Του Θανάση Κ.
Η Συμφωνία Κοτζιά-Δημητρώφ είναι απλώς ένα «προσύμφωνο»!
Τίποτε
παραπάνω…
Και το… «αν ανατρέπεται» ένα
προσύμφωνο, που δεν έχει ακόμα επικυρωθεί από κανένα – είναι γελοίο και ως
ερώτημα…
Ακόμα και ολοκληρωμένες Συμφωνίες, πλήρως
επικυρωμένες και ιστορικά εμπεδωμένες μπορούν να ανατραπούν - κι έχουν
ανατραπεί κατά καιρούς! Όχι απλά «προσύμφωνα»…
Φυσικά δημιουργούνται κάποια τετελεσμένα -
πολιτικά μάλλον, όχι «νομικά» (από καθαρά «νομική άποψη» ένα μη
επικυρωμένο προσύμφωνο έχει μηδαμινή νομική δεσμευτικότητα – διπλωματικά και
πολιτικά, όμως, μπορεί να δημιουργεί κάποια «τετελεσμένα»).
Η συμφωνία Δημητρώφ - Κοτζιά δημιουργεί πράγματι «τετελεσμένα» σε ό,τι αφορά την διαδικασία ένταξης των Σκοπίων στο ΝΑΤΟ.
Αυτό και μόνο…
--Αν σε κάποιο από τα στάδια που
προβλέπονται η Συμφωνία «κολλήσει», από δική τους πλευρά, τότε θα μπορούσε να
θεωρηθεί ότι κατέρρευσε η συμφωνία! Χωρίς εμείς να κάνουμε τίποτε…
--Αν πάλι, εκείνοι όσα δεσμεύτηκαν να
κάνουν τα κάνουν, τότε το θέμα θα τεθεί σε μας: θα την επικυρώσουμε ή όχι; Η
ακόμα αν δούμε τα προβλήματά της και θελήσουμε αργότερα να την ακυρώσουμε;
Και στις δύο περιπτώσεις – η πρώτη
θα ήταν πολύ «εύκολη» πολιτικά για μας – το πρόβλημα θα ήταν τι θα συνέβαινε αν κατέρρεε η συμφωνία,
δηλαδή αν κάποιος από τους δύο, δεν την επικύρωνε ή δεν την τηρούσε ή την
ακύρωνε;
Η απάντηση είναι απλή: Θα επιστρέφαμε στο status quo ante- δηλαδή στην «προτέρα κατάσταση»…
--Αν «κόλλαγε» εξ αιτίας των Σκοπιανών,
θα επιστρέφαμε στην Ενδιάμεση Συμφωνία (του 1995) και στο όνομα FYROM.
--Αν «κόλλαγε» σε μας ή εμείς αρχικά την
επικυρώναμε κι ύστερα την καταγγέλλαμε (εν όλω ή εν μέρει), θα παρέμενε το «Βόρεια Μακεδονία»…
Με μια σημαντική διαφορά ωστόσο: ότι τα
Σκόπια θα ήταν ήδη στο κατώφλι να γίνουν μέλος του ΝΑΤΟ. Και η υποψηφιότητά
τους θα είχε επικυρωθεί από άλλα 28 κράτη-μέλη (επί συνόλου 29), με την
Ελλάδα να μένει να το επικυρώσει…
Τι θα μπορούσαμε να κάνουμε τότε;
--Αν δεν είχε ως τότε επικυρωθεί η Συμφωνία Δημητρόφ-Κοτζια,
η Ελλάδα θα καλείτο να επικυρώσει και τα δύο: Και την ένταξη των Σκοπίων στο
ΝΑΤΟ και τη Συμφωνία.
--Αν όμως είχε εγκριθεί στην Ελληνική
Βουλή η Συμφωνία, τότε η Ελλάδα θα καλείτο να επικυρώσει μόνο την ένταξη των
Σκοπίων στο ΝΑΤΟ.
Σε κάθε περίπτωση τότε και με άλλη
κυβέρνηση – και τελικά οποτεδήποτε θελήσει – η Ελλάδα μπορεί να διαχωρίσει την ένταξή
τους στο ΝΑΤΟ από τη Συμφωνία Δημητρόφ-Κοτζιά που οφείλει τελικά να απορρίψει.
Μην τα
μπλέκουμε αυτά τα δύο. Είναι η παγίδα που μας έστησαν.
Οφείλουμε να τα διαχωρίσουμε, ακριβώς για
να απορρίψουμε τη Συμφωνία χωρίς μεγάλα προβλήματα από τους «συμμάχους»…
Βεβαίως, θα είμαστε τότε σε χειρότερη θέση
από ό,τι τώρα. Ή απ’ ό,τι ήμασταν στο Βουκουρέστι το 2008 και μετά…
Αφού θα έχουμε χάσει το «Ελληνικό βέτο» (για
ένταξη των Σκοπίων στο ΝΑΤΟ)…
Αυτό,
όντως, το χάσαμε οριστικά! Και δεν παίρνεται πίσω…
Τους το παραχώρησε ο Τσίπρας!
Αλλά το βέτο χάσαμε! Τίποτε άλλο…
Αν θέλουμε να αποδεσμευτούμε από τη
νομιμοποίηση του Σκοπιανού αλυτρωτισμού, αυτό θα είναι στο χέρι της τότε
κυβέρνησης…
Πράγματι είναι απολύτως στο χέρι μας να
απορρίψουμε την ίδια τη Συμφωνία και τις δεσμεύσεις της:
--Να απορρίψουμε τη
δέσμευση αναγνώρισης εθνότητας, ταυτότητας και γλώσσας από την πλευρά μας.
--Να απορρίψουμε την
απαγόρευση εκδηλώσεων μέσα στην Ελλάδα για την «ελληνικότητα της Μακεδονίας»!
--Να απεμπλακούμε από
την υποχρέωση να στηρίξουμε χωρίς αντιρρήσεις την μελλοντική ένταξή τους στην
Ευρωπαϊκή Ένωση.
--Να απορρίψουμε τη
δέσμευση διαπραγμάτευσης σε επιτροπές με ασαφή σύνθεση και σε ασαφή χρόνο, των
ονομάτων και των τοπωνυμίων μας…
(Εδώ,
βέβαια, χρειάζεται περίτεχνος χειρισμός…)
Από την ώρα που τους κάνουμε τη χάρη να
ψηφίσουμε την ένταξή τους στο ΝΑΤΟ, κανένα δεν θα ενδιαφέρουν όλα τα άλλα.
Πάντως από αυτά, τα πολύ επικίνδυνα
στοιχεία νομιμοποίησης του ψευδο-Μακεδονικού αλυτρωτισμού, μπορούμε ακόμα να
απεμπλακούμε…
Συμπέρασμα:
η ΝΔ μπορεί να πει καθαρά κι από τώρα, τα
εξής:
--Πρώτον, τη συμφωνία Ντιμιτρόφ-Κοτζιά,
όπως είναι σήμερα, δεν πρόκειται να την επικυρώσει, όποτε κι αν έλθει προς
ψήφιση. Τελεία και παύλα.
--Δεύτερον, όταν θα έλθει στη
διακυβέρνηση η ΝΔ, θα ζητήσει να αλλάξει η Συμφωνία αυτή. Κυρίως σε ό,τι αφορά
την αναγνώριση «μακεδονικού
έθνους», «μακεδονικής
ταυτότητας» και «μακεδονικής
γλώσσας» - όπως ακριβώς και η γειτονική Βουλγαρία, κράτος-μέλος και της
ΕΕ και του ΝΑΤΟ, δεν αναγνωρίζει ούτε έθνος ούτε γλώσσα ούτε ταυτότητα «Μακεδόνων»…
Ό,τι κάνει η Βουλγαρία, μπορεί ασφαλώς να
το κάνει και η Ελλάδα…
--Τρίτον, ότι η διπλωματική μάχη με τα
Σκόπια θα μετατοπιστεί από την ένταξη στο ΝΑΤΟ (όπου ο Τσίπρας «πούλησε» το
βέτο) στη
διαδικασία ένταξής τους στην ΕΕ, που θα είναι πιο μακροχρόνια και πολύ πιο
δύσκολη – ήδη υπάρχουν πολλές κα μεγάλες χώρες που έχουν διαφόρων τύπων ισχυρές
αντιρρήσεις. Μεταξύ αυτών και χώρες όπως
η Γαλλία, η Ολλανδία, η Δανία, η Σουηδία και η Αυστρία…
Άρα θα έχουμε και «συμμάχους».
Για να καμφθούν οι αντιρρήσεις της Ελλάδας
για την «ευρωπαϊκή ένταξη» των Σκοπίων – να το ξέρουν και οι εταίροι μας
και οι Σκοπιανοί – η
Ελλάδα πρέπει να πάρει σοβαρά «ανταλλάγματα»: και από τους εταίρους και από
τους Σκοπιανούς.
Συμπέρασμα:
Μπορεί η ένταξή τους στο ΝΑΤΟ να ολοκληρωθεί απρόσκοπτα (ως
«Βόρεια Μακεδονία» πλέον - αυτό όντως δεν μπορούμε να το εμποδίσουμε πια), αλλά η Συμφωνία αυτή θα καταργηθεί και όλα
τα ζητήματα του αλυτρωτισμού θα συζητηθούν ξανά από την αρχή, εν όψει ένταξής
τους στην ΕΕ στο βαθύ μέλλον…
Αυτά που χάσαμε τα χάσαμε, αλλά δεν θα
χάσουμε άλλα. Και θα διεκδικήσουμε και τα περισσότερα απ’ όσα παραχώρησε στους
Σκοπιανούς ο Τσίπρας. Τα περισσότερα
και τα πιο σημαντικά – αυτά που έχουν να κάνουμε με την αναγνώριση του
αλυτρωτισμού τους.
Τώρα ας εξετάσουμε το διεθνές πλαίσιο – για
να καταλάβουμε αν έχουν νόημα όλα αυτά…
* Πρώτον,
τους βάζουν στο ΝΑΤΟ! Ποιο ΝΑΤΟ;
Μια
συμμαχία όπου οι Αμερικανοί είναι όσο ποτέ… τσακωμένοι με τους Ευρωπαίους! Και
ήδη άρχισαν να βάζουν δασμολογικά τείχη οι μεν στους δε και να απειλούν με
αντίποινα οι δε τους μεν…
Αυτό το ΝΑΤΟ! Μααααλιστα…
* Ποιο
ΝΑΤΟ; Ξαναρωτάω…
Αυτό όπου
οι Αμερικανοί καταγγέλλουν – δικαίως, εδώ που τα λέμε – τους Ευρωπαίους, ότι
σηκώνουν και πληρώνουν εκείνοι όλο το βάρος της Ευρωπαϊκής άμυνας, ενώ οι
Ευρωπαίοι πληρώνουν ελάχιστα για τη δική τους ασφάλεια. Και την ίδια στιγμή
ανταγωνίζονται τις ΗΠΑ και εμπορικά και νομισματικά (για διεθνή αποδοχή του
ευρώ, έναντι του δολαρίου).
Δηλαδή
έχει ξεκινήσει ήδη ένας εμπορικός και δασμολογικός οξύς ανταγωνισμός ανάμεσα
στα δύο σκέλη του ΝΑΤΟ (δεν λέω «πόλεμος» ακόμα)…
Αυτό το βαθιά διχασμένο ΝΑΤΟ είναι που συζητάμε.
Μααααλιστα…
Και πέρα
από το ΝΑΤΟ, να δούμε λίγο και την Ευρωπαϊκή Ένωση…
* Ποια
Ευρωπαϊκή Ένωση;
Αυτή που
επίσης διχάζεται βαθιά τι θα κάνει με το μεταναστευτικό! Με την Ιταλία να
στέλνει τους λαθρομετανάστες στην Ισπανία (μέχρι να τους κλείσουν τα
σύνορα και οι Ισπανοί), την
Ουγγαρία, την Αυστρία και την Πολωνία να αρνούνται να δεχθούν λαθρομετανάστες
και τις περισσότερες ανατολικοευρωπαϊκές χώρες να κάνουν το ίδιο…
Και την ίδια τη Γερμανία να κλυδωνίζεται
ακριβώς γι’ αυτό: η Μέρκελ να έχει
έλθει σε ανοικτή σύγκρουση με το ίδιο το κόμμα της, και όλα να απειλούν να
τιναχθούν στον αέρα, εν όψει των Βαυαρικών τοπικών εκλογών, το φθινόπωρο.
Γι’ αυτή την Ευρώπη που περνάει βαθιά κρίση
μιλάμε, χώρια από τα οικονομικά προβλήματα της ίδιας της Ιταλίας, που έχει
σηκώσει δική της «παντιέρα» και απειλεί με έξοδο από το ευρώ και την ουσιαστική
ακυβερνησία στην Ισπανία τώρα…
Γι’
αυτή την Ενωμένη Ευρώπη μιλάμε!
Μααααλιστα…
* Και
τέλος, για ποια Σκόπια μιλάμε;
Εκεί όπου οι τοπικοί Αλβανοί ετοιμάζονται
να ζητήσουν να αναγράφονται μέσα στη χώρα τους ως «Αλβανοί» (ή «Ιλλυριοί») κάτοικοι της Βόρειας Μακεδονίας. Όχι ως
εθνοτικά «Μακεδόνες»…
Κι αυτό το αποκλείουν οι σλαβόφωνοι. Που,
όμως, είναι κι αυτοί διασπασμένοι. Γιατί υπό την επιρροή της Βουλγαρίας, κάποιοι εξ αυτών νιώθουν ήδη περισσότερο «Βούλγαροι»
παρά «Μακεδόνες»
- αφού έτσι κι αλλιώς η γλώσσα τους βουλγαρική διάλεκτος είναι. (Κι όχι
«μακεδονική» όπως τους την αναγνώρισε ο Κοτζιάς!)
Ήδη είχαμε μια σοβαρή εσωτερική σύγκρουση
στα Σκόπια (πολύ κοντά στον εμφύλιο) το 2001-2. Και τότε οι Αλβανοί ήταν μόλις
το 23% του πληθυσμού. Τώρα αγγίζουν το 35% και ανεβαίνουν συνεχώς.
Η ένταξή τους στο ΝΑΤΟ δεν πρόκειται να τα
αναστείλει όλα αυτά.
Όπως τις βαθιές εσωτερικές τριβές και
διαιρέσεις δεν τις ανέστειλε στο Βέλγιο η ένταξή του στο ΝΑΤΟ από την αρχή.
Κι όπως τα αντίστοιχα αποσχιστικά κινήματα
των Καταλανών στην Ισπανία ή των Σκωτσέζων στην Βρετανία δεν τα ανέστειλε η
συμμετοχή τους στο ΝΑΤΟ.
Τα Σκόπια δεν είναι ένα πράγμα! Ο «Μακεδονισμός» προσπάθησε
να τους ενοποιήσει, αλλά δεν τα κατάφερε! Κι όσο αναδεικνύονται οι πολλαπλές ταυτότητες
στο εσωτερικό των Σκοπίων, τόσο ακυρώνεται ο «Μακεδονισμός» από μέσα…
Αυτό είναι πρωτίστως που ενδιαφέρει εμάς…
Πήγε ο Τσίπρας
και τους έδωσε μια ψεύτικη «ταυτότητα»,
ενώ οι ίδιοι έχουν αρχίσει να την αμφισβητούν από μέσα…
Το
όνομα τους θα ξανατεθεί αναγκαστικά – και θα λυθεί οριστικά: όταν
παραδεχθούν-αναγνωρίσουν αυτό που πράγματι είναι: ένα πολυεθνοτικό κράτος, που δεν μπορεί να υπάρχει ως «εθνικό κράτος Μακεδόνων».
Όταν απελευθερώσουν τις πραγματικές
ιστορικές τους ταυτότητες και πάψουν να «ενώνονται» πίσω από μια
ψευδο-ταυτότητα – τη «Μακεδονική»
- που τη σφετερίζονται από τους Έλληνες.
Μέχρι τότε θα έχουν πρόβλημα και εσωτερικά
και με όλους τους γείτονές τους. Και το πρόβλημα αυτό δεν τους το δημιουργούμε
εμείς…
Το δημιούργησε το Τιτοϊκό- Σταλινικό κατασκεύασμα που ακόμα
κουβαλάνε στην πλάτη τους.
Τέλος ο Μητσοτάκης
μπορεί να πει και δύο ακόμα πράγματα στους έξω:
-- Ότι με τον να απορρίψει την Συμφωνία
Ντιμιτρόφ-Κοτζιά (διαχωρίζοντάς της από την ΝΑΤΟϊκη ένταξη) τους κάνει και χάρη, Διότι απορρίπτει κάτι
που αποσταθεροποιεί την Ελλάδα, χωρίς να σταθεροποιεί, αντίστοιχα, τα Σκόπια.
Αν θέλετε να τους βάλετε
στο ΝΑΤΟ, βάλτε τους - αλλά εγώ την Ελλάδα δεν θα την τινάξω στον αέρα για ένα
ψέμα που επιβίωσε (εν μέρει και με δικές σας ευθύνες πλέον) από την εποχή του Ψυχρού Πολέμου.
--Και να τους θυμίσει ακόμα, πως ο
Κωνσταντίνος Καραμανλής το 1974, όταν είδε ότι η τουρκική εισβολή στην Κύπρο
είχε προκαλέσει κύματα οργής στην Ελλάδα, προκειμένου να εκτονώσει την οργή
αυτή, έβγαλε προσωρινά την Ελλάδα από το ΝΑΤΟ!
Μπορεί από «στενά διπλωματική άποψη», αυτό να μην ήταν «σοφό» (γιατί η επιστροφή της Ελλάδας
έξη χρόνια αργότερα έπρεπε να περάσει από την έγκριση και της Τουρκίας), αλλά από μακροχρόνια πολιτική άποψη ήταν
σωτήριο: γιατί εκτόνωσε μια πολύ επικίνδυνη κατάστασης και σταθεροποίησε τη
χώρα.
Οι πολιτικοί ηγέτες (και όχι
οι «τεχνοκράτες» ή οι «διπλωμάτες») πάντα βάζουν την σταθερότητα της χώρας τους και την ενότητα του
λαού τους πάνω απ’ όλα.
Η τελική κατάργηση της επαίσχυντης Συμφωνίας Δημητρόφ-Κοτζιά
είναι το ελάχιστο τίμημα που πρέπει να πληρώσουμε για να κρατήσουμε όρθια την
χώρα, ενωμένη την κοινωνία της και σταθερή τη δημοκρατία της.
