικό, όπου τους περιμένει εκεί, δουλειά, αλλά περιμένουν πότε θα λήξη η απεργία, να δώσουν εξετάσεις, να πάρουν το δίπλωμα και να συνεχίσουν τη ζωή τους…
Πρόβλημα αντιμετωπίζουν και οι δάσκαλοι σχολών οδηγών, οι οποίοι, εδώ και πέντε εβδομάδες, δεν μπορούν να κάνουν τη δουλειά τους, δεν έχουν έσοδα, ενώ τα έξοδα στα γραφεία τους και στα σπίτια τους τρέχουν!!!
Θυμίζουμε πόσο ανεχτικοί ήμασταν, όταν με το παραμικρό έκαναν απεργίες, οι δημόσιοι υπάλληλοι, οι τραπεζικοί των κρατικών τραπεζών, οι ΔΕΗτζήδες, οι Δημόσιοι Υπάλληλοι και αμέσως δικαιωνόταν, αφού είχαν στα χέρια τους την δυνατότητα παράλυσης του δημόσιου τομέα, που είχαν στον έλεγχό τους. Το ίδιο, βέβαια, δεν συνέβαινε, όταν διαμαρτύρονταν οι ιδιωτικοί υπάλληλοι, οι αγρότες και οι επαγγελματίες, αφού καθόλου δεν μπορούσαν να εκβιάσουν την εκάστοτε κυβέρνηση. Έτσι, οι κοινωνικές ανισότητες γιγαντώνονταν, σε σημείο κανείς να μην θέλει να μείνει στον ιδιωτικό-παραγωγικό τομέα και όλοι προσπαθούσαν να χώσουν το κεφάλι τους κάτω από το δημόσιο. Είχαμε την ελπίδα, ότι μετά από τόσα χρόνια κρίσης και με μια κυβέρνηση «για πρώτη φορά αριστερά», που υποτίθεται επεδίωκε την άρση των ανισοτήτων, κάτι θα άλλαζε σ’ αυτόν τον τόπο. Δυστυχώς, βλέπουμε, σιγά σιγά, να αναβιώνουν εκείνες οι παλιές τακτικές, σα να μην πέρασε ο τόπος μας μια πολυετή κρίση.
Καλά αμειβόμενοι δημόσιοι υπάλληλοι, αυτοί που εργάζονται στις διευθύνσεις Συγκοινωνιών και είναι ταυτόχρονα και εξεταστές νέων οδηγών, συνεχίζουν για πέμπτη εβδομάδα την αποχή από τις εξετάσεις. Διεκδικούν αποζημίωση για την εργασία τους αυτή, περίπου 180 ευρώ το μήνα επιπλέον στον μισθό τους, όσο περίπου το μισό μηνιάτικο εργαζόμενων στον ιδιωτικό τομέα. Επί πλέον, γύρω στα 500 άτομα, περιμένουν, πότε θα λήξει η απεργία τους, για να μπορέσουν να δώσουν εξετάσεις και να πάρουν το δίπλωμα οδήγησης. Το γεγονός, ότι οι άνθρωποι αυτοί ταλαιπωρούνται και καθυστερεί το πρόγραμμα της δικής τους δουλειάς, είναι αδιάφορο για τους εν λόγω δημοσίους υπαλλήλους. Ξέρουμε κάποιους που περιμένουν το δίπλωμα αυτό, για να κάνουν τη δουλειά τους για να ζήσουν και κάποιους άλλους, που θα είχαν φύγει ήδη στο εξωτερικό, όπου τους περιμένει εκεί, δουλειά, αλλά περιμένουν πότε θα λήξη η απεργία, να δώσουν εξετάσεις, να πάρουν το δίπλωμα και να συνεχίσουν τη ζωή τους…
Πρόβλημα αντιμετωπίζουν και οι δάσκαλοι σχολών οδηγών, οι οποίοι, εδώ και πέντε εβδομάδες, δεν μπορούν να κάνουν τη δουλειά τους, δεν έχουν έσοδα, ενώ τα έξοδα στα γραφεία τους και στα σπίτια τους τρέχουν!!!
